Ronde billen.

Hallo allemaal,

nu in Porto Seguro zo’n vijf honderd kilometer boven Rio de Janeiro. Nu aan het strand. Dit gedeelte van de reis zullen we een heleboel stranden aandoen, het zonnetje schijnt nu volop en al een paar keer verbrand.

Brazilië is en mooi land, lijkt eigenlijk niet eens op een land in Zuid-Amerika dat ik altijd in gedachten had. Veel mensen hebben een licht uiterlijk dit door invloed vanuit vroeger tijden van de Fransen en de Portugezen. Wat wel heel mooi is dat de dames hier bijzonder mooi zijn en de billen zijn ronder dan ik ooit gezien heb.

In Paraty hebben we een snorkeltocht geboekt; beetje varen, luieren boekje mee en een koelbox vol ijskoude drankjes. Het snorkelen was leuk, maar vooral het luieren en de zon deed de rest, dat maakte de dag erg leuk. We deden verschillende eilandjes aan waar je dan op het strand mocht gaan liggen of je dook het water in. Veel eilandjes waren privé bezit, dus daar mocht je niet liggen. Lijkt me ook wel een leuk bezit zo’n eilandje met zoals velen ook nog een helikopter platform.

In Paraty de kooltjes weer veelvuldig laten gloeien. Dit waren de laatste dagen met de groep dus we wilden natuurlijk afsluiten met goed voedsel. Kan je verzekeren dat dit wel is gelukt.haha

’s Avonds een drankje en voor velen werden dit er natuurlijk een paar meer. We werden vergezeld door een Braziliaans koppel. Sommige gingen naar het strand en vielen daar in slaap. De ochtend erna bleek dat het Braziliaanse drinkkoppel toch niet zo leuk waren als dat ze zich voordeden; ze hadden een paar tenten leeg gehaald. De buit was: vele drankflessen, schoenen, handtas met fototoestel met alle geheugen kaarten en nog een tas met een mp-3 speler met daarop al de foto’s van een tocht van drie maanden. Mooi lullig dus.

Aangekomen in Rio en het zonnetje scheen, Rio is een stad gelegen aan een baai, waar je ook bent er is altijd wel een wit strand in de buurt. De stad is super groot en het kost je nog al wat tijd om van de ene kant naar de andere kant te rijden. We vielen de eerste dag meteen met onze neus in de boter. Flamengo moest spelen tegen Sao Paulo. Sao Paulo was de koploper, terwijl Flamengo op de tiende plek stond.

Aangekomen bij het stadion zagen we al snel dat het een gekke avond kon gaan worden. Het zag er rood zwart van de Flamengo aanhang en de liederen die ze buiten het stadion al zongen was al behoorlijk indrukwekkend.
We hadden de kaarten op de zwarte markt gekocht en we hadden het geluk dat we seizoenkaarten hadden; perfecte plaatsen in het midden dicht tegen het veld aan. Het Macarana stadion telt maar twee ringen die heel erg diep zijn. Die avond waren er 68 duizend supporters. Een paar duizend waren van Sao Paulo die het verbaal natuurlijk moesten afleggen tegen de vele rood zwarten. In feite heb ik ze niet eens gehoord. Joekels van vlaggen en veel lichtfakkels kleurden het stadion. Ze houden van zingen en dan bedoel ik ook zingen; iedereen schreeuwt het clublied of een ander lied mee. We zaten precies achter de dug-out van de trainer van Sao Paulo en elke keer als hij ook maar een blik richting het publiek wierp, werd hij getrakteerd op vele middelvingers en vele scheldwoorden.
Flamengo aangevuurd door vele schreeuwende kelen was veel feller en won ook met één tegen nul. Toen Flamengo scoorde, werd het publiek gek; shirts gaan uit en ze wapperen ermee, mensen vallen elkaar in de armen en schreeuwen hun longen uit hun lijf. Ze vieren de goal nog zo’n vijftien minuten eer het weer een beetje normaal wordt.

In de rust kwam er een oude kerel al hooghoudend het veld op, ik sprak nog met een jongen die al twaalf jaar in het stadion komt en hij zei dat hij nog geen wedstrijd gezien had zonder dat hij er niet was. Een super avond om de trip te beëindigen. Sommigen die niet meegingen en hadden op een afscheidsetentje gehoopt waren een beetje pissig. Helaas voor hun. Wij hadden met z’n allen een perfecte avond.

Omdat we maar enkele dagen hadden besloten we om een toertje te boeken, waarop we de hoogtepunten van de stad in één dag konden zien. Allereerst gingen we naar een berg om het beeld van Christ the Redeemer te bekijken. Een behoorlijk groot beeld, gehouwen om honderd jaar bevrijd Rio te vieren. Ook het uitzicht over de stad was mooi. Het is altijd een beetje heiig doordat in een stad met achtien miljoen inwoners altijd wel wat smog hangt.

Daarna met de kabelbaan naar Sugar Loaf mountain. Dit was wederom een uitzichtpunt. Overal stranden en bergen rondom Rio. Maar het mooiste vond ik dat er een paar moumset aapjes waren die de hele tijd in de bomen zaten te klooien.
Brazilië en met name Rio is behoorlijk prijzig, daarom eten we nu maar weer vaak op straat; meatsticks en vooral chickensticks zijn grandioos.

Als je in Rio bent moet je natuurlijk een dagje naar Copocabana strand. Het water was nog koud, maar voor een snelle dip om even af te koelen was het perfect. Voor je rust moet je er niet naar toe gaan. Er zijn zoveel verkopers dat je je plaats niet hoeft te verlaten om je helemaal vol te proppen of andere dingen te kopen. Zo zagen we o.a. volle koelboxen langskomen, garnalen op een stok, sarongs, het lekkerste ijs met vers fruit, bikini’s, kaasbbq’s en sieraden. De blikjes zijn weer geld waard dus die halen ze weer op. De verkopers proberen je aandacht te trekken door te zingen of gewoon zeer luid te schreeuwen. Als er dan altijd zo’n vijf verkopers om je heen zijn, kun je misschien wel begrijpen dat het behoorlijk luid was.

De dames zin er op het strand fantastisch uit. Het is sexie om bikinistreepjes van de zon te hebben, daar doen ze dus erg hun best voor. Om de ronde billen trekken ze kleinste slip (het mag niet meer als je getrouwd bent) en je trekt hem zo hoog mogelijk in je bil.

De laatste avond was er nog een klassiek muzikaal concert georganiseerd op het strand, ik ben toch niet echt een super liefhebber van klassiek, maar toch wel leuk om even te kijken. Jammer genoeg werd op de terugweg nog iemand beroofd oor een groepje van drie incluis drie messen. Paspoort en zijn geld weg. Dat was dus een minder moment om de dag te eindigen.

Nu dus met de nieuwe groep op pad, er zijn vijf nieuwe bijgekomen zodat we nu me negen passagiers zijn.

Gisteren naar een nachtclub geweest en gekeken hoe de mensen de samba dansen. Onvoorstelbaar hoe snel en ritmisch het allemaal gaat. Behoorlijk sexie ook. Heb me dus maar niet op de dansvloer gewaagd.

De eigenaar van de camping hier is erg grappig. Hij praat aan één stuk door. Weet nog steeds niet of hij het nu wel of niet doorheeft dat ik geen enkel woord van zijn Portugees versta.

Het zonnetje schijnt nu volop dus zo meteen naar het strand. Zonnebrand mee en liggen maar.

Hier dus alles goed, hopelijk met jullie net zo.

Groeten aan allen.

Wilfred