Golfslagbad

Hallo allemaal,

Nu in de Cape Tribulation, dit is een regenwoud aan de kust bovenin het oosten van het land.

In Townsville bleven we een weekje bij kennissen die we hadden ontmoet in Zuid Amerika. Daar het behoorlijk rustig aangedaan. Ze hielden daar wel van gezelligheid en hadden een wijn- en een bierkoelkast. Elke avond iedereen lekker aan de pimpel en daarbij goed eten. Erg gezellig allemaal.

Daar ook uitgenodigd voor een verjaardag en grappig is om te zien is dat iedereen zijn eigen drank mee neemt naar het feestje. Sommige nemen ook hapjes mee. Eigenlijk best wel makkelijk zo.

Daar ook mooi de gelegenheid gehad om de auto te keuren. Eerst werd hij nog afgekeurd maar na een paar bezoekjes bij verschillende garages en ook verschillende reparaties later was het oké. Een paar dagen was de auto tip top. Nu ratelt er weer een voorband, hopelijk blijft alles nog heel tot aan Sydney.

Hier is het ook normaal om krabben te vangen. Met een krabbenpot die je vult met vlees ga je naar de rivier. Dondert dat ding erin en je komt naar een dag terug. We vingen er eentje, maar die mat niet de vijftien centimeter die hij moest doen, geen lekker gerechtje die dag dus. De krab daarentegen had het vlees lekker uit de pot gegeten.
Na een weekje van relaxen was het tijd om verder te gaan. Erg naar mijn zin gehad. Kon natuurlijk ook liggen aan de kleine bioscoop die ze in huis hadden.

Verder langs de kust naar het noorden gereden. Echt een super omgeving hier; regenwoud die uitkomt tot aan de zee. Heuvels die door koeien begraasd worden afgewisseld met bos. Palmbomen op het strand. Erg mooi.

Verschillende parken letterlijk weer ingedoken en bij eentje was er een rots waar je vanaf kon glijden, dat was grappig. Helaas konden we niet lang blijven want er waren zoveel ‘march flies’ (lijkt op de steekvlieg) dat je overal werd gestoken. Normaal komen die krengen pas in november, nu zijn ze er al. Ze houden van blauw en donkere kleuren. Heb mezelf nu helemaal in het wit gestoken, lijkt dat ze daar nu ook ineens van houden. Soms komen ze alleen op je af en steken je en soms hebben ze een pact gesloten met elkaar en komen ze van alle kanten tegelijkertijd.

Vanwege de vliegen besloten om het hogerop te zoeken. De ‘Table mountains’ liggen op een slordige duizend meer hoogte, genoeg hoogte om te zorgen dat de temperatuur laag genoeg is dat ze daar nog niet komen. ‘Misty mountains’ noemen ze het ook wel. Na een duikje in het verfrissende water bleek dat het vol bloedzuigers zat. Geen pretje om ze te verwijderen.

Dichtbij Mission beach de ‘Cassowary’ vogel gezien, bijna zo groot als een struisvogel alleen zijn kop is fel gekleurd. Oppassen geblazen voor hem want met zijn scherpe klauwen heeft hij al menig persoon verwond. Er zijn er nog maar 1200 in het wild dus dat is niet zoveel. Het vrouwtje legt de eieren en daarna neemt de man het over; van het broeden tot aan de opvoeding toe. Dat is nog eens wat anders.

De camping waar we verbleven daar kon je ook mooi in de zee zwemmen. Zegt de beheerder ineens dat er drie dagen van tevoren nog wel een krokodil was gezien. Lekker is dat. We konden wel gaan zwemmen, maar moesten het een beetje in de gaten houden. Hoe doe je dat in godsnaam. Niet erg lekker gezwommen. Zagen we vlakbij ons in het water iets groots zwemmen. Gelukkig geen krokodil maar een joekel van een schildpad die eventjes dicht bij de kust kwam kijken.

Onze auto houdt niet zo van de heuvels want bij een klim valt hij bijna stil. De heuvels worden ook gebruikt door de boeren om verschillende producten te verbouwen. Zo kopen we mango’s, avocado’s en bananen bij onbemande stalletjes langs de weg.

Net terug van een snorkeltocht op de Great Barrier reef. Bij de boeking zeiden ze al: ’’Zou je het wel doen? Het wordt erg ruw en grote golven’’. Gewoon geboekt. In de ochtend zei de buschauffeur hetzelfde. De receptioniste bood ons geld terug. In de haven hetzelfde verhaal. De kapitein begon er ook al over. Het was inderdaad ruw. Met een paar pilletjes wonderwel alles binnen gehouden en zelfs nog een heel buffet naar binnen gewerkt. Velen waren groen en voerden de vissen, dit keer hoorde ik daar gelukkig niet bij. Het snorkelen was een ware wedstrijd. Snorkelen in een golfslagbad, alleen de gong voor het einde van de golven werd maar niet geluid. Het leek alsof we in een wastrommel op zoek waren naar visjes. Ondanks dat was het zicht super en al vechtend met de golven zagen we prachtige vissen en een beetje kleurrijk koraal. Hoogtepunt was een zeer mooi gekleurde schildpad.

Nu ik dit schrijf zitten Henk en Fennie in het vliegtuig en zij komen voor een maandje over. We gaan langs de oostkust naar beneden om uiteindelijk in Sydney uit te komen. Lijkt me leuk.

Tot zover en de groetjes dan maar weer.

Wilfred

Ps. Grote Tovenaar, weet jij nog het adres van de zus van je oma? Heb nog naar haar gezocht maar kon haar niet vinden. Ook ben ik haar naam vergeten. Dank.