Gorilla's zijn cool!!!

Hallo allemaal,

Nu in hoofdstad Kampala, nog twee dagen in Uganda en dan gaan we weer terug naar Kenia.

Raften op de Nijl was super. Na de gebruikelijke papiertjes te hebben getekend waarop stond dat alles wat in je lichaam kon breken niet aansprakelijk was voor de organisatie, kon het avontuur beginnen.
De eerste instructies kregen we nog op het droge en daarna mochten we plaatsnemen in de raft. Wij hadden een coole chick uit zuid-afrika als onze gids. Zij stond behoorlijk haar mannetje als het ging om het nemen van de rapids die wij onderweg tegen kwamen.
Beetje oefenen in het water wat je allemaal moest doen en wat te doen als je omsloeg etc. etc. Na een half uurtje kwam de eerste serieuze rapid, ondanks dat we alles goed deden, kukkelden we toch om. Dat is gaaf, je weet niet wat er met je gebeurd en aangezien het white-water is, dus water met veel luchtbellen duurt het extra lang voordat je weer boven komt drijven. Maar omdat je dit weet is dit extra leuk.
Zij had al snel in de gaten dat wij graag zo hard en zo spectaculair de rapids wilden nemen, dus elke keer wanneer andere rafts de makkelije route namen, gingen wij al snel naar een ander punt.
Vijf keer spectaculair uit de boot gedonderd. Niet echt super gevaarlijk want als je je niet vast kon houden aan de raft of je verloor je peddel dan waren er altijd nog een paar kayakers in de buurt om jou of de peddel terug te brengen.
Onderweg ging het toch een potje hard regenen, kreeg het super koud, gelukkig mochten we tussen de rapids door in het water jumpen zodat we het een beetje warmer kregen. Vogels vogels en nog eens vogels gedurende tocht. Imponerend gezicht vooral omdat het weer zo slecht was en de vogels een beetje bedroefd niets zaten te doen aan de waterkant.

Doorrijden naar de grens van Congo, en Ruanda. Onderweg de lekkerste meatsticks en kip op een stok gekocht die je maar voor kunt stellen. Het is zo lekker en aangezien het weinig kost, vreet je altijd meer dan je eigenlijk wilt, maar dat vind ik altijd wel grappig.

De volgende dag zouden we worden opgepikt bij de Congolese grens. De grens bestond uit een hek waar een autoband voor was gerold, die wegrollen dus en je kwam in niemandsland, stukje lopen en aan de grens van Congo was er hetzelfde hekje weer maar nu met een stokje ervoor.

De nodige vergunningen en visa gekocht en we mochten in de jeep naar de bergen hobbelen.
Daar aangekomen werden we snel voorgesteld aan onze gids en we gingen in speedmars richting de plek waar de gorilla's in de ochtend waren gesignaleerd. Rangers gaan in de ochtend al op pad om ze te localiseren, voor de tourist maar ook om eventuele stropers tegen te houden.
Nauwelijks bijgekomen van de cursus snelwandelen over de akkers, gingen we het dichte woud in. En daar zaten ze; zilverrug lag lekker niets te doen en een paar kleintjes zaten te spelen. Ze vonden het prima dat wij bij ze waren en de rangers kalmeerden de gorilla's met een paar oerwoudgeluiden. Is een raar idee, dat een zilverrug die meer dan 250 kg weegt en je in een handomdraai kan vermorzelen een meter van je af zit en het allemaal prima vindt. We mochten er precies 1 uur naar kijken en ik vond het erg bijzonder. Vooral de klunzigheid van de kleintjes om te proberen te lopen op de steile berghelling en de enorme scheten die ze laten waren erg grappig.
Een van onze groep kreeg een malaria aanval tijdens het kijken naar de gorilla's en moest het geheel eerder verlaten. Na afloop kon hij niet meer teruglopen zodat er een brancard geregeld moest worden. Eerst nog even uitrusten in het stro-bedje van een boer terwijl de rieten brancard met een paar bamboesticks eronder geed werd gemaakt voor vertrek. Ik had gedacht dat we nu rustig konden terugwandelen, maar helaas. We gingen bijna nog sneller terug dan de heenweg. Wel een grappig gezicht;zo'n blanke die door allemaal locals in een hardlooptempo de berg af wordt gedragen.
Trouwens wel raar dat ze zo dicht bij de boeren wonen zonder dat ze gestoord worden.

De grens was totaal veranderd in een krioelende massa van mensen. Genoeg militairen om de boel in de gaten te houden, zelf militairen met 'rocketlancers'??!!

Omdat ik de gorilla's zo leuk vond ben ik meteen 's avonds naar Ruanda gegaan om daar de volgende dag een andere groep te bekijken. Bij grens moest ik ineens een vium kopen, terwijl het een paar maanden geleden nog gratis was om de grens over te steken. Moest er nu ineens gedokt worden.
We probeerden er nog wel onderuit te komen, dat ging dus niet lukken, want meneer was niet corrupt, tenminste dat zei hij. Maar toen we de kwitantie kregen stond er ineens een heel ander bedrag op. Niet corrupt, maar wel ons proberen af te zetten. Koste nog een beetje lullen maar het bedrag dat we teveel hadden betaald kregen we gelukkig uiteindelijk wel terug.

We kwamen door het gebied waar in 1994 de genocide plaats vond en het moest daar behoorlijk hard zijn gegaan. Wel raar dat je er nu haast niets meer van merkt, je ziet nog een paar borden die daaraan verwijzen en een paar mensen met een afgehakte arm of been en dat is het.

Hotelletje geboekt en 's morgens stond de taxi al klaar om ons naar de bergen te brengen.
Er waren een paar verschillende groepen die we mochten bezoeken. Wij kozen voor de groep die het dichste bij was. Ik had geen zin om tien uur door dicht begroeid regenwoud te lopen.
Dit was een iets andere ervaring. Ging het gisteren nog over de akkers, nu moesten we meteen door dicht begroeid bamboe. We liepen over een paadje die de buffels gebruiken in de nacht om naar de vallei te lopen om daar de akkers leeg te eten. Het had die nacht geregend dus we moesten ons al glibberend over de modder en buffelpoep ons een weg banen naar boven.
De gids gebruikte hier en daar een kapmes om het ietsjes makkelijker te maken.

Weer stonden rangers ons op te wachten. Deze rangers hadden een paar weken geleden nog een stroper gepakt die een baby gorilla uit de Congo had gepakt en de grens over wilden smokkelen. Als zij een baby af pakken, vermoorden ze de hele familie. Aangezien er in de hele wereld er nog maar 700 leven is dat dus super erg.
Zilverrug was aan het paren met 1 van zijn vrouwtjes. Hij heeft er tien dus hij is druk genoeg. Met geluid en met rillingen op zijn rug deed hij zijn plicht. Niet gestoord door acht toeristen met een camera in de hand.
Aaan het eind van het uur liet hij nog eventjes zijn kracht zien door een vrouwtje een paar rake klappen te verkopen. Maar na een beetje gegrom naar elkaar was alles weer koek en ei.
Tijdens het kijken ging het me toch een potje regenen, helaas werden de gorilla's en ook wij hierdoor minder actief. De terugtocht veranderde van een glibberig paadje tot een glijbaan.

Nu in de hoofdstad. beetje shoppen en chillen, vanavond naar de kroeg. We zullen zien wat dit brengt.

Het transport bestaat hier uit een fiets-taxi of een brommer met rugleuning. Vooral de fiets vind ik wel leuk. Gaat niet snel, maar het is wel relaxed. Lopen doen we dus niet meer.

De groeten aan allen en tot horens.......