Promote harmony and peaceful coexistence among all

Hallo allemaal,

Nu een stuk dichterbij de grens van Nepal.

Heb de nachttrein genomen naar Gorakhpur, een plaats zo’n 600 km ten oosten van Delhi. Nu zit ik eigenlijk in dezelfde trein een beetje te tikken. Iedereen ligt al op één oor, geen gespreksstof meer, maar die had ik toch ook al niet aangezien de meeste mensen in mijn coupé Hindi spreken. Vul mijn tijd een beetje met een klein beetje lezen en wat films kijken en ook regelmatig een bezoekje te brengen naar het wiebelige toilet, het eten van "meals on wheels" heeft me geen goed gedaan. Zou eigenlijk moeten gaan slapen want om vier uur komen we aan. Heb nu hier nog geen flauw idee of ik meteen doorga, of ik daar in de buurt iets ga doen of dat ik daar eventjes blijf.

Mijn coupé bestaat uit drie stapelbedden waarvan twee in de hoek en eentje in het looppad. Ze komen continu langs met verschillende koopwaar. Ook brachten ze eten langs, dacht dat dat er bij in zat, maar later kwamen ze langs om geld te innen. De trein gaat niet super snel en stopt ook nog wel eens. Toch toer je wel aardig een eindje heen als je zo in de nacht bezig bent.

Heb geen enkele toerist gezien, nu dus maar hopen of ze een beetje Engels kunnen bij aankomst. Je bagage maak je met een ketting vast onder je bed. De bedden kun je overdag opklappen en daar maak je dan een stoel van. Mijn coupéverwanten kozen ervoor om het bed zo te laten en daar op te gaan zitten. Ik heb mezelf dus de luxe veroorlooft om "2AC" te nemen, dit betekent tweede klas airconditioning, kies je voor "sleepers" dan ben je mooi in de aap gelogeerd. Dan zit je nog voller gepakt in grote coupées en alles is dan volgestouwd met bagage. Om te zien hoe ze aan boord gaan is een hele belevenis, de mensen in de "sleepers" staan allemaal in lange rijen te wachten totdat ze naar binnen kunnen, het is maar een enkele rij, sta je er iets buiten dan word je eruit gepikt en mag je weer achteraan sluiten. Stel je dus een paar rijen voor van zo’n honderd meter. Dat uitpikken gaat behoorlijk hardhandig, met een ferme tik of soms nog even geholpen door de knuppel word je naar achteren gebonjourd. Als je de rij niet goed aansluit dan word je door je achterganger wel naar voren geduwd, want je wilt natuurlijk wel een goed plekje. Een goed plekje dat valt nog wel te bezien, want al het bagage moet ook nog mee.

In Delhi nog naar een tempel geweest. Dat was ook wel een hele belevenis, bij aankomst moest je al je bezittingen inleveren. Van de kostbaarheden werd een foto genomen. Daarna mocht je in de rij gaan staan. Camera’s, kauwgum; eigenlijk niets mocht mee. Dan mocht je door een scan en dat ging echt strenger dan in een luchthaven. Daarna werd je nog volledig gefouilleerd. De auto’s die aankwamen werden vooraf zelfs nog met een spiegel gecontroleerd op bommen. De Hindu tempel geïnspireerd op de man ‘Pramukh Swami Maharaj’, deze man ging al op zevenjarige leeftijd te voet door India om van alles te brengen. Dit complex bestaat niet alleen uit een tempel maar ook nog uit drie andere mega hallen waar o.a. een expositie wordt gehouden en natuurlijk wordt zijn levenswijze en zienswijze volop in beeld gebracht. Lijkt een beetje op een Disney World, maar dan met een moraal erachter. Er was zelfs een boottocht waar de geschiedenis van India te zien was. Dat was echt mooi en ook leerzaam om te zien.

Natuurlijk kwamen we in eerste instantie voor de tempel, deze tempel is gebouwd door meer dan 10.000 vrijwilligers, is echt een super ding, hij is wel heel erg nieuw, dat is het enige smetje wat ik erop vind zitten. Aangezien ik dus geen foto’s mocht maken, moet je het doen met doen met een linkje: http://www.google.com/images?q=Akshardham%20(Delhi)&rls=com.microsoft:en-US&oe=utf8&um=1&ie=UTF-8&source=og&sa=N&hl=nl&tab=wi&biw=1058&bih=438

Deze man heeft vele volgers en ze staan voor best wel goede dingen vind ik, hier heb je een paar:
BAPS strives to inspire a better and happier individuals, families, and societies by basing their activities on the following principles
1. Inspire one and all towards a better way of life through the humanitarian values of service, purity, discipline, love, tolerance, harmony
2. Energize its on-going efforts against dowry, smoking, drugs, alcohol and other destructive addictions
3. Promote harmony and peaceful coexistence among all communities through understanding and co-operation
4. Develop constructive and creative youth and children's activities to channelise their energy, promoting education and social services
5. Sustain the roots of Indian Culture and all the good that it stands for
Misschien kun je er iets mee, alleen het vegetarische vind ik maar niets.

Nu ik dit zit te tikken (ben inmiddels al in Nepal), zit er een aandoenlijk jochie de hele tijd tegen me aan te babbelen, wel grappig, maar als ik nu een beetje onzin aan het typen ben komt dat doordat ik behoorlijk word afgeleid.

Kwam dus om vier uur in de morgen aan met de trein en als eerste moet je de vele chauffeurs van je afwimpelen, gelukkig gaat dat me nu wel goed af. Ik wist het hotel wel te vinden uit mijn hoofd. Daar aangekomen werd ik niet echt vriendelijk ontvangen door de nachtportier, maar ach ja, wie houdt er nu wel van om ’s nachts om vier uur gewekt te worden door een langskomende toerist.

Wilde eerst nog in een slaapzaal gaan liggen, maar toen ik daar binnen kwam ben ik maar snel rechtsomkeert gegaan; zo’n ongelooflijke meur, dat was de slaapzaal van alle lokale truckers. Heb eieren voor mijn geld gekozen en een normale kamer genomen.

Daar was het echt een zooitje; alles lag op straat en ze gooien er nog meer bij, op sommige plekken branden vuurtjes en koeien lagen ertussen. Het eten was wel lekker en ook al is het een bende, het eten is altijd wel super.
Kies gewoon voor een tentje waar het altijd het drukste is en ga daar zitten. Soms krijg je een menu en soms ineens een dagschotel voor je neus. Wat het ook is, het is bijna altijd heet en lekker.

Die dag een beetje gebruikt om de boel te verkennen. Kan nog niet echt zicht krijgen wat nu de beste route is, toch krijg ik steeds wel het idee dat ik nog het juiste richting neem, wetende dat ik toch niet alles kan zien.

Kwam erachter dat ik bij een bepaalde plek moest gaan staan waar de bussen dan vanzelf zouden stoppen. De goede naam nog proberen te verstaan en dan moet het goed komen. Dus daar kwam ik dan in de ochtend, nog voordat ik bij de plaats aankwam werd al geroepen of ik naar de grens wilde. Was een iets mindere bus dan ik in gedachten had, maar ach, die brengt je er ook wel. Mijn grote rugtas op het dak gegooid, ketting eromheen. Had eigenlijk helemaal geen tijd om hem vast te maken, want de bus begon al te rijden. Bij het omhoogklimmen was er nog plaats genoeg, beneden gekomen, busje bommetje vol. Geen probleem, voor een buitenlander wordt graag plaatsgemaakt. Kwam een extra stoeltje voor de dag en ik mocht in het middenpad. Dan denk je dat de bus vol is, maar vergeet het maar, stouwen maar. Lijkt de nachtbus van Spitax wel. Toch blijft iedereen goed gehumeurd. Drie uur stuiteren later kwamen we in de buurt van de grens.
Met een fietsriksja verder. Eerst een stempel halen aan de kant van India, daarna geld wisselen, fotokopie maken van je paspoort en als laatste naar de grens van Nepal. Eerst de grens gewoon over gegaan om dat kopietje te maken, maar daar doet niemand moeilijk over, als je maar weer terug komt. Aardige lui bij de douane, ook al wilden ze een tien dollarbiljet niet aannemen, omdat er iets op geschreven was. Kon ik mijn tas uitpakken op zoek naar die tien dollar om het weer naar een totaal te maken van honderd dollar. Natuurlijk is het voor de mensen uit India gratis.

Eén van de douanebeambten was klaar voor de dag en hij moest dezelfde kant als ik. Met een klein busje wederom volgestouwd met mensen en goederen een klein ritje van vier kilometer overbruggen, tussendoor drie keer tot stoppen gemaand door de grenspolitie. Iedereen er weer uit, dan worden er weer paspoorten gecontroleerd, daarna weer wordt de bagage gecheckt. Niemand die er ook maar iets negatiefs over zegt (ook al denken ze het misschien wel). Daarna overgestapt op een andere bus, dus weer snel het dak op, tas van het slot, naar beneden klimmen, die beambte hield mijn andere tas nog netjes vast. De andere bus kwam er al, dus daar kon ik het hele ritueel weer herhalen. De man kon redelijk Engels en hij bood aan om bij zijn gezin te slapen. Volgens een gebruik in Nepal, moet je gasten onthalen als God. Omdat ik plannen had om toch die dag iets verder te komen, heb ik hem beleefd bedankt.

Het hotel waar ik nu zit is leuk. De jongen van de receptie helpt me overal mee; net muggenspul gehaald (die hier nu helaas ook zijn), haast nergens te krijgen hier, maar hij wist het. Een simcard voor Nepal gehaald, was nog een heel gedoe, mijn twee duimen zijn nog zwart van de inkt. Tja, je moet wat overhebben voor een belletje. Met hem door de stad gelopen en daar verschillende lekkernijen geproefd. Denk wel dat India een groter aanbod heeft en dat het daar ook iets lekkerder is, maar we zullen zien. Haalde net van een stalletje een tussendoortje; lijkt op een aantal lege bitterballen, met z’n duim maakt hij er gat in, gooit daar een beetje saus in en maakt het af door een beetje ui erover heen te strooien, lekker en dat maar voor een duppie. Lasie is hier een soort milkshake, wat er precies inzit, weet ik niet, lekker is het wel.

Dat het leven gewoon doorgaat thuis dat weet ik natuurlijk wel, toch word je soms hard geconfronteerd met de werkelijkheid. Zo hoorde ik net het bericht van het tragisch overlijden van Emiel, hoe kloten is dat dan! Daarvoor was het mooie bericht van WB en Alice, want ze worden papa en mama. Als je dan ver weg bent dan is het dan allemaal moeilijk te bevatten.

Morgen ga ik weer op pad. Wil met de bus naar Bardia nationaal park. Na een goede week in de drukte te hebben gezeten is het tijd om eventjes geen smog te hebben en de rust om me heen.
Hoe lang de busrit gaat duren? De verhalen variëren van zeven tot veertien uur. Ik zal wel zien.

Dit keer geen foto’s, kom er eigenlijk helemaal niet aan toe, India moet je eigenlijk beleven, de gevoelens, geur en drukte laten zich tot nu toe niet op de plaat zetten.

Ga snel naar mijn kamer, de muggen zitten niet stil.

Geniet nog steeds met volle teugen.

Tot zover.
Groet Wilfred