Nee, nog geen Togo!!!!!

Helaas ik had gehoopt om nu in Togo te zijn, maar door verschillende oorzaken zitten we nu nog steeds in de hoofdstad van Ghana, Accra dus.

Vorige week van het strand hier naar toe gegaan om het nachtleven van Accra te bewonderen. De verhalen dat het hier gezellig is kloppen wel degelijk. Tijdens het drankje aan de kant van de straat word je bezig gehouden door accrobaten en dans-acts. Er liep ook een donkere versie van Mini-me uit Austin Powers rond, hij leek er precies op behalve de kleur dan. Was moeilijk te zeggen of hij nu acht of wel veertig jaar was. Bernie uit Ozzie land die nog steeds moest bijkomen van zijn malaria aanval lag te slapen in de stoel. Erg lachen was het toen ze geld kwamen collecteren en Mini-me vanaf beneden natuurlijk niet kon zien dat Bernie lag te slapen en hij dus vergeefse pogingen deed om geld van hem te krijgen.

In Accra de tijd weer besteed om de truck weer een beetje draaiende te krijgen. Ook moest er weer water worden gehaald. Dat is hier nog niet echt makkelijk. Water wordt hier gebracht met tankwagens en wordt dan gepompt in die grote tanks die op het dak staan. Dat er dus een truck met reizigers langskomt die behoorlijk wat liters opslurpen is voor hun natuurlijk niet zo leuk. We kregen dus ook vaak nee te horen. In iedergeval weer goed om te realiseren hoe makkelijk wij het water uit de kraan kunnen verspillen.

Na nog een paar daagjes chillen op het strand was het tijd voor eens wat anders.

Met de truck verder landinwaarts en het landschap veranderde compleet. We waren het regenwoud binnengekomen. Veel vlinders, vele soorten groen en de mensen weer super aardig. Op het dak is het tijdens het rijden een en al gezwaai. Een enkeling vindt het toch niet zo leuk en soms krijg je wel eens een schreeuw naar je oren geslingerd. Hoe dat komt? Geen idee, misschien nog oud zeer uit de oude tijd? Hoe dan ook, op het dak vermaak ik me nog steeds prima.

We logeerden die dagen bij een duitse dame die daar een hotel/camping heeft. Op de dag dat wij kwamen waren we de enige gasten. Wat ons zeer verraste want die plek in het regenwoud is echt een paradijs. Hoge bergen vol met groen en op een kleine 45 minuten lopen een prachtige waterval waar je kon zwemmen. Er onder staan kon ook, maar na een paar seconden moest je er wel onderweg, of geen adem meer of een zere kop van al dat water wat op je neer komt.
Nog een lange wandeling naar de top van de waterval gemaakt. Ik loop altijd nog steeds met sandalen en deze keer moest ik het bekopen met een behoorlijke snee in mijn teen en een afgebroken nagel. Iets te steil en ff niet goed opletten.

Omdat er eentje uit onze groep jarig was, werd in het geheim een spit klaar gemaakt om daar weer een lekker varken op klaar te maken. 's morgens het varkentje uitgezocht, we kozen degene met de liefste ogen. Slachten, aan het spit binden met gespreide pootjes en draaien maar. Ik moet zeggen dat door de marinade de smaak weer fantastisch was, maar hij was zo vet als erica T. Dus als iemand mij nog een goede tip kan geven hoe wij een goed varken herkennen met weinig vet, dan is dat meer dan welkom.
Ondertussen was Brendan onze chauffeur weer druk bezig om het onderdeel wat ons nu al vier keer heeft geplaagd te vervangen. We moesten dus een extra dagje langer in dit paradijsje verblijven, vond ik eigenlijk niet zo'n probleem.

De grens van Ghana en Togo.
Eerst moet je je melden bij de douane van Ghana om het land uit te mogen, daarna rij je door naar de douane van Togo om daar je visum te kopen. Helaas, de ambtenaar had die dag geen zin en als we Togo in wilden moesten we maar een andere grensovergang vinden. Ach ja, het went.
Op weg naar de andere grensovergang, kregen we weer pech en natuurlijk met was het hetzelfde onderdeel dat we met veel pijn en moeite er in hadden gezet was er nu weer uitgeknald. Gelukkig konden we met een paar kleine aanpassingen nog wel verder rijden.

Besloten werd om weer naar Accra te gaan om daar het euvel nu voorgoed en voor altijd te verhelpen. Onderweg werden we nog weer aangehouden door de politie omdat ik op het dak zat. Na een paar excuses en een beetje slijmen mochten we onze weg vervolgen.

Uurtje later; grote politiecontrole. Wat bleek nu: Het paspoort dat bij de truck hoort had schijnbaar al bij de grens een stempel gekregen dat hij Ghana uit zou gaan, maar omdat we Togo niet in mochten waren we nog steeds met die truck in Ghana. Illegaal dus! En leg dat nu maar eens even uit aan een paar politiemensen die niet op onzin zitten te wachten.
De optie was om met de truck terug te rijden naar de grens om daar weer een stempel te halen dat hij het land weer in mag. Maar dat kan natuurlijk niet, omdat als hij het land niet is uitgeweest, kan hij er natuurlijk ook niet weer in. Snappen we het nog? onze chauffeur wilde toch niet verder rijden omdat hij vond dat de truck geen extra meters meer kon maken, omdat hij dan wel eens uit elkaar kon vallen. Dan maar met de taxi vonden zij, dus vier uur met de taxi heen en vier uur terug, maar dat was voor ons ook geen leuke optie.
Ik had weinig hoop omdat voor ons een grote truck al z'n spullen moest uitladen omdat ze dachten dat die misschien wat te smokkelen had. Ons lieten ze vast niet zo makkelijk gaan, tenminste niet zonder te betalen.
Ik moet zeggen petje af voor onze reisleidster en chauffeur, want na een uur of lang lullen mochten we toch verder en we hoefden niet eens te betalen. Leuk om die onderhandelingen te zien. Het gaat op een hele prettige manier, hoop gelach en al pratende kom je steeds een beetje verder.

In Accra meteen naar Papaya gegaan, dat is nu zo'n beetje ons huisrestaurant. Dit is en soort KFC, maar dan vers, kopen daar elke dag minimaal 1 en soms twee keer op een dag een halve kip. Kost haast niks en is echt super lekker. Daarna naar het pompstation om daar weer een fanmilk te kopen (softijsje in een zakje) dat maakt de maaltijd wel af.

In Accra is het erg gezellig de mensen zijn er vriendelijk. De verkopers lopen weer rond om vanalles aan de voetgangers of de in de file staande mensen te verkopen. Vis, Ghana t-shirts, ananassen, sinaasappels, etc etc. Je kunt ook altijd lekkere kokosnoten kopen, kappen ze voor je open en dan drink je het melk eruit en dan kappen ze het half door midden en schraap je het vlees eruit. Het vruchtvlees is hier veel zachter dan dat je in Nederland koopt. Het is wel even wennen omdat iedereen je hier niet normaal aanspreekt maar om je aandacht te krijgen hoor je een tsssssssssstttt. Eerst denk vind je dit behoorlijk asociaal, maar het hoort hier bij de cultuur. Ik moet zeggen het heeft een paar dagen geduurd maar we hebben onze schaamte overwonnen. We doen nu zelf niets anders dan ssssssssssst-en. Erg makkelijk allemaal.
De taxi-chauffeurs rijden hier af en aan, in nederland moet je een taxi aanhouden om aub mee te mogen, hier toeteren ze naar je als het een lieve must is.

Morgen ga ik weer een dagje en een nachtje naar het strand. Daarna is de truck hopelijk weer echt rijklaar en gaan we naar Togo!!!!! Daar zullen we weinig gaan doen, het is meer een land waar we doorheen rijden om in Benin te komen.

Voor nu genoeg en allemaal de groetjes