Met Betty gaat het niet zo goed

Hallo,
lang geleden dat ik iets geschreven heb, natuurlijk ook omdat er weer genoeg leuke dingen waren te zien en te beleven. Maar eigenlijk vooral omdat onze lieve 'Betty' het weer heeft begeven.

Een kleine update:
Nadat de truck in Ghana een kleine opfrisbeurt had gekregen gingen we met frisse moed naar Togo. De eerste dag in Togo hield de truck zich goed en onze chauffeur straalde van plezier. Helaas voor hem en natuurlijk ook voor ons was dit voor korte duur. De volgende dag stonden we weer stil. Vraag me geen details maar het was iets met de koeling. Het bleek dat het onderdeel dat we in Ghana gekocht hadden en die ze daar in de garage er in hadden gezet geen nieuwe uit de verpakking, maar een oudje van de schroot, was. Had het dus alweer begeven dus moest er iets nieuws worden bedacht.
Het lag dus aan een of andere pakking die lucht lekte, dus moesten we met speciaal aluminiumpapier een pakking knippen. Dat kostte dus weer een paar daagjes om alles weer te herstellen.
Ondertussen in Togo veel naar het strand gegaan. Ik moet wel zeggen dat het niet het mooie Bounty strand was wat we hadden in Ghana. Beetje een vuilnisbelt idee, maar wel superhoge golven. Dit kwam mede omdat ze het zand/schelpen uit de zee halen om te gebruiken voor de huizenbouw.
Superzwaar werk: lopen daar van die gespierde kerels rond die met een soort visnet het water in rennen en dan het net in de brandding volscheppen met zand. Als het netje vol is komen ze met die loodzware last het strand oplopen om deze op een hoop te gooien. De hele dag door; zoutwater, brandende zon, mul zand en heel veel kilo's, echt leuk werk lijkt me dat dus niet.
Voor de rest een beetje drinken met de mensen van de andere truck die we regelmatig tegenkomen. Bier op en iedereen aan de rum. Luidruchtig dus en ze lagen overal.

Nog naar een vodoo markt geweest, ik hou hier niet zo van, maar wilde het toch graag een keertje zien om te weten hoe het dan echt is. We werden ontvangen door de chief en we kregen een kleine rondleiding: we zagen o.a. afgehakte paardekoppen, honderden slangen- en hagedissenhuiden, schildpadden, uitgedroogde apekoppen, leeuwepootjes. Word je natuurlijk niet echt vrolijk van. Een grote meerderheid in Togo geloofd in Vodoo, dus ze zullen vast nog wel iets ritueels verbranden voor WK 2006.
Nog wel een geluksvodoo dingetje gekocht voor Betty.

De truck weer klaar en we konden naar Benin.
De grensovergang was een makkie en we wilden hier maar een paar daagjes blijven om dan naar Nigeria te gaan.
In Cotonou aangekomen en daar hadden we weer een strandje. Geen enkele local zwemt, misschien kunnen ze niet zwemmen of vinden ze de golven te ruig, maar wij gaan elke dag een paar keer een frisse duik nemen, nou ja fris, ligt er maar aan hoeveel rommel er ligt.
De eerste dag met een Moto (brommertaxi) naar een dorpje gegaan waar de huizen op palen in de zee staan. Beetje rondvaren en het geheel een beetje bekeken. Het cadeau cadeau is hier ook weer, maar het negeren van zulke dingen gaat elke keer weer makkelijker.
Omdat ik nog eventjes wilde helpen met de truck ben ik iets eerder weggegaan. Wist niet waar naar toe en Ian, een jongen uit mijn groep zei; hotel l'Europa. Dat moest dus niet zo moeilijk zijn. de motoman vroeg ongeveer hetzelfde bedrag dus dat moest wel goed gaan. (Twee euro voor een uurtje achterop). Uurtje rijden en eindelijk aangekomen bij hotel l'Europa, maar het was niet mijn hotel. Hij snapte er niets van, ik al helemaal niet. Niemand sprak engels en ik wist alleen maar de naam van mijn hotel en dat we aan de kust zaten. Vragen en vragen, maar het probleem is met de afrikanen dat als ze het niet weten of niet begrijpen het niet toegeven en dus elke keer zeggen dat ze het weten en ze je dus alleen maar verder van huis brengen. Vond het niet zo het erg leuk. Ben naar zes hotels gebracht, zonder succes natuurlijk en ik maar vragen naar mijn hotel. Ben maar naar herkenningspunten gaan zoeken en beetje bij beetje kwamen we dichter bij huis en heb alle goed bedoelde adviezen maar genegeerd en uiteidelijk naar drie uur vonden we het hotel terug. De naam van het hotel was niet l'europa maar Eldorado. Bedankt Ian.

De reis naar Nigeria ging iets anders dan verwacht. Vlak voor de grens weer panne, ach ja het went. Besloten werd om die nacht daar te bushcampen en de volgende dag weer terug te rijden om hem weer te repareren. De bushcamp was lachen, er was haast geen plek om in een veld te camperen dus deden we het naast een landweggetje. Een heleboel locals natuurlijk kijken en het is heel normaal voor hun om rustig vier uur op dezelfde plek te gaan staan om je goed bekijken en maar lachen. Soms blijven ze net zo lang totdat we naar bed gaan. Die dag hadden we een supervis op het strand gekocht en die mochten we dus bereiden op de bbq. De vorige keer hadden de 'goofy's' de vis een beetje verknald, zij mochten dus niet meer in de buurt komen en gelukkig smaakte hij overheerlijk.

Hier doden we onze tijd een beetje. Veel naar de kroeg en nachtclubs, de cola is koud dus ik vermaak me wel. Nog weer een varkentje gekocht om deze aan het spit te rijgen. Vind dit altijd wel lachen. 's morgens een varken uitzoeken. Laten slachten, beetje zielig want een hoop geschreeuw namelijk, scheren en ontdoen van de ingewanden. Op de moto dat ding mee naar huis. Vastbinden aan het spit en draaien maar. Het kost altijd een uurtje of vijf draaien, maar dan heb je ook wat. Vorige keer hadden we een moddervet varken, deze keer had butcher B. er een prijs mee kunnen winnen.

We wachten nu op een onderdeel dat vanuit Engeland is verzonden. hopelijk snel naar Nigeria. Heb gehoord dat John P. hier ook ergens moet rondlopen, als je nog tijd hebt, kom ff langs en help ons dat ding weer rijden te krijgen. Wordt vast wel weer vervolgd.

Voor nu genoeg en hopelijk is dit de laatste keer dat ik over Betty moest schrijven.

Gegroet allen