Nietsdoen.

Hallo allemaal,

Nu dan eindelijk aangekomen in Broome, een toeristenplaats behoorlijk bovenaan de westkust van Australië.

De afgelopen veel gereden, in een nationaal park in verschillende kloven gelopen en ook aardig wat dagen gewoon niets gedaan aan het strand.

In Karijini National Park zijn we al hobbelend, hortend en stotend ingereden. Voor dit park hadden we geen 4wd nodig zo zei men, men vertelde er niet bij dat als je er in gaat dat je hele auto aan alle kanten schudt, vibreert en op en neer springt. Hoe je ook rijdt en welk spoor je ook kiest, het lijkt wel af je altijd de verkeerde keus maakt.
Gelukkig werden onze inspanning wel beloond want het park was fantastisch. Verschillende kloven waar je zowel aan de bovenkant kon lopen als onderin de vallei een kijkje kon nemen. Wel heet, mazzel was dat in de meeste valleien wel een riviertje, waterval of meertje te vinden was waar je een verkoelende duik kon nemen.

De kloven vond ik best wel bijzonder om te zien; bomen met witte bast en soms van binnen hol en zwart zodat het lijkt als het verbrand is. Veel ‘spinifex’ gras om het een echt savanneachtig uiterlijk te geven. Daarbij waren de rotsen en het zand rood gekleurd. Dat rode zand komt ook heel fijn je auto binnen zodat je na een ritje zowel de buitenkant als de binnenkant rood geschilderd is.

Tijdens de avond begon ons autootje ineens te schudden. Bleek dat er een dingo (een Australische wilde hond) het op onze vuilnisbak had gemunt. Die hadden we dus op het dak gezet maar dat weerhield hem er niet van om het toch te proberen.

Aan het strand eigenlijk heel weinig gedaan, de dagen vol gekregen met lezen, beetje muziek luisteren en veel op het strand liggen en zo af en toe een duikje te nemen. Soms zien we in de verte nog een dolfijn of walvis die hetzelfde lijkt te voelen als ons; vakantie. In de avond altijd lekker eten wederom niets doen. Begin nu echt een beetje een vakantie gevoel te krijgen.

Ook veel kilometers gemaakt de laatste tijd. Des te meer we naar het noorden trekken hoe meer desolaat het landschap wordt. Soms rijden we wel zo’n vijfhonderd kilometer zonder maar door één enkel dorpje te komen. Wel hebben ze ongeveer elke 250 kilometer een roadhouse waar je je brandstof kunt kopen. Het landschap verandert gedurende de dag zeker wel alleen gaat dit niet zo snel.

Verkeersborden zoals: grid, crest en floodway wisselen elkaar in wisselende volgorde af, alleen die laatste zal de aankomende maanden nog niet voorkomen want het is nu kurkdroog. In de rivieren daar zit nu momenteel ook geen regendrup meer in. Ondertussen komen we nog genoeg andere toeristen tegen en al vrolijk zwaaien we nog steeds naar elkander.
Trillende lucht boven het asfalt waarop het lijkt alsof de tegemoet komende auto’s lijken te zweven als in een fata morgana. Zegt mij dat het wederom een warme dag is met temperaturen ver boven de dertig.

Nu dus nog even een paar dagen relaxen hier in het kleine plaatsje, daarna gaan we weer een beetje de binnenlanden in. Zal daar warm zijn en hopelijk zien we weer veel.

Markelo is geweest, laren is volop bezig en Keunefeest in het verschiet. Jullie boffen!!!

Groeten en veel feestplezier

Wilfred