Puzzelstuk

Hallo allemaal,

alweer een tijdje geleden dat ik hier op deze pagina iets van mij heb laten horen. Genoeg beleefd, maar ook genoeg gewacht. Waarom? Nou, gevalletje motorpech. Daarover straks meer.

Toen het gevoel nog uitstekend was, parkeerden we "Theone" in de straten van Charleston van de staat South Dakota. Bekend oud plaatsje waarbij je je in het historische district zo terug in de tijd waant. Waar toen alles nog vervoerd werd met paard en wagen en waar de oude boten aanmeren aan de lange kade. Om het oude gevoel vast te houden namen we een ritje met de paardenkoets. De kerel op de bok wist goeg over de mooie oude huizen te vertellen en het oude centrum kreeg zo nog meer betekenis. Trouwens allemaal blanke eigenaren van de monumentale gebouwen, een paar blokken verderop waren de zwarten weer te zien in hun portiek.

Richting de "Outer Banks", deze rij aan schiereilanden in de staat North Carolina heeft in totaal wel meer dan 175 km aan eilandjes, soms met bruggen aan elkaar, soms moesten we voor een paar uur de boot op. Het land soms zo smal dat het enige wat er tussen zit is de weg en een duinenpartij. Prachtige vuurtorens die we onderweg tegenkwamen. Één zo'n joekel is een paar jaar geleden in zijn geheel zo'n 100 meter verplaatst omdat deze anders in de zee zou verdwijnen. Had dit graag willen zien.

Marylou bleef in het paarden gebeuren en maakte een rit over het strand. Heb de video van het galloperen gezien en het ging goed hard.

Prachtige watervogels, logisch misschien met zoveel water. Vooral de diversiteit maakte het nog bijzonderder. Bijna elke avond was er een schitterende zonsondergang te zien aan de rustige waterzijde van het eiland. Wij maakten een lange wandeling over het verlaten strand en 's avonds hadden we een mega kampvuur exact naast de branding. Geluid van een mix van knetterend vuur en de branding, beter kan haast niet. Na afloop, as de zee in en alle sporen waren verdwenen.

De duinen van de "Outer banks" werden ook gebruikt door de "Dwight brothers", deze broers maakten daar hun eerste vlucht met een vliegtuig in 1903. De hallen zijn nagebouwd en de duin waar ze elke keer vanaf vlogen staat er nog steeds. Nu begroeid met gras, het was in hun tijd mul zand. Crashed dan toch wel iets zachter. Ook al was het dik wintertijd, het weer was prachtig. Gewoon korte broek aan.

De vooruitzichten waren wel minder en we kochten een extra kachel. Hadden we veel eerder moeten doen. Het werd zelfs zo koud dat we maar extra zout in de afvoeren gooiden en de boel extra geïsoleerd hebben. In de leidingen gooiden we antivries, zodat we het moesten doen met een paar jerrycans voor het water. Toch wel lekker wakker worden met een extra kachel.

Hier draait het één avond in het jaar echt om sport en dat is tijdens de finale van de Superbowl. American Football dus, wij zagen het bij "Hooters'', de tent bekend van de mooie schaars geklede dames, was goed gevuld. Het is wel moeilijk te volgen hoor want als je de ins en outs niet weet en je kunt de commentatoren niet goed verstaan, maakt het niet makkelijker. Wel bijzonder om zo'n belangrijke wedstrijd te zien met al die meelevende mensen. Dat er veel mensen naar kijken kun je ook merken aan de reclamespots. Voor 30 seconden mag je vijf miljoen dollar aftikken.

Ineens was het uit met de dikke pret. De motor ging sputteren. Eerst nog een klein beetje, later al veel meer. Naar de garage gegaan en natuurlijk op dat moment was alles weer oké. We waren nog niet weg of hij sputterde weer. Aan de computer en wat laswerkzaamheden en hij zou het weer moeten doen. Niet dus. UIteindelijk kwamen ze tot de conclusie dat de motor toch echt niet meer goed was. Behoorlijk wat geld afgetikt voor dit advies en ons terug getrokken om te beraadslagen wat te doen. Met zo'n motor was verder rijden geen optie meer en verkopen lukt je ook zo niet. De enige oplossing was eigenlijk een nieuwe motor. Wel 20 garages gebeld, maar zij waren allemaal te klein voor "Theone". Uiteindelijk via via er toch eentje gevonden. Bij een dealer een motor besteld en die kon al na het weekend worden geleverd. Na het weekend een kijkje genomen bij onze garage. Dat was een garage in een wijk die je normaal gesproken zou mijden en nu snapten we ook dat "Theone" er wel pastte want ze deden het gewoon buiten. Ondanks dat leken het ons wel aardige jongens en de camper met een redelijk gerust hart achter gelaten.

Omdat we nu dus ergens anders moesten slapen, zetten we onze tent op in een nationaal park. Nat en koud. Veel vuurtjes gestookt en alles aan ons rook als vuur. De koude avonden doorgebracht in de bios (we lagen in ligstoelen) en in restaurants.

Omdat we de vorderingen wilden zien brachten we een taartje voor de jongens. Tjonge, tjonge, de hele voorkant was gesloopt en alles lag er naast. Één grote puzzel met vele puzzelstukjes waar ik de werking nooit van zou snappen. Op dat moment werd de nieuwe motor ook net afgeleverd. Zag er behoorlijk heftig uit en wel knap dat ze dit zo konden doen.

Paar dagen later (altijd later dan gehoopt) was hij klaar. Wij blij. Alles op de computer klopte en de testrit was ook prima verlopen. Wij rijden weg en nog geen kilometer verder begint hij weer hetzelfde te pruttelen als dat hij voor de motorvernieuwing ook al deed. Zou het toch iets anders zijn? Weer sleutelen en hij zou het nu goed moeten doen. Wederom op pad en het leek oké. Stadje verder en verschillende uren gereden en ja hoor wederom stotterde hij. De TomTom meteen weer ingetoetst richting garage. Beetje moedeloos werden we wel. Bleek dat een paar slangen verkeerd waren aangesloten. Klonk allemaal plausibel.

Omdat we er inmiddels kind aan huis waren, werden we uitgenodigd om te komen eten. Mega biefstukken op tafel dat de boys allemaal wat groter zijn snap ik nu ook wel. Marylou kreeg nog een verjaardagstaart. "Happy birthday to you". Bijzonder gastvrij allemaal. In de avond hun privé collectie auto's bekeken sommige meer dan een paar ton.

Nu zou het eigenlijk goed moeten zijn, helaas gaf hij een paar dagen geleden alweer een hele kleine sputter. Geen fijn gevoel. We zijn ook al te ver naar het noorden gereden, dus terug gaan we niet meer.We hopen maar dat hij het een beetje normaal blijft doen.

Wat doe je dan als het een beetje tegen zit? Juist, eten! Bij Golden Corral gingen we naar binnen. Buffetstijl en bij de Amerikanen niet zo heel bekend fenomeen, maar in deze keten enorm populair. Wederom snap je waarom bijna iedereen hier lijdt aan overgewicht. Je koopt één cola'tje en ze blijven het maar voor niets bijvullen.

Gelukkig ook genoeg leuke dingen. In Richmond gingen we naar de bios, helemaal nog in originele staat sinds de opening in 1928. Het had veel weg van theater Carré, echter deze is nog bijzonderder. De prijzen waren ook nog ouderwets; $2,- kostte een toegangskaartje. Deze werd ook ouderwets uit zo'n automaat gedraaid.

Inmiddels genoeg musea waar we een kijkje naar binnen werpen, wel leuk die kunst allemaal, de lunch die geserveerd werd vonden we iets aantrekkelijker.

In Yorktown genoeg historie. Hier vonden de veldslagen plaats tijdens de onafhankelijkheid oorlog. De loopgraven en heuveltjes zijn er nog. Een autoroute bracht ons langs alle plekken. Klinkt misschien een beetje stom, maar je kon de geschiedenis echt voelen.

Waar je het in Yorktown moest doen met je verbeeldingskracht en een enkel oud huis, in Williamsburg is het een stuk makkelijker. Zo'n 180 huizen staan er van begin jaren 1700, de ene helft nagebouwd, de andere helft is nog van toen. Het is zo overweldigend dat het bijna nep lijkt. Mensen lopen er in klederdracht en zagen we muzikanten marcherend door de straten.

Washington, sommigen hadden me verteld dat het tegen zou vallen, gelukkig niet, ik vond het daar fantastisch. Zoveel historie, oude gebouwen en prachtige musea die je daar kan bezoeken.

Onze fiets was goud. Om alles te lopen was echt te ver, fietsend was het echt perfect.

Natuurlijk stonden we voor het hek van Mister President Obama. Of hij in het Witte huis aanwezig was wisten we niet. De "secret service" houdt alles geheim. Overdrijf ik niet, ik denk dat er in totaal wel 100 man in dienst is om de beveiliging te regelen.

Het Capitol staat al een tijdje in de steigers. In de avond valt dat niet op en is deze van een afstand nog net zo mooi verlicht als altijd. Het monument van Washington (die lange naald) staat in het midden van "The Mall", een 3 km lange groene middenstrook waaromheen alle musea en monumenten omheen staan. Musea waar we naar binnen gingen waren National air & space museum, erg leerzaam. National museum of Natural History, veel over dieren, zowel foto's als opgezette. National Gallery of Art, alle bekende meesterschilders hingen er. US Holocaust Memorial Museum, vooral de architectuur was schitterend.

Vooral de monumenten vond ik schitterend. als je ze in het donker en ook bij daglicht ziet maakt het nog meer indruk. Vietnam Veterans Memorial, indrukwekkend met alle gestorven mensen met naam op een muur. Korean War Veterans Memorial, bijna spookachtig in het donker. Het FDR Memorial, bekend voor ons van de serie House of Cards. Het Martin Luther King Jr Memorial, in het donker maakt het beeld nog bijzonderder en natuurlijk de teksten die er te lezen zijn. Het Jefferson Memorial, gewoon groots. Eentje stak er toch echt met kop en schouders bovenuit en dat was het Lincoln Memorial, Prachtig groot en als hij zo zittend uitkijkt over "The Mall", zie je gewoon (en ook aan de toeschouwers) dat hij zeer gerespecteerd wordt door alle Amerikanen.

De "Reflection pool" stond helaas droog. Kan me indenken hoe mensen hier gestaan hebben tijdens bv. de speech van Martin Luther King Jr, "I have a dream".

Ga je bij het Lincoln Memorial het water over dan kom je op de begraafplaats van Arlington. Veelal militairen liggen er, in totaal bijna 400.000. Elke dag zo'n 15 begrafenissen vinden er plaats. Vaak me grote eer. We zagen nog een kist op een kar voorbij komen die werd voortgetrokken door 6 paarden. Op elk paard zat een ruiter.Ook zagen we nog een jongen die met zo'n mooie opgevouwen vlag de begraafplaats verliet.

Twee plekken waar iedereen sowieso naar toe gaat is het graf van de Onbekende soldaat. We aanschouwden daar de wachtswissel tussen twee soldaten, zeer indrukwekkend. Op het beton staan de voetstappen ingesleten van jaren aaneengesloten lopen op dezelfde plek.
De andere plek is het graf van de familie Kennedy. Op het graf van de vermoorde President brandt het eeuwie vuur. Bijzonder.

Naar het hooggerechtgebouw ("Supreme Court), nu veelal in het nieuws omdat één van de opperrechters is overleden en Obama wil een nieuwe voor het leven benoemen. Wederom enorm veel bewaking en een pracht gebouw van binnen. Vooral de spiralen marmeren trappen waar hun eigen gewicht voor de stevigheid moest zorgen (dus zonder cement), erg indrukwekkend.
"Library of Congress", moet je gewoon met je eigen ogen aanschouwen. Alle muren en plafonds zijn schitterend beschilderd. Niet te vergeten de enorme leesruimte met haar 29 miljoen boeken.

Hoe fraai het ook allemaal was, in schril contrast met al dat fraais waren de vele daklozen die om warmte te zoeken zich op een rooster nestelden waar de warme stoom naar buiten blaast.
We vonden Washington fantastisch.Vosje ook, maar dat kwam doordat er zoveel eekhoorns rondliepen. Nu maar hopen dat "Theone" zich goed houdt.

Tot zover,
Kijk voor de beelden op:

http://youtu.be/GjO59jZLffU

Geniet,
Little Fox, Holleman, Pluijm