Veel blauw en veel rood

Hallo allemaal,

Nu net een dagje terug uit Los Roques, hier in Caracas regent het nu pijpenstelen zodat ik maar in mijn hotelkamer blijf om even een verhaaltje te typen.

Een weekje geleden in alle vroegte opgestaan om de taxi te pakken naar het vliegtuig. Nog behoorlijk afgezet door de taxichauffeur, maar er waren op dat moment weinig andere mogelijkheden. Nog wel tegen hem vertelt dat hij een oplichter was. Hij vond zijn prijs verdedigbaar want de andere taxi’s waren ‘Bandito’s’ en gangsters, tenminste dat zei hij.
Maar goed dat we nog steeds met de zwarte marktprijs alles af kunnen rekenen anders wordt het allemaal wel erg duur.
Het inchecken op het vliegveld was een eitje, nog een beetje extra betalen voor het teveel aan gewicht dat we meenamen. We hadden plannen om te kamperen, dus moesten we daarvoor ook de extra dingetjes meenemen.
Vlak voor de landing zagen we het al snel, dit water was blauwer dan de koehandelaar. Vanaf boven kon je de kleine eilandjes al zien, dit omgeven door koraal dat soms bijna tot aan de oppervlakte reikte.

Meteen bij aankomst een hotelletje geboekt en een dagtripje naar een klein eilandje om er in te komen.

Bij het haventje zwommen zoveel kleine visjes, volgens de schipper meer dan vijf miljoen kilogram. Hoe hij aan dat getal komt is mij volkomen onduidelijk, maar het water was er vol van. Om van al dat lekkers te profiteren waren er legio pelikanen die met een sierlijke duikvlucht naar beneden duiken en met hun bek open een zo’n groot mogelijke slok/hap nemen met water en visjes. Als hij dan weer met zijn kop boven water komt gaat zijn snavel naar de borst, perst het water eruit en hij houdt de visjes over. Dit gaat de gehele dag door. Een mooi schouwspel om naar te kijken.

Ondanks dat eilanden fantastisch zijn, ze hebben één nadeel en dat is dat ze eigenlijk haast geen palmbomen hebben, oftewel geen schaduw. Maar de slimme lokale ondernemer heeft natuurlijk een parasol in de verhuur. De eerste dag luieren, snorkelen en cola drinken in de schaduw. Oen dat ik was, had ik mijn zwembroek vergeten, ga ik een strandvakantie houden, vergeet ik dat.

Daarna vonden we dat het tijd werd voor het (voor ons en Tjerk) betere werk. Op een paar eilanden mag je kamperen. Even een vergunning aanvragen, bootje boeken en ze brengen je naar het eiland. Om de één of andere reden wilden ze onze keus nog afraden. Vooral vanwege de muggen (niet gezien) en omdat je ’s avonds dus helemaal in je uppie bent. Maar dat was natuurlijk de hoofdreden dat we daar wilden kamperen.

Wat we niet wisten was dat dit eilandje (zo groot als een paar voetbalvelden) bekend staat om zijn schildpadden. Bij het binnenvaren zagen we er al een paar.
De dag besteed aan het opruimen van het strandje, er lag nog een beetje rommel waar ik me behoorlijk aan irriteerde. Stookplaats bouwen en het zoeken naar wrakhout om later een kampvuur te bouwen.
Gedurende de warme dag kwamen er nog wel een paar bootjes om te kijken naar de schildpadden, buiten dat was het verder rustig. Echt leuk werd het pas om een uurtje of vier. De andere badgasten (vier stuks) werden opgehaald en we waren helemaal alleen.

Met een kookstelletje en het kampvuur een simpele maaltijd gemaakt. Natuurlijk koude drankjes in overvloed. Ga graag basic maar als ik een koelbox gevuld met ijs kan krijgen dan laat ik dat zeker niet. Ha, ha.

De zonsondergang was rood en geweldig, het werd nog even verstoord door duizenden vliegjes die uit het niets op kwamen zetten. Deze zouden toch niet de gehele avond blijven? Want dan moesten we wel onze tent in. Zo snel ze kwamen waren ze ook na een half uur weer verdwenen.

De hele dag een beetje luieren en snorkelen, vooral dat snorkelen in de ochtend was mooi. Voordat de bootjes kwamen konden we in alle rust genieten van de schildpadden. Soms konden we een paar minuten met ze mee zwemmen voordat ze besloten om weg te gaan. Op een halve meter en het maakte ze niets uit. De grootste had een schild van een meter. Super mooie kop met mooie ogen. Helaas waren sommige schildpadden een beetje schuw, dit kwam denk ik doordat de gidsen van de dagjesmensen de schildpadden vangen, uit het water sleuren en laten zien/betasten door de toeristen. Alles voor de toeristen, jammer genoeg.

Vissen genoeg en veel verschillende gezien in vele kleuren en maten. Het koraal is grotendeels verdwenen. Sommige vertelden dat en orkaan die hier vorig jaar overheen kwam het verwoest had. Kan me goed indenken hoe het toen was, nu is het al zo bijzonder om zoveel kleur in het water te zien van alle vissen.
Tijdens ons verblijf op het onbewoonde eilandje werd er in Venezuela het belangrijkste referendum in de geschiedenis van het land gehouden. Om de mensen in toom te houden mocht er in het hele land geen alcohol worden geschonken. Gelukkig hadden wij onze koelbox nog behoorlijk vol. De laatste dag moesten we nog wel een beetje op rantsoen, al het drinken was op en we moesten nog een tijdje. Gelukkig was het water van het gesmolten ijs goed te drinken.

Voor één nachtje terug naar de bewoonde wereld om drinken en eten in te slaan. De volgende dag naar een iets meer bewoond eilandje. Tijdens de middag waren er zelf nog twee kleine restaurantjes die vis klaarmaakten. Daar natuurlijk mooi gebruik van gemaakt. Tijdens een wandelingetje over het strand kwamen we een vissersman tegen die net zijn kreeftvallen had geleegd. We mochten er wel een paar van hem kopen. Hij bood nog aan om ze voor ons te koken en te splijten, maar wij wilden dit liever zelf proberen.

Op de terugweg zagen we nog een oude grill liggen in een vissersschuurtje, netjes gevraagd of we die mochten lenen en dat mocht. Had in de ochtend al weer hout gezocht en een stookplaats gemaakt. Het leek eerst nog te gaan regenen zodat de kreeft letterlijk in het water zou vallen, gelukkig gebeurde dat niet. De kreeft viel nog wel in het water maar dit niet uit vrije wil. Eentje was zo groot dat hij nauwelijks in de pan paste met het kokende water, de andere had er helemaal geen zin in en probeerde er uit te springen, lukte hem bijna, maar uiteindelijk beviel hem de whirlpool hem volgens best wel. Zonder overdrijven was dit de lekkerste die ik ooit geproefd hebt, vooral de poten waren top.
In de avond zwemmen en we waren omgeven door lichtgevend plankton.

Lekker geslapen en in de ochtend was het zo benauwd dat we bijna de tent uit bakten. We konden er helaas niet uit, er waren door dat benauwde weer zoveel zandvliegen dat ze je overal staken waar ze maar bij konden. Uiteindelijk de rits maar opengetrokken en het water in gerend om een tijdje gaan snorkelen. Gelukkig kwam de zon er weer door en waren de zandvliegen nagenoeg verdwenen.
Tijdens het snorkelen vonden we nog een ‘conch’, een soort slak in zoutwater, deze kun je eten als een soort sushi. Nu schijnen ze beschermd te zijn, maar ik zag er toch nog een paar in de kooien waarin ze de kreeften hadden zitten. Je moet de schelp op een bepaalde plek doorboren en dan komt de slak los en je kunt hem dan eruit halen. We hadden hem al een tijdje in de pot zitten en hij probeerde er steeds uit te kruipen. Zag ik ineens een visje achterin de schelp zitten. Doordat hij zover moest uitrekken kwam de vis weer vrij. Die hebben we dus in de oceaan vrij gelaten. Omdat we geen stevig mes bij ons hadden en we het ook wel een beetje zielig vonden, hebben we de ‘conch’ toch maar weer vrij gelaten.

De zonsondergangen daar waren zeer rood en divers, elke keer werd de hemel weer anders gekleurd.

Helaas werd het weer tijd om naar huis te gaan. Hier in Caracas weer geconfronteerd met de harde werkelijkheid. We liepen net langs een bank en zonder te overdrijven stonden daar wel vierhonderd mensen te wachten. In de supermarkt is er een rantsoen op bloem, eieren en olie. Je mag elke keer er maar twee van kopen. Sommigen proberen stiekem eentje extra in het mandje te stoppen, de caissière gooit ze dan bits opzij. Melk is er al helemaal niet meer te krijgen.

Gelukkig heeft Chavez zijn referendum verloren. De uitslag was 51% tegen tegen 49% voor, behoorlijk close dus. Geen extra termijn voor hem, dus hopelijk kan over een tijdje de nieuwe president het land weer gezond maken. Chavez wilde zijn land socialistisch, lees communistisch te maken. De meeste mensen hier zijn arm, dus die zijn er wel voor.

Tijdens de regenbui hadden we de pech dat de stroom in het hotel uitviel. Wij zitten op de elfde verdieping. Na zes keer op neer gelopen te hebben, had ik er wel genoeg van. Alles doet het nu weer, dus ik kan weer typen. Ha, ha.

Morgen begint de nieuwe trip naar Rio, we hebben een volle bak, dus 34 mensen in een truck, kan mooi druk worden. Het meeste wat we nu de aankomende weken gaan doen, doe ik nu dus dubbel. Maar er zijn ergere dingen.

Ik stop, lang genoeg en allemaal de groeten!!!!!

Wilfred