Graven, dreggen, zweten,duwen en trekken!!!

Hallo dan maar weer,

we zijn in Kameroen, dat dit niet zo makkelijk ging hadden we verwacht.
De weg na de grens is 60 km lang en is een 'dirt-road' dat haast niet wordt onderhouden.

Een kleine impressie hoe het ongeveer ging:
de grensovergang ging behoorlijk soepel, voor de laatste keer werd er nog om een dame gevraagd om de grensovergang wat soepeler te laten verlopen. Helaas de dames die in onze groep zitten voelden zich nog steeds niet geroepen om nu eens echt iets nuttigs te doen voor de groep. Maar met een lach kom je gelukkig ook al behoorlijk ver.

Ian dacht lollig te zijn en en ging een halve gek die een beetje stond te drentelen voor de grensovergang voor schut zetten. Bleek dat die halve gare mocht beslissen over onze doortocht. Was dus niet zo slim. Nadat hij zo'n beetje zijn schijnbaar gebruikelijke mastrubatie bewegingen aan alle dames liet zien, mochten we alsnog door.
Bij aankomst in Kameroen wilde een dronken vent ons een zegen van boven geven, we moesten maar even uit de truck komen, maar aangezien hij een krik in zijn hand had en niet al te gelukkig uit zijn ogen keek, zijn we maar wijselijk blijven zitten.

Na een paar km begon het avontuur, grote gaten in de weg waar het 'begatjen'paadje in het Holtense bos een puntje aan kan zuigen.
Natuurlijk kwamen we vast te zitten en het graven kon beginnen: de modder wegscheppen het water uit het gat hozen, zandmatten leggen, droog zand erover heen, soms gaten opvullen met stenen en hout, dus ook kappen natuurlijk. Niet denken dat je er dan bent. Want vaak kom je niet verder dan en paar meter en dan kan je weer opnieuw beginnen. Vaak onder het genot van een knalgele ploert boven je, maar soms ging het regenen en dan stond je met je knieen in de modder.

De eerste dag kwam er vlak voor de avondschemering een paar vage figuren aangereden. Zij zeiden dat ze van de politie waren en om dat kracht bij te zetten lieten ze niet hun badge zien maar deden ze dat door het laten zien van hun enorme gun. We moesten van hem doorrijden in de nacht om zo de bandieten die er schijnbar waren voor te blijven. Gelukkig konden we na een beetje zeuren en drammen van hem afkomen.
Bushcamp langs de kant de weg, alles natuurlijk nat en onder de modder maar dat maakt het allemaal erg geinig.

Dag twee, was een erg heftige dag, die dag legden we maar liefst tien km af. Er zaten een paar gigantische 'pot-holes' tussen. Graven en nog een graven maar we kwamen er maar niet uit. Het leger kwam nog langs maar die hadden geen zin om ons te helpen. De locals die met hun zwaarbeladen auto'tjes door de modder scheuren hadden natuurlijk geen zin om te wachten en gingen boven ons langs. Dat dit steeds mis ging hadden we wel verwacht. Dus we waren meer druk om hun los te trekken dan onszelf want zij versperden op die manier onze weg ook.

Nog een grappig auto'tje met twee dames van de katholieke kerk geholpen die over de weg aan kwamen scheuren en die ook vast kwamen te zitten. Leuk om te zien, volkomen in kerk tenue zoals je ze in amerikaanse fims ziet en dan lopen ze de auto aan te duwen.

Zoals vaak wanneer je echt denkt dat je er nooit meer uit komt, komt het altijd alsnog goed. Een paar locals wilden ons wel helpen. En ook al gaat het vaak met een hoop geschreeuw en een boel miscommunicatie, ze weten wel wat ze doen.

Een truck vol met hout en rijst zat al een dag vast in de modder. Je moet je dus gaten voorstellen van drie meter diep al dan niet gevuld met water. Eindelijk kon Betty iets goeds doen voor de maatschappij. M.b.v. een andere truck die ook stond te wachten konden we hem samen lostrekken.

De derde dag kwamen we vast te zitten in een klein dorpje, de bewoners deden niets anders dan voor hun huisje zitten en wachten tot weer iemand vast kwam te zitten. Helpen? Nee, dacht het maar niet. Sommige vroegen enorm veel geld om ons te helpen maar de meesten vonden het leuker om een dag plezier te hebben en maar lachen om de vastzittende truck. Vond ze niet echt vervelend, maar wel erg lui..
Een uitzondering op de regel was er gelukkig ook nog, er was een knakker bij met de energie alla Gerrit K. hele dag graven en slepen en tussendoor hielp hij iedeereen die vast kwam te zitten ook nog eens. We hebben daar meer dan zes uur gestaan, dus dat was een behoorlijk karwei.

Ondanks al die inspanningen kwamen we geen meter verder. Vlak voordat het donker werd kwam er een andere truck aangereden en met zijn hulp lukte het net om er uit te komen.
's Avonds smerig en stinkend het bedje ingedoken.

De laatste dag was een makkie, eindelijk tijd om van het uitzicht te genieten. Gigantisch mooi jungle, beetje een WWF plaatje maar dan zonder de houtkap. Aan het einde van de dag reden we over een riviertje en hebben we ons moe maar zeker voldaan ons in het water laten glijden.

Al met al een gigantisch avontuur wat ik echt super fantastisch vond!!!

Morgen gaan we de Mount Cameroon beklimmen, zal een driedaagse tocht worden. Vandaag de gidsen en dragers ingehuurd. Het zal mij benieuwen.

Heb gehoord dat carnaval erg gezellig was, volgend jaar dan maar weer!!!!!

groetjes uit een heet Kameroen!!!