Bakken maar!!

Hallo allemaal,

Momenteel met 32 graden Celsius op het strand van Gokarna. De laatste tien dagen doen we eigenlijk niets anders dan een beetje zwemmen, beachballen, lezen en luieren op het strand op verschillende locaties.

Het eerste plaatsje dat we aandeden was Benaulim. Dit kleine badplaatsje was maar een klein eindje van onze eindstop na de lange treinreis. We waren aangekomen in de staat Goa. Deze staat is nog heel lang in Portugese handen geweest. Dat is ook nog wel te zien, want de gehele omgeving is omgeven met mooie, maar ook vaak vervallen koloniale (land)huizen. Het is maar een kleine staat, hoor. Toch weet menig toerist en reiziger dit te vinden om lekker te genieten van de stranden. Benaulim staat bekend als een relaxte plek om te onthaasten en het goede eten uit de zee. Twee dingen waar wij wel chocola van konden maken.

Wel een grappig gezicht zo met je bepakking op het strand te lopen. We vonden vroeg in de ochtend al snel een plekje en dat was maar goed ook, want tegen het middaguur wil je maar één ding en dat is in de schaduw of in de zee.

De dagen ons daar vermaakt met veel verse vis en andere lekkernijen die je alleen in Goa kunt kopen. In de ochtend liggen de netten te drogen van de vangst van ervoor. Wel een behoorlijk werkje. Wel zo’n honderdvijftig meter net dat ze met een man of tien over het strand uitspreiden en later ook wanneer het droog is weer in de boot moeten zien te krijgen. Spierbalkwekerij!Kraaien, arenden en zelfs zeearenden hebben een extra lekkernij na het schoonmaken van de netten; krabben en kleine visjes blijven als een makkelijke prooi achter. Wij hebben nog vele krabben gered door ze naar het water te brengen. Zeer schattig gezicht om ze zichzelf weer in het zand te zien graven. Ook redden we nog een zeeslang. Deze leek totaal verdoofd en de weg kwijt, maar met een beetje pushen richting de zee kwam het alsnog goed. Zodra hij een golf over zich heen kreeg, kreeg hij weer de geest en ging er al kronkelend vandoor. De vissen die in de ochtend zijn gevangen kun je een paar uur later op je bord krijgen. Kingfish, rood- en witbaars, pomfret, baby haai, kingprawns en kreeft liggen voor je uitgestald en kun je aanwijzen, ook al is de kreeft wel aan de prijzige kant, de rest valt mee. Benaulim wordt bevolkt door massa’s Russen en lokalen die eventjes uit hun bol gaan. De Indische tradities even geparkeerd, want de meiden lopen gewoon in zeer korte truitjes en dito jurkjes. Op hun vrije zondag komen de jongens hier naar toe. Als een stel wijven lopen ze te gillen wanneer ze een golf pakken. In tegenstelling tot een groot deel van India, is hier pils te krijgen en is het niet alleen bestemd voor de toeristen.

Na een paar dagen hadden we dit wel weer gezien en gingen met de bus anderhalf uur zuidelijker. Onder de oudere hippies onder ons nog wel bekend: Palolem. Ooit één groot hippieparadijs, tegenwoordig is de anderhalf kilometer kust nog steeds groen van de palmbomen, maar zijn er ook vele restaurants en lodges bijgekomen. Bij aankomst werden we opgewacht door verschillende proppers. Normaal gesproken negeren we die, maar het werd al donker en hij beloofde ons een hut aan het strand en voor een habbekrats. We waren behoorlijk sceptisch en verwachten er niet veel van. We liepen al een tijdje en toen we hem vroegen waar dan ‘the beach’ was, wees hij om zich heen. Hadden wij dat weer, een hut zeker ver weg van het strand. Ineens hoorden we de zee ruizen. Vierentwintig stappen hadden we vanaf onze hut op palen tot aan het strand.

Was een schot in de roos. We bleven, omdat we verliefd op de plaats waren geworden, vijf nachten. Het hutje was zeer simpel. Eigenlijk staat er alleen maar een bed in en niet onbelangrijk een klamboe en een ventilator. Op je kleine balkonnetje voel je de warme verkoelende bries nog en zie je de zon ondergaan.

De warme bries en de zee zijn met de ijsjes en cola de enige dingen die je een beetje verkoeling kunnen geven. De bries wakkert in de loop van de dag nog behoorlijk aan. Toch apart hoe die warme lucht toch nog als verkoeling voelt. In de nachten zakt het kwik ook niet onder de twintig, echt tropisch dus.

Zoveel tentjes om te eten, niet normaal meer, toch was het eigenlijk totaal niet te druk. Je wordt wel vele malen gestoord/gevraagd om iets te kopen. Zo lopen dames met enorme manden met fruit op hun hoofd, lopen jongens met illegale dvd’s en lopen jonge meiden met sieraden. Als je netjes zegt dat je geen belangstelling hebt dan gaan ze meestal wel op tijd weg. Ik had zelfs Wi-fi op het strand, die dag zelfs nog een tijdje naar Radio 2 kunnen luisteren. Dat is dan ook wel weer apart. Weet de tijd nog dat ik liep te klooien met mijn wereldontvanger en dan altijd net in de verkeerde tijdzone gekeken, zodat je alleen maar ruis kon horen, want de uitzending was al afgelopen.

De hut werd versierd met wc-papierslingers en ballonnen, want Marylou was daar ook jarig. Om dat te vieren hebben we verschillende leuke dingen gedaan. Helaas paste niet alles in één dag (want we waren te druk, haha), dus hebben we het uitgesmeerd over meerdere dagen. In de vroege ochtend sprongen we in de boot om de dolfijnen van dichtbij te bekijken. Dit was eigenlijk een beetje kolder, want als je ging zwemmen kwamen ze ook vlak langs je zwemmen. Dichterbij dan twintig meter konden we niet komen. In de avond namen we een bootje die de rivier landinwaarts ging om de vogels te bekijken. We zagen er genoeg. Vooral een joekel van een ijsvogel was mooi. Toch genoten we nog meer van de rust die het ons daar bood.

Om helemaal te ontspannen namen we een volledige massage. Marylou lag aan de andere kant van het gordijn en heb eigenlijk alleen maar giechel geluiden gehoord, dus het moet wel ontspannen zijn geweest. Die kerel van mij ging aan het eind zelfs boven op mij zitten en stond zelfs op het bed om nog meer kracht te geven. Alles is weer los!!

Aangezien de spiertjes los waren, gingen we er met een zeekajak opuit, de zee was redelijk kalm en met nul uitleg gingen we op peddelpad. De zee op was geen probleem. Om op een ander strandje te komen namen we een golf en wonder boven wonder liepen we binnen als een echte pro. De terugweg was iets minder makkelijk. De middagbries werd een behoorlijk wind en de golven werden behoorlijk hoog. In volle tegenwind was het toch een potje werken om weer terug te komen. De golf die ons letterlijk op het strand wierp was het einde van de korte, maar leuke tocht.

Achter onze hut was een kerel bezig om sap van de kokosboom te tappen.In elke boom zitten inkepingen gehakt. Met de blote voetjes en zonder touw klimt hij handiger dan een aap naar de top. Daar maakt hij met een mes een inkeping in de takken waarna het sap in een emmertje stroomt. Bij elke boom doet hij hetzelfde. Spieren genoeg. Ze destilleren er een exclusief drankje van, genaamd naar mijn moeder maar dan zonder 'e': Fenni. Tegenwoordig is het te tijdrovend, dus vele destilleerderijen gebruiken andere basisproducten.

We lieten als dank naar onze gastvrouw toe een paar armbandjes achter. Daar was zij weer zo van onder de indruk dat wij weer in haar huis een afscheidsdrankje moesten nemen en snoepjes kregen. Een schat van een vrouw.

Nog verder naar het zuiden trokken we met de trein; echt letterlijk langs de kust bracht de trein ons naar een nieuwe staat en ook al is het Portugese er nu weer een beetje vanaf, de palmbomen en het strand zijn nog hetzelfde. Nu in Gokarna. Dit is wel de plek waar de hippies van tegenwoordig zich helemaal thuis voelen. Beetje met de gitaar en jambe pielen op het strand. Trouwens ook echt pielen, want sommigen gaan ouderwets naakt het water in. Vele tattoos en dreadlocks liggen te bakken in de zon. Wederom genoeg leuke honden die bij ons komen liggen en tegenwoordig komen koeien ook bij ons in de schaduw en op de handdoek liggen. Beetje knuffelkoe dus. We slapen nu in een soort Hans en Grietje huisje en de poes hiernaast heeft net twee jonge poesjes. Grappig allemaal.

De laatste tien dagen is een totaal verschillend gevoel met de rest van India. Eigenlijk lijkt het helemaal niet op India wat je kent van de plaatjes, mooi is het wel.
Nu een duik in de Arabische zee.

Tot zover,
Voor foto’s check de link:
https://picasaweb.google.com/freewillieafrika/BakkenMaar#

O ja, voor de vierders onder jullie: ALAAF, ALAAF, ALAAF!!! Geniet ervan!!!

Groetjes vanaf ‘the beach’, Willie