Mama, mag ik pompen??

Hallo allemaal,

Nu zo’n zevenhonderd kilometer boven Perth, nog steeds aan de westkust dus.

Eindelijk hebben we het zonnetje op onze bol. Regen hadden we genoeg gezien, maar gelukkig sinds een weekje hebben we de korte broek weer aan. De avond nog wel koud en lang want de zon gaat hier in de winter al om zes uur onder.

De zuidwest kust dus snel gedaan want van die regen wordt je ook niet al te vrolijk.

Een paar honderd kilometer boven Perth liet het zonnetje zich weer zien en konden we het weer een beetje rustig aandoen. Twee fantastische plekken gevonden aan het strand waar we vrij konden kamperen. Vind dat toch eigenlijk wel het leukst; er is niemand en dat maakt het juist nu zo bijzonder. Op een camping heb je misschien wel een toilet en een douche maar geef mij maar een schop en een duik in het water.

Onderweg kwamen we langs de Pinnacles, dat is een zandformatie ontstaan door erosie. Duizenden pilaren van zand staan nog overeind. Je mag er gewoon doorheen rijden als je maar netjes op het pad blijft. Uiteindelijk zullen deze pilaren ook het onderspit moeten delven, tot dan kunnen we er van genieten.

Tijdens een wild kampeernachtje gingen we iets te ver het bos in en kwamen vast te zitten in het mulle zand. Beetje duwen en trekken en uiteindelijk kwamen we wel los. Toch nog enige schade want vanuit de onderkant was een raar zoemend geluid te horen. Wel lastig als je niet zo handig bent en er niemand in de buurt is om je te helpen. De vriend gebeld waar we een weekje verbleven. Samen kwamen we er uit dat het de waterpomp van onze kraan was. Ja, ja de campervan heeft zelf een keuken. Ha, ha.
Hij gaf de suggestie; doorknippen die handel, zo gezegd zo gedaan en het irritante geluid hield op. Het was weekend dus geen service station open. Wachten tot maandag dus. Het zo uitgekiend dat we in een redelijke stad aankwamen. Sommige garages hadden geen tijd, andere geen personeel. Gelukkig konden we er nog wel bij eentje terecht. Hij verbond de door ons doorgeknipte draadjes weer en natuurlijk begon het zoemend geluid meteen weer. Extra aan- en uitknop er aan gemaakt zodat het alleen maar zoemde wanneer wij de pomp nodig hebben. Maar ook al schakelden we de pomp in nog steeds geen water wat ik eigenlijk al verwacht had. Hij begreep ons (en onze campervan) geloof ik niet helemaal. Doorverwezen naar een caravanhandel waar ze ook een garage hadden. Eikel van een eigenaar maar uiteindelijk werd er wel naar gekeken door een zeer vriendelijke monteur. Dat ding er afgehaald en het bleek een elektrische pomp te zijn gemaakt in Ierland, wat doet zo’n ding in hemelsnaam dan aan de andere kant van de wereld? Dat ding nagekeken, niets mee aan de hand, de voetpomp er afgehaald, ook niets mis mee. Uiteindelijk kwamen we er achter dat de tank leeg was. Nee, nee we hadden hem echt niet vergeten te vullen, waarschijnlijk ergens een lek en net op het moment dat wij die zandheuvel raakten kwam de motor droog te staan en maakte dus dat rare geluid. Alles weer in elkaar gezet en het zou weer moeten doen, maar hij vertrouwde de elektrische pomp niet helemaal en nu begon het ook nog weer eens te lekken. Pomp er weer uit en nagekeken, niets mis mee, de slangen die hij aangebracht had pasten ook niet helemaal lekker en die moesten nu ook worden vervangen. Nog steeds was de pomp niet helemaal in orde en hij dacht dat dit kwam doordat een rubberen ring niet meer waterdicht was. Natuurlijk hadden ze geen waterring meer in de verkoop zodat we de leuke optie voorgeschoteld kregen om maar een hele nieuwe pomp te kopen. Dat kon allemaal niet meer op dezelfde dag zodat we in de ochtend terug moesten komen. De eikel vroeg natuurlijk wel heel snel een borg voor al het gedane werk. De volgende ochtend teruggegaan, nieuwe pomp erin, de aardige monteur bedankt en bij de eikel een pittige rekening betaalt.

Mooi gezeur dus allemaal en wat blijkt nu naar een paar dagen; de pomp lekt als nooit tevoren dus weer af bij voren. Nu maar kijken wat we ermee doen.

Gelukkig ook nog leuke dingen; vlak voor Kalbari N.P. zagen we vanaf de kliffen een groep ‘bottle nose’ dolfijnen en zagen we in het park in de verte twee Wallabies aan het boksen, beetje Stam in z’n goede oude tijd; veel bombarie maar veel mis. Ha, ha.

In Kalbari N.P. meandert een rivier door een kloof, je kunt naar verschillende punten rijden omdat te zien, hadden ze verteld dat de weg goed te doen was, werden we toch een beetje door elkaar geschud over de ruige zandweg, niet zo goed voor het karretje dus, hij rijdt nog steeds dus het gaat nog goed.

Je hebt hier ook campings die heel erg simpel zijn maar juist daardoor erg mooi, trekt ook een ander publiek dan die grote campings waar ze die joekels van stawagens voor een jaartje neerzetten. Beetje kamperen bij de boerderij idee. Daar erg genoten van niets en het koude water.

Vanmorgen nog naar de oudste levensvorm gekeken; stromatolites heten ze en schijnen nog voor de bacterie al in de zee te leven. Als een soort paddenstoel groeien ze in de zee.

Nu is hier in het westen het seizoen van de wilde bloemen, waar je ook rijdt je ziet een bloemenpracht van een ontelbaar hoeveelheid bloemen, dan weer een veld vol witte dan weer een veld vol gele en dan weer een mix, schitterend mooi gezicht en het rijden wordt hierdoor een stuk mooier.

Had in november in de buurt van Melbourne nog willen werken (helaas dat moet ook weer eens gebeuren). Had een baantje als fire-fighter al bijna in kannen en kruiken. Helaas werkte de Australische ambassade niet erg mee en gaven me geen werkvisum, zonder dat ook geen baan, dat is dus wel jammer. Kom dus halverwege november weer terug in het mooie Holten. Kan ik mooi weer een potje ballen.

Tot zover.
Groeten en veel Beijing kijkplezier.

P.s. Baarmoeders en de jongens; nooit verwacht om met zo'n combinatie te kunnen winnen. Maar na zoveel jaren Borculo ook wel weer begrijpelijk.

P.s. Suffendo weer tweede??