Rammen maar!!!

Hallo allemaal,

Het is weer een tijdje geleden, dus heb nog een beetje in te halen.

We hadden net een mooi brommerdagje achter de rug en hadden al plannen gemaakt om te vertrekken. Kwam ineens een driedaagse jungle trekking op ons pad. De plannen maar weer eens gewijzigd en ons klaar gemaakt voor de wandeling.

In de ochtend werden we met een zijspan opgehaald. Vele brommers zijn omgebouwd tot deze variant en vele hebben ook een braadbak of iets dergelijks erop gemaakt. Zodoende hebben ze een mobiele snackbar gekregen. Nu met vier man erin en tachtig de bult af was heus geen uitzondering.

Onderweg kwamen we door een grote rubberplantage. De bomen allemaal ingekerfd voor het te verkrijgen sap. Road blocks waren opgezet om te kijken of er geen illegalen uit Birma in Thailand binnen waren gekomen.

Het was warm die dag en gelukkig bood het bamboebos ons nog enige beschutting. Een paar dagen geleden had het nog geregend (de lokalen denken dat het komt door de Tsunami in Japan) was het pad glibberig van de natte klei. Er zijn hier nog weinig toeristen, hierdoor liepen we alleen op het pad en zo nu en dan kwamen we een lokaal persoon tegen die naar het volgende dorpje moest.

Bamboestruiken zo hoog als huizen, afgewisseld met die enorme grote bomen van tropisch hardhout. Onze gids is een ‘Karen’ een bevolkingsgroep dat ooit nog in verschillende landen vertegenwoordigd was. Nu proberen ze nog aanspraak te maken op een gedeelte van Birma. Maar de meesten zijn het land uitgevlucht en leven als vluchteling in met name Thailand. Ze krijgen van de Thaise regering wel een verblijfstatus, maar ze mogen de provincie niet uit. Vandaar dus ook weer die wegblokkeringen.

Onze gids liet ons van alles zien wat je kon doen met de bladeren. Dit keer geen informatie over medicijnen en zo, nee meer over bijvoorbeeld hoe je een bootje kunt vouwen van een bepaald blad. Hij was super handig met zijn katapult. Wij ondernamen verscheidene pogingen en je wordt er al snel handig in. Zo handig als hij zal wel niet lukken. Hij schoot er zo een vogeltje mee uit de bomen. Die ging de tas in om later op de bbq te gaan voor zijn hond.

Verscheidene uren lopen en het landschap wisselde steeds. De hele tocht ging door de heuvels, dus het ging ook op en neer. Vermoeiend hoor met de zon al brandend op je kop. We werden beloond. Echt een fantastische waterval wachtte op ons. Acht plateaus waar het water naar beneden viel of stroomde. Wij kozen de laatste uit om ons lichaam te laten afkoelen en te rusten. Met een liaan deden we de Tarzan swing, kropen door de nauwe spleten van de rotsen en vooral lieten we het water op onze kop kletteren. Fris en uitgerust gingen we voor het laatste deel van de wandeling voor die dag. De eerste vijf minuten ben je nog fris en voel je je koel. Dan is het gebeurd me de pret en als je moet klimmen ben je alweer snel op het kookpunt. Ineens zagen we gekapt bos voor de rijstvelden en waar rijstvelden zijn daar leven mensen. Het dorpje kon nooit ver weg zijn. We overnachtten bij een lokale familie. Ze spreken hun lokale taal ‘Karen’, dus onze gids mocht het meeste vertalen dat wij te vertellen hadden. Apart om te zien hoe ze leven hoor. Geen elektriciteit natuurlijk en ze leven dus ook met de zon en wanneer het donker wordt gaan ze naar bed. Op het menu stond rijst met de lokale groente uit de jungle, leek een beetje op spinazie. Omeletje erbij en kleine visjes gevangen uit het nabijgelegen stroompje zorgden voor de afwisseling. Zijn wel die visjes die je dus in het geheel naar binnen werkt. Na het eten kletst de familie nog wat bij een klein lantaarntje en dan gaan ze maar naar bed. Dit dus dag in en uit, zeven dagen in de week. Heel af en toe wanneer er iets te vieren valt dan wordt het patroon doorbroken. Onze gids nam ons mee naar de rivier en daar maakten we een goed vuur, niet omdat het koud was maar meer voor de gezelligheid en de rook verjoeg de muggen. Met een paar dekens maakten wij een matras en sliepen in het leefgedeelte. In de ochtend was onze kleding die we te drogen hadden gehangen nog natter dan ooit te voren. Afscheid genomen van de familie en maar weer verder gegaan.

Het zou een korte dag worden, aangezien wij geen sprinters zijn kun je een korte dag beschouwen als een volle dag. Steile klimpartijen. Dat het meer dan 35 graden was, maakte het er niet makkelijker op.

Bij het enige dorpje dat we onderweg zagen waren ze bezig met de rijst te ontvliezen. Met een soort wip wap waar het onderstel niet in het midden zit doen ze dat. Aan de korte kant trappen ze het met de voeten naar beneden waarna de lange kant met een vaart op een bak met rijst valt. Als je dit lang genoeg doet, dan komt het vanzelf goed. Veel respect voor de ouderen daar. Elke keer dat ze een ouderling passeren buigen ze hun hoofd. Zelfs in huis, waar je elkaar wel tien keer passeert, doe je dat.

Vlak voor het dorp waar we de nacht zouden doorbrengen was er een kleine rivier. Nu met water, gelukkiger kon je ons op dat moment niet maken. Meteen erin dus!! Bij onze familie woont nog een krasse tante van 86. Donderse sigaretten rollen en roken maar! Op een dun matje slapen en wakker worden met vele muggenbulten is niet fijn. Toch wel voldoende nachtrust gehad om de derde dag met goede moed te beginnen. Als ontbijt natuurlijk weer rijst. Om in de middag nog wat te kunnen eten kochten we in de enige plaatselijke supermarkt alles wat maar eetbaar leek. Met drie plankjes aan verkoopbaar materiaal heb je weinig te kiezen.

De dag was lang en heet, maar ook mooi. Mijn voeten waren blij dat we dicht bij het einde waren. We hadden geluk, een verkoper had een kist vol met ijs laten aanrukken uit een ander dorp en in die kist lagen drankjes te lonken. Als beloning ons helemaal volgezogen met het koude nat.

Met kleren en al een afsluitende duik en met de zijspan was het maar een half uurtje eer we weer in de bewoonde wereld aankwamen.
In het hotel nog een leuk gesprek gehad met een ober die ook een ‘Karen’ was en hij vertelde mij over hoe het was om een vluchteling te zijn en hoe je je moest gedragen in een vreemd land. Ze worden in Thailand gedoogd, krijgen wel papieren om in de regio te verblijven, maar ze hebben haast geen enkel recht. Worden daardoor dus bijvoorbeeld ook onderbetaald. Bizar allemaal.

Voordat we verder naar het noorden konden gaan moesten we eerst weer naar Zuiden omdat er geen wegen liepen door de jungle en over de heuvels. Een extra dagje Bangkok dus. Niets mis mee. Want lekker eten genoeg daar. Het eten is sowieso erg goed hier. Exotische vruchten en groenten waar ik nog nooit van gehoord heb liggen hier op je bord. Meestal is de basis natuurlijk rijst of noodles. Soep is ook erg populair. Sommige zijn zo pittig dat je het met goed fatsoen niet kunt eten.

Met de nachttrein naar het Noorden, Chiang Mai was de bestemming. We boekten tweede klas. Redelijke stoelen en een ventilator boven je hoofd, maar laat deze nu net stuk zijn. Was nog wel plek in de derde klas. Stel je een houten schoolbank voor en dat was het dus. Hoe we ook zaten/lagen comfortabel werd het niet. Heb de zon weer zien opkomen, voordat ik moe genoeg werd om op de grond in slaap te vallen. Wel weer makkelijk vervoermiddel hoor. Je loopt wat, mooi uitzicht en vijftien uur later ben je er.

In Chiang Mai deden we een massagecursus. Geen Thaise massage, want dat is een beetje yoga met rek en strek. Dat vind ik maar niks. Beetje knooien met olie was grappig en toch nog behoorlijk moeilijk hoor. Je moet er wel een beetje gevoel voor hebben. Tis net als dansen en dat kan ik ook niet J Heb wel mijn certificaat gehaald. Ware het niet dat deze al gedrukt was voordat ik ook maar een strijk had gedaan.

De zondagmarkt is daar erg bekend en geliefd. Straten vol meuk, maar ook leuke dingen liggen uitgestald. De mensen en ook wij schuifelen rustig door de straten. Het leukste vind ik dan weer al die kleine kraampjes waar ze verschillende soorten voedsel verkopen, haha, nee hoor voor de rest heb ik het niet over eten. Sushi, verse aardbeien in een shake, pannenkoeken. Laat maar komen!!

Daar gingen we ook nog naar een Thai kickbox wedstrijd. Zoals je verwacht werd die gehouden in een rokerig zaaltje. Meppen dat ze kunnen zeg. Ellebogen en knieën mogen gewoon gebruikt worden. Wel hadden ze handschoenen aan. Er waren acht wedstrijden die avond en zelf jochies van tien stonden in de ring.

Onder begeleiding van trommelgeluiden en zo’n man op een fluit, net alsof hij een slang uit zijn mandje wil spelen (geen pretje dus) komen de jongens de ring binnen. Verschillende dansrituelen worden opgevoerd om de tegenstander te imponeren en zich te showen aan het publiek. Dan lopen ze een rondje tegen de klok in met in de rechterhand het touw vasthoudend. Bij elke hoek doen ze een schietgebedje. Dan nog even met de trainer bidden en als de gong gaat dan is het rammen maar. De leukste wedstrijden waren met de kleintjes. Totaal nog onbevangen vliegen ze er vol in. De klappen komen natuurlijk ook minder hard aan. Paar ouderen gingen die avond knock-out. Meiden deden ook mee en ook ging dat iets minder hard en snel, zou er toch liever niet tegenover staan. De wedstrijd bestaat uit vijf ronden en tussendoor mogen ze even uitblazen in de hoek. Twee lopen dan aan de benen te trekken en masseren als een gek de boel los, de derde persoon gooit de hele tijd water over het hoofd en in de mond en geeft (hopelijk) motiverende woorden en aanwijzingen. Wij wilden nog gokken, maar je kon alleen maar op de winnaar gokken en elke keer dat wij geld zetten op voor ons de winnaar, ging de weddenschap niet door omdat de gokbaas ook dezelfde winnaar koos, hij had natuurlijk veel meer voorkennis. Toch grappig om te zien dat je door de uiterlijke kenmerken al kon zien wie ging winnen. Tenminste wij hadden ze allemaal goed.

She-males stonden achter de bar en brachten de drankjes door de zaal, She-males trouwens genoeg in Thailand. Grappig om te zien dat ze gewoon in het openbaar zo rond lopen, jammer genoeg ook veel met een she-male fobie.

Tussendoor werd er nog geinige wedstrijd gehouden; vijf jongens werden geblinddoekt en wie en wat ze ook maar tegenkwamen werd geramd. Mochten niet gaan hoeken, want dat kom echt te hard aan. Als ze eenmaal fysiek contact hadden dan ging het hard hoor. Dat de scheids ook (expres) geraakt werd hoorde er natuurlijk bij. Dat de scheids een vliegende trap uitdeelde nadat hij een paar goed geraakt was, dat had ik niet verwacht. Erg lachwekkend allemaal.

Met de brommer gingen we naar Pai, een klein plaatsje 150 km verder naar het Noorden. Fantastische omgeving door de heuvels. Klimmen en dalen dus. Iemand heeft ze ooit geteld, 762 (haarspeld) bochten moest je door. De tocht duurde zo’n zes uur. Zere schouders/rug en een kramp gas-geef-arm, het was het waard. In Pai hadden we een mooie hut die uitkeek over de bergen. De dagen in Pai vulden we met zwemmen, lamballen, maar vooral genieten van de sfeer in dit plaatsje. Kan mijn vinger er niet op leggen, maar er heerst een fantastische sfeer. De mensen zijn super aardig (sowieso heel Thailand) en in de barretjes spelen ze rustige live akoestische muziek. Helaas na drie nachten moesten we de 150 km weer naar beneden rijden. De krekels waren zeer luidruchtig en boomluis liet het op ons neervallen alsof het regende. De boeren willen graag aan ons opium verkopen, wij hebben ze vriendelijk bedankt.

Vanaf Chiang Mai was het nog één lange krappe busrit naar een grenspost met Laos. Daar zullen we morgen met de boot de grens overgaan.

Volgende bericht dus uit Laos.

Foto’s kun je bekijken door de volgende link aan te klikken:
https://picasaweb.google.com/freewillieafrika/RammenMaar#

Groeten
Free Willie