De Pluijmpjes nu in Indonesie

Hallo allemaal,

Op dit moment zitten we op Flores, Indonesië. Inderdaad, we, want mijn ouders hebben mij inmiddels vergezeld.

Voordat ze aankwamen deed ik nog een paar kleine dingetjes, daarvan eerst een klein stukkie tekst.

Met een mafkees van een Engelsman ging ik een dagje raften. Het was een rustige ondiepe rivier, maar de omgeving maakte het zo mooi. Een kronkelige rivier met wit schuimend water dat door de rijstvelden meandert en je krijgt schaduw van de bananenbomen (ook al is het eigenlijk een struik). Heb met hem een mooie tijd gehad, vooral zijn manier van doen was wel apart om te zien. Hij verdient namelijk zijn geld met goud opkopen van particulieren. De handel was in ieder geval niet helemaal koosjer. Het geld dat er met bakken in komt, gaat er bij hem ook weer in bakken uit. Zo vergat hij zijn telefoon in het vliegtuig waar ik hem ontmoette. Daarna betaalde hij dubbel voor zijn visa om niet in een rij van een kwartier te hoeven staan. Gaf vele piccolootjes aan de lokale dames, niet eens voor de seks, meer omdat hij ze wel aardig vond. Gingen we poolen, was hij na één partijtje alweer bezig met het proberen te verslaan van het lokale nummer één (kwam hij later pas achter) en verloor in een uurtje € 700. Goed loontje voor die andere gast dus.

Op het strand pakte ik met mijn grote surfboard nog een paar golven. Helaas waren de golven een beetje afgenomen in kracht. In die kleine golfjes vind ik het maar niks, maar met die grote donder ik meteen wel om hoor. Nam maar een massage op het strand van een hele oude dame. Ik zag haar al schuifelend over het strand lopen. De vraag of ik een massage wilde, kon amper worden verstaan. Eerst bedankte ik nog beleefd, toch kreeg ik een beetje medelijden, zodat ik voor mezelf besloot dat mocht ik haar weer zien dat ik haar wel zou wenken. Of het zo moest zijn, kwam zij al weer snel (in figuurlijke zin) aangeschuifeld. Op een groot laken mocht ik het me gemakkelijk maken. Ze smeerde me wel in, wreef alsof het een lieve lust was, één ding was duidelijk, haar kunsten was ze in de loop der jaren wel verleerd. Toch maakte dit juist des te aandoenlijker. Ik was blij dat ik haar had gevraagd. Na afloop was ze echt super blij.

Er was die dag ook strand een soort festivalletje aan de gang, beetje folklore zeg maar. Vele waren mooi (traditioneel) verkleed. Vond vooral de oude mannetjes die hun hele lijf nog volledig getatoeëerd hebben het mooist. (bekijk de foto’s maar).

Toch na een paar late nachten had ik het drukke Kuta toch wel gezien hoor. Iets teveel (jonge) lui uit Australië die zich helemaal klem zuipen.

Aangezien de oude Tox ook in Bali bivakkeerde, moest ik daar natuurlijk even langs. Met een brommertje op zoek naar zijn huis. Beetje zoeken, gelukkig vond ik het al snel. Werd hartelijk ontvangen en werd rondgeleid door zijn toxmansion. Mooie boel hoor. Vooral zijn huistempel met daaronder de slaapvertrekken zijn van grote schoonheid. Met Tox ook natuurlijk nog een beetje op pad geweest. De marktjes een beetje afgestruind en verschillende mensen gesproken/aangesproken. Zo gingen we met ‘Made’, een Balinese vriend van Tox naar een tempel waar ‘heilig’ water langs stroomde. Daar baden de mensen (en wij dus nu ook)in het heilige water. Apart om te zien dat in dit puriteinse land het baden gewoon in Adams kostuum gaat. De vrouwen wel apart van de mannen, maar om op onze plek te komen moesten we wel door het gedeelte van de vrouwen. Bijzonder. Men waardeerde het erg dat wij als blanken hier waren enorm. Dat was ook te merken dat we van een oude kearl een zeepje aangeboden kregen om ons te wassen. (of hij vond ons gewoon vies, haha).

Ook zijn we nog even het nachtleven in gedoken, de zaal was niet echt gevuld, er was eigenlijk nog meer personeel/muzikanten dan publiek, dit weerhield ons er niet van om samen met de andere aanwezigen te swingen op de muziek van Made en zijn vrienden. Heb die avond erg genoten, beter dan Kuta.

Na drie dagen was het helaas tijd om afscheid te nemen van Tox, gastvrij onthaald en een mooie tijd, Tox bedankt man.

In Kuta aangekomen stond de grond letterlijk te trillen, een aardbeving was gaande. Had het eerst niet goed door en dacht dat de chauffeur in een te hoge versnelling aan het rijden was. Maar nadat ik opzij keek en een hele etalage zag bewegen, had ik wel door dat er meer aan de hand was. Volgens mij heeft de Telegraaf er nog een behoorlijk spannend stukje van gemaakt. Viel allemaal nog wel mee hoor. Alleen een beetje vallende dingen. De lokalen waren trouwens wel erg bang merkte ik. Ik vroeg er nog een paar mee naar het strand, maar voor de tsunami waren ze bang. Op het strand hoopte ik op een kleintje want er waren wederom geen golven om te surfen. Nog een klein naschokje dat ik op het strand voelde was het enige wat ik nog meemaakte van de beving. Wel leuk om het zo eens mee te maken. Dat er in Bali minder schade was dan in Java had niets met de meteorologische omstandigheden te maken, nee de mensen legden me uit dat ze in Bali beter bidden om de Goden gunstig te zinnen en daarom werden ze gespaard. Ach tja.

Henk en Fennie opgewacht op het vliegveld. Ze werden meteen getrakteerd op een hitte van heb ik jou daar. De moat van Tox bracht ons in zijn jeep naar Ubud. Dit kunstenaarsstadje ademt een echte intieme sfeer uit; leuke restaurants en barretjes waar ze live muziek spelen. Vele ateliers waar je echt mooie kunststukken kunt kopen. We sliepen in een mooi hotel en onze kamer lag midden tussen de rijstvelden. Het water in het zwembad was koel genoeg om verkwikkend genoemd te mogen worden. In de avond aten we in een restaurant en twee muzikanten op gitaar speelden alle verzoekjes die je maar indiende. Prachtige mooie rustige tweestemmige muziek.

De Balinezen zijn voor het grootste gedeelte Hindoeïstisch. Een groot gedeelte van de dag spenderen ze aan het brengen van kleine offertjes bij de kleine tempeltjes die echt overal staan. Kleine bakjes van banaanbladeren gevuld met o.a. een beetje rijst, klein beetje geld, koekjes, snoepje en wat ze nog meer kunnen bedenken. Ze blijven een dag liggen en wat de ratten en duiven nog niet hebben weg gesnoept wordt de volgende dag opgeruimd. Bijgelovig zijn ze ook. Zo is er een kalender wanneer je iets het beste kunt doen. Zo zijn er speciale dagen wanneer je het beste o.a. een hek kunt plaatsen, verkering kunt vragen, een kip moet slachten, je huis moet verven en ga zo maar door.

In de avond liepen we nog een tempel binnen om traditionele Balinees dansen te bekijken. Met een mannetje of vijftien trommelen ze als het een lieve lust is en ze beelden allemaal mythische goden en draken uit (of zoiets). Wel mooi, maar als je zo’n draak ziet dansen is dat wel mooi, maar als hij er vijf minuten later nog steeds staat, dan wordt het wel een beetje een suffe bende. Toch een beetje cultuur meegekregen, haha

In de morgen werden we opgehaald om te gaan raften. Had deze dus al eens gedaan en had er zin in om dit nog een keertje met zijn drieën te doen. De instructeur gaf ons een goede instructie en gaan met die banaan. Wederom was de natuur het mooiste. Toch alleen maar een beetje genieten kon ook niet, want we knalden veelvuldig tegen de kanten en moesten ons soms goed vast houden en tijdig bukken voor laaghangende bomen. Teveel om me heen kijken en al kletsend had ik niet door dat de rots waar we op af stevenden wel een hele grote was. Ik hoorde nog wel; ‘’hold on’’, maar ik dacht dat het wel goed zou komen. Niet dus. Met een knal werd ik overboord gekwakt en kwam k onder de boot terecht. Geen pretje in dat ondiepe water. Zere rug, stijve nek en de peddel tijdelijk zoek was het resultaat van eventjes niet opletten, haha. Halverwege stopten we om even uit te rusten bij een mooie waterval. We vielen een beetje uit de toon als oude knakkers want de andere bootjes die ook aanmeerden waren allemaal jong. Weer snel verder gegaan en we kregen de smaak steeds meer te pakken en werden steeds zelfverzekerder. Daarom ook nog meer tijd om te genieten van de mooie omgeving, ook al mocht ik van Fennie niet meer zo veel kletsen en moest Henk voor zich kijken wat er allemaal zou komen. Het klapstuk van de dag kregen we aan het eind, een bijna verticale val van vijf meter. De peddels werden achterin vast gemaakt en we moesten na een klein schietgebedje ons goed vasthouden en daar gingen we. Met een enorme knal kwamen we weer horizontaal. Henk die voorin zat werd gelanceerd alsof hij weer op de Larenseweg aan het fietsen was. Hij werd echt letterlijk omhoog gegooid, haha

Het werd tijd om Bali te verlaten. Met een propeller vliegtuig werden we in een uurtje of twee naar Maumere op het eiland Flores gebracht. Daar lopen de koeien en paarden nog gewoon los op het landingsveld. Er loeit een sirene voordat er een vliegtuig aankomt en dan moeten de hoeders snel hun levende have vast houden wil het niet dode have worden. Is een paar maanden geleden nog gebeurd op een ander vliegveldje ook in Flores. Drie dode buffels en het vliegtuig in barrels.

Wat meteen opvalt, is dat de mensen er hier totaal anders uit zien dan in de meer westelijke delen van Indonesië. Ze zijn veel donkerder, hebben echt kroeshaar, grotere lippen. Beetje meer de Polynesische bouw. Maumere is ook ontzettend heet en erg droog. We staan nu aan het eind van de droge tijd en dat is ook wel te zien aan de omliggende natuur.

In de ochtend een beetje snorkelen, het was nog geen heaven, maar zag toch wel leuke dingen die ik nog nooit had gezien. H & F hadden een zware nacht achter de kiezen want hun buren konden het goed met elkaar vinden en de muren waren niet dik. We ontmoeten een jongeman die ons in zijn nieuwe auto wel over dit eiland wilde chauffeuren. We rijden nu dus met privé chauffeur het eiland over. Wie zegt ook alweer dat backpacken zo zwaar is?? Het is trouwens een super aardige gozer. Rijdt super netjes en noemt Henk "papa" en Fennie "mama".

De wegen zijn in Flores wel erg slecht en het landschap verandert constant. Zo zit je de ene keer tussen cacao-, kruidnagel-, kokosnoot-,bananenbomen, een uur later is het weer zo droog als wat. Ook kapok bomen hier. Je weet wel waar ze matrassen en kussens mee vullen. Mooie pluizige vrucht.

In Moni verkenden we het kleine dorpje te voet. We zagen een hoge waterval waar de plaatselijke jeugd aan het donderjagen was. Met jerrycans houden zij die nog niet goed kunnen zwemmen zich drijvende. Op de terugweg hoorden we knetterharde muziek. Daar maar even een kijkje genomen en het bleek een huwelijksfeestje te zijn. Gastvrij werden we onthaald. Uit respect moesten we een vorkje meeprikken en kreeg Henk vele glazen bier en arak. (sterke drank gemaakt uit de palmwijn) in zijn handen gedrukt. De muziek kwam uit knoeperts van boxen en werd gespeeld door de plaatselijke muzikanten. Natuurlijk werd er veel gedanst en ik werd nog even genoodzaakt om de Willie dans te doen. Heb de moves niet van mijn moeder, want zij is toch iets handiger op de dansvloer. Voordat de mensen dronken begonnen te worden, namen wij afscheid van het bruidspaar.

Zeer vroeg in de ochtend kwam Alexi ons halen om naar de vulkaan Kelimutu te gaan. Na een korte wandeling zijn er bij helder weer drie kratermeren te zien die alle drie ook nog eens een andere kleur hebben. Gelukkig hadden we geluk en was het zicht goed. Eentje was bruin, de andere twee waren verschillend gekleurd blauw. Om de zoveel jaren veranderen de kleuren van de kratermeren, waarom weet ik zo niet precies. Het heeft iets te maken met de aanwezige mineralen, wel weet ik dat het een mooi gezicht is om zo drie verschillende gekleurde meren bij elkander te zien. Trouwens in het bos waren kleine vogels fantastisch liedjes aan het spelen.

Onderweg reden we een stuk over een weg dat de oude Hollanders ooit nog aangelegd hadden. We kochten nog in het groene gedeelte van Flores op twee markten alle spullen voor de bbq in de avond. Mooi om weer eens op de markt allerlei spulletjes te kopen. Zo leerde ik in de avond hoe ik de cassave moest snijden. Gekookt oké, maar gefrituurd een lekkernij. Kip hadden we zo bedacht. Zag ze eerst nog liggen naast de veranda met de pootjes aan elkaar gebonden. Een klein half uurtje later lagen ze met een doorgesneden strotje op verschillende plekken. Echt ouderwets dus. Nou bbq’en kun je wel aan ze overlaten hoor. De kippen worden ook zeer vakkundig en gemakkelijk geslacht. Midden in de nacht vond een haan het nodig om kukelen als zijn leven er van af hing. Nou daar zat hij ook niet ver naast, want had me voorgenomen om hem de volgende dag op de bbq te gooien als hij zo door zou gaan : )

We monsterden aan op een klein bootje en die bracht ons naar verschillende plekken om te snorkelen. Zoals vele malen was het dit keer ook echt fantastisch. Je kunt gewoon simpelweg niet na vertellen hoe veel verschillende soorten vissen je ziet. Heb wederom verschillende nieuwe soorten gezien. De lunch bestond uit lekkere vis, vers uit de zee. Moe maar voldaan voeren we terug naar de kust. Daar kwamen we nog langs een kolonie fruitbats, deze vleermuizen doen zich in de nacht tegoed aan hoe kan het ook anders; fruit. Gedurende de dag slapen ze al hangend in de bomen. Met een luide schreeuw; ‘’wake up!’’ maakte onze gids ze wakker. Duizenden, misschien wel honderdduizend ontwaakten en vlogen een paar honderd meter verder naar een rustiger plekje.

Ons huisje stond heel mooi tussen de bananenbomen. Douchen deed je half in het open. Daar hou ik van.

Bbq’en was ons goed bevallen, dus we deden het nog een keer. Met twee lokalen naar de visboer. De grote vissen lagen niet meer in de koelbox. Genoeg kleintjes lagen er nog. Ik nam de ‘sorry’ vis, dit is waarschijnlijk het laatste dat ze horen van de visser. Vooral gefrituurd smaken die heerlijk man. Ze koken trouwens op oliestelletjes. Met verschillende lonten (zoals wij die in een oliekaars hebben) kun je de temperatuur bepalen. Mooi bedacht.

Naar de avond markt om nog een paar kleine dingetjes te halen. Onder het licht van kleine olielampjes werd de handel bedreven. Vrouwen de mond rood van de betelnoot probeerden me het spul zelfs nog aan te smeren. Lol was er genoeg. Bij één kraampje kocht ik een paar tomaten, bij een andere een beetje bakolie, bij weer een andere kocht ik een beetje saus. Leuk man.

Onderweg naar Bajawa namen we een duik in een hot spring. Uit de grond zag je het hete water mooi opborrelen. Via een kleine waterval kwam hij uit waar een andere bron waar warm water uit stroomde. Deze twee vermengt maakte het een heerlijke combinatie om lekker in te poedelen. De harde stroom die van de waterval kwam maakte het dat je een watermassage er gratis bij kreeg.

Denk dat ik wel kan zeggen dat ik kan zeggen dat we ons alle drie goed vermaken.

We zullen zien wat we nog meer allemaal tegen komen en gaan doen.

Tot zover,

Voor foto’s; check de link:
https://picasaweb.google.com/103188880632009890193/PluijmpjesNuInIndonesie#

groeten,

De Pluijmpjes