Tamme haaien?

Hallo allemaal,

nu op de Bahamas, het water warm en knalblauw en het weertje is hier om naar huis te schrijven, dit doe ik dan nu ook maar.

Voordat we hier naar toe vlogen hadden we nog even wat tijd over in Miami.

Natuurlijk moesten we een dagje naar Miami Beach; één groot gekkenhuis, Het zand hagelwit en het water blauw, look-a-likes van David Hasselhoff in van die uitkijkhokjes incluis rode reddingsboei hielden de wacht over ons. Opgeblazen mannen die aan gewichten liepen te trekken en vrouwen met geboetseerde neptieten vulden het strandbeeld. Over het water scheerden de jetski’s en grote speedboten, Sonny Burnett en Rico Tubbs zaten er volgens mij niet in.

Over de boulevard liep iedereen naar iedereen te kijken en zonder dure tas, bril en kleding hoor je er niet bij. Een auto is hier iets om je te onderscheiden, de grootste en glimmende hier gezien. Van vele wist ik het merk niet, maar schijnbaar waren het goede merken want ze trokken genoeg bekijks. Heb voor de liefhebber nog een paar video’s geplaatst. Het is een beetje als in Bloemendaal, maar dan tien keer gekker.

Gezeteld op een leuk terrasje het hele schouwspel aan ons laten voorbijkomen. Twee kerels met één slang en een leguaan op een nek trokken vele ogen. Een hond met een pamper om kreeg de lachers op zijn hand. Erg warm maar met ventilatoren die water vernevelen en richting de mensen sprayen zorgen ervoor dat menigeen het hoofd toch nog koel kan houden.

Afscheid genomen van de zeer gastvrije familie en in de ochtend ons autootje achtergelaten bij Hertz. Inchecken was een eitje. Maar dan begint het; we werden in een hokje gezet, er werd een knop ingedrukt en er werd in korte tussenpozen koude lucht over ons geblazen. Een computer met detectiesysteem doet haar werk en na een minuutje gaat het deurtje voor je wel of niet open. Schijnbaar kan dat ding detecteren als je met explosieven in aanraking bent geweest. Vind dat eigenlijk best wel apart. Waarom wij alleen door dat ding moesten en de anderen gewoon doormochten lopen is mij een raadsel.

Alles af en uit, dus ook je schoenen, deze gingen door de röntgen. Dachten dat we er al waren, niet dus. Door drie man werden mijn spullen doorzocht. Mocht het niet aanraken. Met een soort watje wat je ook wel gebuikt om de make-up te verwijderen werd allerlei spullen afgenomen en elk watje werd in een apparaat gestopt, dit wederom om sporen van explosieven te vinden. Ook mijn sandalen moesten er aan geloven, gelukkig had die hond op Miami Beach een pamper om.

Simpel vliegen is er dus niet meer bij, vind het wel prima zo alleen het kost wel erg veel tijd.

Met een klein vliegtuig aangedreven door nog ouderwetse propellers werden we de lucht ingebracht. Jammer genoeg werden ze niet met de hand aangeslingerd.
Over de zee zagen we het al, het water zo ontzettend blauw. Dat wordt ontspannen.

Bagage claimen en de drukte die de douane in Amerika heeft, daar is hier niets van te merken. Alles gaat gemakkelijk z’n Caribische gangetje.
In het appartement aangekomen zagen we dat de mensen van de douane al onze sloten van de rugtassen hadden geknipt.

Een band speelde vlak voor de douane het liedje ‘I want to go home’, hopelijk geen bedoelingen mee?

In de taxi werd me al snel duidelijk dat de bevolking behoorlijk temperamentvol is. Met een raar Engels gebrabbel waar ik eigenlijk weinig van versta, staan ze je te woord. Drie keer ja op een rij en één keer nee werkt altijd. Ha, ha. Als ze het onderling ergens niet over eens zijn dan schreeuwen ze i.p.v. te praten. Iedereen houdt hier van een biertje en die drinken ze veelvuldig, met deze temperaturen natuurlijk ook niet gek. Maar bovenal zijn ze supervriendelijk en grappig.

Zoveel eilanden en nog meer stranden. Baha betekent ondiep water en mas betekent veel. Je raadt het dus al; ondiep water hier genoeg. Er zijn wel zeven honderd eilanden, die hebben we niet aangedaan, eigenlijk zijn we vooral op één gebleven met als uitstapje naar Paradise island, daar is een joekel van een hotel gebouwd met een aquarium zo groot.

Gangen omgeven van glas geven je een kijkje in het onderwaterleven. Echt mooi om het zo te zien. Een overnachting is prijzig, de duurste suite kost je $25.000 dollar per nacht. Natuurlijk voor de gewone man niet te betalen maar voor de rijken der aarde en de GKT’s van deze wereld is het natuurlijk te doen. Ha, ha. Wij zijn twee keer naar binnen geglipt om het aquarium te bekijken en aan om daar aan het strand te liggen. Grote haaien en Manta’s in het aquarium, maar de ‘finding Nemo’s’ visjes trokken meer bekijks. Vele shops met belastingvrije diamanten en de grootste jachten in de haven. Ééntje was genaamd; ‘Our toy’, zo’n speeltje zou ik ook wel willen, maar dan word ik weer zeeziek, dus toch maar niet.

Deden we dan helemaal niets? Nee hoor, één dagje gingen we nog op pad om te snorkelen. In een iets te drukke boot gingen we op pad. De eerste twee keer dat we het water ingingen was nog niet zo spectaculair, we zagen nog wel een paar barracuda´s, dat was mooi en het koraal was hier redelijk kleurrijk. Het zicht onder water is wel vijfentwintig meter. Het spektakelstuk kwam aan het eind, met de boot verder de zee op en het anker werd neergelaten. Een bak met visresten werd onder de boot gehangen en binnen no-time waren we omsingeld door wel dertig haaien. Snorkeltje mocht weer op en je kon het water weer in. De tip die je meekreeg was dat je niet teveel met je handen moest gaan zwaaien. Velen bleven maar in de boot, toch gingen er best wel veel het water in. Apart om zoveel haaien om je heen te zien zwemmen. Vele waren groter dan ikzelf. Op nog geen halve meter afstand kwamen ze langszij zwemmen. Bijzonder.

We kregen maar vijf minuten om in het water te zijn. Anders werden de haaien ongeduldig zeiden ze. Waarom was me eerst nog onduidelijk, maar dit werd me al snel duidelijk. In stukken gesneden vissen werden aan de achterkant van de boot aan de haaien gevoerd. De haaien zaten hier al op te wachten. Ben hier nooit zo’n voorstander van, kon daar niets aan veranderen dus maar van het schouwspel genoten. Is natuurlijk wel apart om zoveel haaien bij elkaar te zien.

Dit keer dus geen hotel, we hadden een appartement voor ons alleen aangezien de oom van Natalie voor zaken weg moest en dus niet hier verbleef. Veel voor ons zelf gekookt en de lekkerste vis op de markt gehaald. Ook nog krab, die worden hier levend ontdaan van zijn poten. Dat is wel een beetje zielig, vooral als zijn lijfje waar zijn afgerukte poten eerst nog zaten nog steeds bewegen. Gelukkig smaakte hij wel goed.

Nu helemaal klaar en uitgerust voor New York, heb er zin in.

Iedereen veel succes en plezier tijdens de eerste oranje wedstrijd.

Ikzelf zal het niet live kunnen zien, ik zit dan in het Yankees stadion.

Laat de oranjekoorts maar beginnen!!

Groetjes Wilfred