Onder de boom.

Hallo allemaal,

nu ik dit schrijf zit een groot gedeelte uit Keunedarp half lam in de tent. Ik zit nu op mijn campingstoeltje de heetste uurtjes uit te zitten voordat ik onder de klamboe ga liggen.

Nu net aangekomen in ‘the Northern Territory’, daardoor ook de wijzers van klok verzet en het is nu anderhalf uur later dan we gewend zijn. Voordeel van hier is dat de zon nu niet op een achterlijke tijd, zo rond een uurtje of vijf zich laat zien Een nadeel is nu wel dat het in de avond behoorlijk lang erg heet blijft. Normaal gaan we altijd behoorlijk vroeg in het bedje, zo’n uurtje of negen, nu lukt dat eventjes niet meer. Veel te heet. Overdag is het nu een graadje of vijfendertig.

In Broome gingen we naar een open lucht bioscoop en wel niet zomaar één; dit was de oudste nog bestaande bioscoop ter wereld, geopend volgens mij in 1916. Toen nog alleen beeld en begeleid door een pianist. De Aboriginals werden gescheiden van de Europeanen. Dat is nu allemaal verleden tijd, maar de bioscoop staat nog steeds en is sindsdien nagenoeg niets veranderd.

Wel raar om zo middenin het centrum buiten te zitten en te kijken naar een film op het grote witte doek. Er heerste een goed sfeertje; de maan kwam net op, vuurvliegjes vlogen af en toe door het beeld en zo nu en dan scheerde een vleermuis over op zoek naar insecten. Geen normale stoelen om op te zitten, hier hadden ze nog steeds de authentieke strandstoelen. Met een chock-top (een traditioneel Australisch ijsje, lijkt een op een choco maar dan in een softijs bakje) kon ik me die avond prima vermaken.

De moeder van Natalie vergezelt ons nu voor een paar weekjes. Voor Natalie natuurlijk erg leuk en haar moeder stond van geluk te dansen en te springen, al is dat laatste nu eventjes niet mogelijk aangezien de campervan nu propje vol is. Moet wel eerlijk zeggen dat de stijl van kamperen voor haar wel erg wennen is.

Op weg naar het noorden kwamen we vlak langs de Bungle Bungle, nou ja vlak bij, voor Australische begrippen dan, het was nog steeds een uurtje of vijf rijden. De weg er naar toe was behoorlijk ruig en dit zou onze campervan nooit kunnen volbrengen. Dus voor een paar daagjes een 4-wheel-drive gehuurd.

Achteraf hadden we een vier wiel aandrijving helemaal niet nodig, maar het ging meer om de hoogte want er moesten ook nog een paar kreken worden doorstoken.

Had het terrein nog ruiger verwacht, toch was het erg leuk om te doen, soms leek het net of dat je in een achtbaan rond denderde, alleen nu had je zelf het stuur in handen en gelukkig niet over de kop.

De Bungle is een rotsformatie dat lijkt op een bijenkorf maar dan in het groot. Er lopen gekleurde horizontale banden over de rotsen o.a. gevormd door ijzeroxide. Deze rotsformatie is pas in de jaren tachtig ontdekt. De naam Bungle Bungle dankt zij aan een nabijgelegen ‘cattle station’ en de letterlijke betekenis stamt uit 1934; ‘No men can find it who had not been there before’.

Tijdens het lopen kwamen we een soort nestcreatie tegen van de ‘bower’ vogel. Deze maakt een nest op de grond maar dan van twee kanten open. Daarvoor legt hij een mooi tapijt van witte stenen. Op die manier en met veel kabaal probeert hij het wijfje te lokken om daarna met haar te paren. Komt het wijfje en het bevalt haar niet dan verwoest ze zijn huisje, lijkt wel de grote mensenwereld. Ha, ha.

Gedurende de dag werden we veelvuldig lastig gevallen door de ontelbare vliegen die hier welig tieren. Enige manier om er geen last van te krijgen is ze letterlijk ontlopen. In de ochtend werden we steeds veel te vroeg gewekt door de kaketoes in de bomen, ze hebben hier trouwens ook de zwarte kaketoe; lelijke kop, maar zijn zwarte vleugels zijn doorspekt met een soort rood/gouden gloed. Vooral als de zon er op schijnt vind ik dit zeer bijzonder.

Nu in het noorden zien we veel ‘Boabs’ dit is een familie van de Baobab boom die in Afrika groeit. Vooral de middelgrote vind ik qua kleur en vorm mooi, de grote zien er altijd een beetje boos uit en zijn vaak hol van binnen. Eentje werd een paar honderd jaar geleden als gevangenis gebruikt. Ze kunnen erg oud worden en soms wel meer dan een geschatte leeftijd van tussen de duizend en tweeduizend jaar. Ze hebben allemaal één ding gemeen en dat is dat er altijd wel ergens een Aboriginal onder de boom niets zit te doen. Want daar zijn de Aboriginals gek op. Ben weer met open vizier hier naar toe gekomen, maar ben weer tot de conclusie gekomen dat ik het merendeel van hun maar niets vindt. Of ze zitten voor de drankhandel te wachten totdat het voor hen weer is toegestaan om een voorraadje te kopen of ze liggen onder de boom. Jammer.

Nu gelukkig aan een super mooi meertje waar een watervalletje op uitkomt. Hier kunnen we dus een beetje verkoeling zoeken. ’s Avonds bouwen we weer een vuurtje en we maken daarvan een bbq. Dit bevalt me zo goed, volgens mij ben ik gemaakt voor bbq. De koelbox is nog steeds gevuld. Dus geen klagen. Hier mogen we wel een duik nemen want dit meertje is ‘saltie’ vrij, oftewel hier geen zoutwater krokodillen, wel een paar van het type zoetwater, maar die doen je weinig. Klim je een stukje hoger dan kom je op een ander meertje uit, dit met een leuk watervalletje en topplek om te zwemmen. De vissen zuigen je tenen schoon, gelukkig geen krokodillen.

Hopelijk heeft iedereen een toptijd in de tent gehad en is het hoofd weer herstellende.

Het ga jullie goed.

De hartelijke groeten van Wilfred