''Hello Mister!!''
Door: Free Willie
Blijf op de hoogte en volg Free Willie
23 November 2011 | Spanje, Valencia
Hallo allemaal,
Weer op een eiland, weer hangmattend op mijn veranda, weer uitkijkend over een blauwe zee, goed warm, uitzondering is dat ik hier nu al een paar dagen helemaal in mijn uppie zit.
Zit nu dus in Sulawesi, dat is zeg maar ten oosten van Borneo en ligt een stukkie boven Bali.
Ik vloog in een groot toestel hier naar toe en wat meteen al opviel is dat Sulawesi beduidend minder bereisd wordt in vergelijking met de vele andere eilanden van Indonesië. Het uit zich dan vooral in het vele groeten naar de mensen en iedereen kijkt en roept je met een grote glimlach na. ‘’Hello Mister’’ hoor je dus de hele tijd. Ik dacht eerst de enige blanke in het vliegtuig te zijn. Toch zag ik bij de bagagehal nog een Duits meisje. Bagagehal is een groot woord hoor. Je stapt van buiten naar binnen en dan is er één klein transportband die de bagage een paar meter naar binnen brengt. Paar honderd man om een paar meter band, dat past niet. Met grote handgetrokken karren brengen ze de tassen (vooral dozen) van de mensen vanuit het vliegtuig naar de hal. Het Duitse meisje werd met een auto opgehaald om naar een resort in Tanjung Karang te worden gebracht. Ik had voor mezelf een paar plannen uitgedacht, naar dat dorpje gaan was er één van dus maar bij haar in de auto gestapt.
Het dorpje ligt aan het water en is nog echt authentiek hoor. In het resort ben ik niet gaan zitten. Het was ook vol, maar er zaten alleen maar Duitsers die een duikvakantie hadden. Duitsers en Duikers vind ik toch niet echt een lekkere combinatie. Die lui kwamen hun resort niet af behalve voor een duik in de zee. Ikzelf zat in een hutje aan de andere kant van het dorp. Er was dus helemaal niemand. Elk weekend stroomt dit dorp over met dagjesmensen. Aangezien het dus geen weekend was, was dit dus niet het geval. Bij elke wandeling door het dorp werd ik door iedereen vriendelijk gegroet. De koeien en de geiten liepen vrij door de straten. Koude cola haalde ik in het resort. Ik had geluk dat mijn huiseigenaar wel Engels sprak zodat ik hem nog een paar dingen kon vragen. De rest van het dorp komt dus niet verder dan; ‘’Hello mister’’, ook al ben je vrouw. Er zijn daar geen restaurants, het eten kreeg ik ’s ochtend en ’s middags opgediend op mijn veranda. In de avond verplaatsten we mijn tafel naar de binnenplaats waar één lamp genoeg licht gaf om te kijken wat voor een heerlijks de vrouw van de eigenaar nu weer gemaakt had. Moet eerlijk zeggen, het eten was super.
Een lange busrit en de dag erna een uurtje of vijf op een boot bracht me naar de Togean eilanden. Ik werd opgepikt door een klein bootje dat me naar het paradijs bracht. De naam van het resort is Paradise, vandaar. Het was ook echt mooi hoor. Mooie bungalows, mooie zonsondergangen, het snorkelen met weer nieuwe vissen, wit strand en luie ligstoelen. In de avond kronkelde nog een zeeslang over het strand. Nooit geweten dat zij ook het vasteland opzoeken. Wederom bijna alleen maar stelletjes. Sociaal gezien is dat toch niet echt de beste combi. Dus ook al was het echt wel paradijs, heb na drie dagen mijn biezen gepakt en ben weer op de boot gestapt.
Bizar om toch te zien hoeveel ze in zo’n boot kunnen stouwen. Zag aan mij voorbij gaan o.a. zakken vol met rijst, ramen met profiel, vele levensmiddelen, bankstellen, nieuwe brommers. Eigenlijk van alles dat in het dagelijks leven wordt gebruikt. Het lossen gaat wel lekker ouderwets. Uit het ruim, dan op de kade, dan weer op een handkar, dan op een truck. Ach ja zo hou je jezelf lekker bezig. Wel grappig om al die lossers bezig te zien. Sommige zeer serieus andere, maken de hele tijd geintjes maar allemaal hebben ze wel een 'kretek' peukie op de lip. De boot is echt volgepakt. Met stapelbedden in één grote ruimte kun je jezelf neervlijen, het is daar zo heet dat ik liever op het dek blijf. Een jongen lachte mij nog uit vanwege mijn haar, het bleek achteraf gelukkig de dorpsgek te zijn. Fjieuw.
Vijf uur varen en je hebt helemaal geen idee mee dat je op zee vaart, er zijn hier zoveel eilandjes en er is ook deining. In het donker kwam ik aan, gelukkig wilden ze me nog wel naar het eilandje brengen. De huisjes iets simpeler, douchen doe je in een ‘mandi’ oftewel een bak water over je kop. Wel een mooi plekkie. De eerste twee dagen met twee Duitsers en twee Nederlanders opgetrokken. Met de Nederlandse jongen zijn we naar het dichtstbijzijnde dorp gelopen. Nou die hebben dus helemaal niets. Heb er geen winkel gezien. Alle huizen staan op palen in het water. Vanwege de beschutting van alle eilandjes hoeven ze dus niet zo bang te zijn voor een springvloed. De kinderen zien er wel wat minder gezond uit. Een 800 meter lange loopbrug over het water zorgt ervoor dat de kinderen vanuit het dorp naar de andere kant kunnen om naar school te gaan. Behalve vissen en een beetje tv kijken doen ze zo op het eerste gezicht niet veel. Wij waren op dat moment het grote vermaak.
Aangezien het vijf dagen duurt voordat mijn boot weer komt die mij via een lange vaart terug kan brengen. Moet ik me hier nu in mijn eentje vermaken. De twee stellen gingen na twee dagen er van tussen. De vissen zijn er nog wel :0) Toch is een heleboel koraal wel stuk. In het verleden heeft het vissen met cyanide en met dynamiet het koraal geen goed gedaan. Zou zweren dat de vissen hier ook iets banger zijn als op andere plekken wanneer ik over drijf. De bovenvin gooien ze woest omhoog en sommige kijken je echt kwaad aan. Misschien nemen ze het ons nog steeds kwalijk dat we hun leven verwoesten met bommen en gif? Kom net terug van een beetje dobberen en heb toch weer een heleboel mooie dingen gezien. De wereld onder water blijft verbazen.
Gisteravond was het helemaal helder, zoveel ontelbare hoeveelheid sterren. Elke vijf minuten viel er wel één, soms met een mooie lange staart. Op het water kwam soms een vissersbootje langs die met hun lichtje de vissen willen lokken. Naast mij kwamen er een paar vuurvliegjes een kijkje nemen. Bij het water zag ik het opspattende water oplichten door de algen met hun fosforos, dat blijft toch altijd wel iets unieks. Toch wel weer bijzonder dus hier. Je moet er toch wel een beetje moeite voor doen om hier te komen, maar dan word je dus uiteindelijk wel beloond. De zon gaat weer schitterend onder. Één van de twee hondjes heeft net puppies gekregen, zij ligt nu in een holletje.
Tot zover,
Mijn foto’s kun je zien door de link aan te klikken:
https://picasaweb.google.com/103188880632009890193/HelloMister#
Geniet van de herfst.
Free Willie
Weer op een eiland, weer hangmattend op mijn veranda, weer uitkijkend over een blauwe zee, goed warm, uitzondering is dat ik hier nu al een paar dagen helemaal in mijn uppie zit.
Zit nu dus in Sulawesi, dat is zeg maar ten oosten van Borneo en ligt een stukkie boven Bali.
Ik vloog in een groot toestel hier naar toe en wat meteen al opviel is dat Sulawesi beduidend minder bereisd wordt in vergelijking met de vele andere eilanden van Indonesië. Het uit zich dan vooral in het vele groeten naar de mensen en iedereen kijkt en roept je met een grote glimlach na. ‘’Hello Mister’’ hoor je dus de hele tijd. Ik dacht eerst de enige blanke in het vliegtuig te zijn. Toch zag ik bij de bagagehal nog een Duits meisje. Bagagehal is een groot woord hoor. Je stapt van buiten naar binnen en dan is er één klein transportband die de bagage een paar meter naar binnen brengt. Paar honderd man om een paar meter band, dat past niet. Met grote handgetrokken karren brengen ze de tassen (vooral dozen) van de mensen vanuit het vliegtuig naar de hal. Het Duitse meisje werd met een auto opgehaald om naar een resort in Tanjung Karang te worden gebracht. Ik had voor mezelf een paar plannen uitgedacht, naar dat dorpje gaan was er één van dus maar bij haar in de auto gestapt.
Het dorpje ligt aan het water en is nog echt authentiek hoor. In het resort ben ik niet gaan zitten. Het was ook vol, maar er zaten alleen maar Duitsers die een duikvakantie hadden. Duitsers en Duikers vind ik toch niet echt een lekkere combinatie. Die lui kwamen hun resort niet af behalve voor een duik in de zee. Ikzelf zat in een hutje aan de andere kant van het dorp. Er was dus helemaal niemand. Elk weekend stroomt dit dorp over met dagjesmensen. Aangezien het dus geen weekend was, was dit dus niet het geval. Bij elke wandeling door het dorp werd ik door iedereen vriendelijk gegroet. De koeien en de geiten liepen vrij door de straten. Koude cola haalde ik in het resort. Ik had geluk dat mijn huiseigenaar wel Engels sprak zodat ik hem nog een paar dingen kon vragen. De rest van het dorp komt dus niet verder dan; ‘’Hello mister’’, ook al ben je vrouw. Er zijn daar geen restaurants, het eten kreeg ik ’s ochtend en ’s middags opgediend op mijn veranda. In de avond verplaatsten we mijn tafel naar de binnenplaats waar één lamp genoeg licht gaf om te kijken wat voor een heerlijks de vrouw van de eigenaar nu weer gemaakt had. Moet eerlijk zeggen, het eten was super.
Een lange busrit en de dag erna een uurtje of vijf op een boot bracht me naar de Togean eilanden. Ik werd opgepikt door een klein bootje dat me naar het paradijs bracht. De naam van het resort is Paradise, vandaar. Het was ook echt mooi hoor. Mooie bungalows, mooie zonsondergangen, het snorkelen met weer nieuwe vissen, wit strand en luie ligstoelen. In de avond kronkelde nog een zeeslang over het strand. Nooit geweten dat zij ook het vasteland opzoeken. Wederom bijna alleen maar stelletjes. Sociaal gezien is dat toch niet echt de beste combi. Dus ook al was het echt wel paradijs, heb na drie dagen mijn biezen gepakt en ben weer op de boot gestapt.
Bizar om toch te zien hoeveel ze in zo’n boot kunnen stouwen. Zag aan mij voorbij gaan o.a. zakken vol met rijst, ramen met profiel, vele levensmiddelen, bankstellen, nieuwe brommers. Eigenlijk van alles dat in het dagelijks leven wordt gebruikt. Het lossen gaat wel lekker ouderwets. Uit het ruim, dan op de kade, dan weer op een handkar, dan op een truck. Ach ja zo hou je jezelf lekker bezig. Wel grappig om al die lossers bezig te zien. Sommige zeer serieus andere, maken de hele tijd geintjes maar allemaal hebben ze wel een 'kretek' peukie op de lip. De boot is echt volgepakt. Met stapelbedden in één grote ruimte kun je jezelf neervlijen, het is daar zo heet dat ik liever op het dek blijf. Een jongen lachte mij nog uit vanwege mijn haar, het bleek achteraf gelukkig de dorpsgek te zijn. Fjieuw.
Vijf uur varen en je hebt helemaal geen idee mee dat je op zee vaart, er zijn hier zoveel eilandjes en er is ook deining. In het donker kwam ik aan, gelukkig wilden ze me nog wel naar het eilandje brengen. De huisjes iets simpeler, douchen doe je in een ‘mandi’ oftewel een bak water over je kop. Wel een mooi plekkie. De eerste twee dagen met twee Duitsers en twee Nederlanders opgetrokken. Met de Nederlandse jongen zijn we naar het dichtstbijzijnde dorp gelopen. Nou die hebben dus helemaal niets. Heb er geen winkel gezien. Alle huizen staan op palen in het water. Vanwege de beschutting van alle eilandjes hoeven ze dus niet zo bang te zijn voor een springvloed. De kinderen zien er wel wat minder gezond uit. Een 800 meter lange loopbrug over het water zorgt ervoor dat de kinderen vanuit het dorp naar de andere kant kunnen om naar school te gaan. Behalve vissen en een beetje tv kijken doen ze zo op het eerste gezicht niet veel. Wij waren op dat moment het grote vermaak.
Aangezien het vijf dagen duurt voordat mijn boot weer komt die mij via een lange vaart terug kan brengen. Moet ik me hier nu in mijn eentje vermaken. De twee stellen gingen na twee dagen er van tussen. De vissen zijn er nog wel :0) Toch is een heleboel koraal wel stuk. In het verleden heeft het vissen met cyanide en met dynamiet het koraal geen goed gedaan. Zou zweren dat de vissen hier ook iets banger zijn als op andere plekken wanneer ik over drijf. De bovenvin gooien ze woest omhoog en sommige kijken je echt kwaad aan. Misschien nemen ze het ons nog steeds kwalijk dat we hun leven verwoesten met bommen en gif? Kom net terug van een beetje dobberen en heb toch weer een heleboel mooie dingen gezien. De wereld onder water blijft verbazen.
Gisteravond was het helemaal helder, zoveel ontelbare hoeveelheid sterren. Elke vijf minuten viel er wel één, soms met een mooie lange staart. Op het water kwam soms een vissersbootje langs die met hun lichtje de vissen willen lokken. Naast mij kwamen er een paar vuurvliegjes een kijkje nemen. Bij het water zag ik het opspattende water oplichten door de algen met hun fosforos, dat blijft toch altijd wel iets unieks. Toch wel weer bijzonder dus hier. Je moet er toch wel een beetje moeite voor doen om hier te komen, maar dan word je dus uiteindelijk wel beloond. De zon gaat weer schitterend onder. Één van de twee hondjes heeft net puppies gekregen, zij ligt nu in een holletje.
Tot zover,
Mijn foto’s kun je zien door de link aan te klikken:
https://picasaweb.google.com/103188880632009890193/HelloMister#
Geniet van de herfst.
Free Willie
-
23 November 2011 - 10:51
Goldie:
Nummero Uno :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) :) -
23 November 2011 - 11:08
Wilma:
mistig verhaal......ohnee, heel helder, maar hier is 't al een paar dagen witte wereld. De witte wieven zijn uit de Witte wievenkoele ontsnapt vrees ik......:P -
23 November 2011 - 11:10
Linda Van Der Pluijm:
Ja hoor! Ik ben ook een keer bijna 1e! haha...
Wow, wat een mooi verhaal weer! Ik lees de verslagen altijd met veel plezier!
Freewillie, veel plezier en geniet!!
Groetjes,
Linda -
23 November 2011 - 12:41
Minke:
Klinkt heerlijk! Heel veel plezier met jezelf :) -
24 November 2011 - 09:34
RoelfJan:
Jo Pluijm,
klinkt allemaal prachtig! Wij zitten hier in de herfst. Na een zomer van 4 maanden verlang ik terug naar zon, zee, vrijheid! Enjoy -
29 November 2011 - 19:24
Bask:
Ha kerel, mooie foto's. Bijzonder die lange brug, afgelopen?
Hier genieten we van één van de vier seizoenen. Heerlijk! Lekker landje toch!
Ga je goed, nog geen nieuws hier tav mijn geheime missie.
Gegroet, Bas
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
