Bacteriën zijn mooi!

Hallo allemaal,
nu alweer een stuk verder Amerika in, om ons heen steeds meer cowboylaarzen en dito hoeden.

Nadat we mijn ouders hadden uitgezwaaid op het vliegveld in Calgary reden we meteen door naar de grens om dezelfde dag Amerika binnen te gaan.

Met ons ingestudeerd verhaal en "Theone" helemaal zonder groente en fruit moest dit goed komen. Bij de vrouw aan het loket waar we de motor snel afzetten (je leert na een paar keer) werd ze al snel overruled door de man die achter haar zat. Hij begon een spervuur aan vragen op ons af te vuren. De antwoorden klonken plausibel. Toen mochten we onze camper om de hoek zetten en ons melden op het bureau. We moesten ge-"documented'' worden. Daar zat al een collega van hem op ons te wachten. Hele riedeltje weer opnieuw en hij was eigenlijk best wel aardig. Ons beste glimlach laten zien en hier en daar het welbekende grapje. Liep allemaal best gesmeerd. Het liep zelfs zo goed dat ik, overmoedig door het goede gevoel, wel dacht te weten dat ik nu aan de beurt was om mijn vingerafdrukken te laten nemen. Nou niet dus. Werd meteen even gezegd dat dit niet de bedoeling was en dat ik kon staan wanneer hij dat vond. Maar weer snel gaan zitten. Al met al kostte dit gepraat een half uurtje. Een paar dollars armer, wel met een stempel rijker mochten we Amerika in. Stempeltje zes maanden geldig.

We hadden dus voor de grens al ons verse eten opgemaakt, nu was het tijd om weer wat te kopen. De douanebeambte had ons verteld dat er zeer weinig open zou zijn aan deze kant van de grens. We vonden een klein winkeltje, maar meer dan een paar oude uitgelopen groene piepers kregen we niet. De paar winkeltjes die we onderweg tegen kwamen waren allemaal dicht, "closed for the season". Dan maar wat minder vers.

We vinden het eigenlijk wel weer fijn om zo in het na-seizoen (of nog later) hier te rijden. Ook al zijn een heleboel winkels en campings wel dicht en zijn al die zomeractiviteiten voorbij. Als ik bedenk hoe druk het kan zijn in de zomer, geef mij dan nu maar de rust. Een paar weken geleden zagen we nog veel jonge stelletjes die goedkoop in het na-seizoen een paar weken een camper huurden, nu zijn deze ook niet meer te zien en hebben we hele parken of gesloten campings (waar de slagboom nog wel van open is) nagenoeg voor ons zelf.

Het landschap was intussen veranderd van bergen naar heuvelachtig. Het gras geel en de bomen hadden voor het grootste gedeelte hun gele herfstgloed nog.

In Glacier nationaal park was het gedeelte dat nog open was schitterend om te zien. Steile berghellingen waar 'mountain goats' met een gemakje omhoog klauterden en zagen we een zwarte en een grizzly beer de laatste besjes op eten van het seizoen. Nu zijn ze als een malle aan het eten en slapen bijna niet om zo vet mogelijk aan hun winterslaap te beginnen. De beren zijn hier iets kleiner want hier geen zalm voor hen, ze moeten het vooral doen met de besjes. De grizzlie die wij zagen had een paar dagen daarvoor nog wel een extraatje; ze had een 'Bighorn sheep' gepakt en deze extra proteïnen kan ze vast en zeker goed gebruiken.

Het was nog een wonder dat we de bomen in de prachtige herftstkleuren konden zien want tijdens ons verblijf ging het me toch een potje waaien. Windstoten van meer dan 100 km/h. het was niet erg verstandig om te gaan rijden, ach soms moet je verstandig zijn en daar dan naar handelen. Met zo'n omgeving om je heen, geen enkel probleem om een extra dagje te blijven.

De weg naar Yellowstone nationaal park was schitterend, als het park net zo mooi zou zijn dan was het voor mij al meer dan geslaagd. Onderweg zagen we honderden 'pronghorn antelope', 'mule deer' en hier en daar nog een coyote en vosjes. Deze dieren hebben het hier wel heel erg gemakkelijk want ze lopen door kilometers aan graanvelden of kilometers aan grasland, daartussen soms een klein dorpje. Heb silo's zien staan waar ze het graan in opslaan, kun je niet voorstellen hoe groot die dingen zijn.

Er waren maar een paar campings open in het park en het leek ons handig om de eerste nacht in het dorpje vlak aan de poort te overnachten. Genoeg dieren daar; de wapiti herten lagen gewoon op het gras naast ons en reeën aten de tuintjes van de bewoners leeg. Prachtig gezicht. We kochtten nog een lasso. Het valt nog niet mee om daar mee te gooien. We komen vast nog wel een cowboy tegen die het ons kan leren. Het lijkt een soepel touw maar in feite is het zeer stug. De verkoper vertelde ons dat er deze zomer vijf aanvallen geweest waren van beren op mensen en in dit dorpje eentje met dodelijke afloop. Een inwoner liep toevallig iets te stil door een steegje en liep een grizzly met haar twee kleintjes tegen het lijf. Wij meteen de beerspray en beerbel maar snel opgehaald.

Het park bestaat uit vijf gebieden en we begonnen in het droge noorden. Later bleek dit ook onze favoriet. Heuvelachtig landschap, het gras najaarsgeel en daarop vele bizons die een rondje lopen te snuiven. Vooral de alleenstaande mannetjes die hebben toch een potje massa zeg. Lekker een beetje rondrijden en bij mooie plekjes zet je de camper eventjes stil of je gaat er uit voor een kleine wandeling. Dit park staat ook bekend om haar wolven. De beste tijd is vaak in de vroege ochtend of begin van de avond. Redelijk (voor ons dan) op tijd de wekker gezet (gebruiken we die ook nog eens) en richting de Lamar vallei, de beste plek om ze te kunnen zien. Ja hoor, we zagen ze ook nog eens. Een troep van zes wolven. Ze waren op de terugweg. Een kenner vertelde ons dat ze naar een nabijgelegen troep waren gelopen om spierballen te laten zien en zodoende hun territorium te verdedigen. Het was ze schijnbaar gelukt want de geluiden die ze maakten klonken wel bijna als gelach. Ze hadden de vaart er best in zitten en voordat we het wisten legden ze wel 10 kilometer af. In deze vallei loopt een rivier en naast de rivier is een weg aangelegd. Je kunt dus zo met ze meerijden zonder ze te storen want de afstand is ver genoeg voor hun rust en goed genoeg voor ons om ze perfect te zien. Velen kennen dit plekje want de één na de andere grote telescooplens werd uit de auto geladen. Fijn dat het nu verhoudingsgewijs zo rustig was. Ééntje krijgt het deze winter nog erg lastig en koud, hij had namelijk schurft en dat betekent een behoorlijk uitgedunde vacht, nu maar hopen dat hij zijn andere groepsleden niet besmet. Ze hadden ook nog kleintjes die waren achter gebleven in het bos. Wij wachtten nog op het gehuil van de ouderen om ze te roepen, helaas gebeurde dit niet (wat schijnbaar nogal vreemd was). Al met al een top ervaring!!!

Het weertje kan hier niet op. We zitten al drie weken in heerlijk najaarsweer. Overdag tussen de 15 en 23 graden en altijd volop zon met een blauwe lucht. Uit de wind dus korte-broeken-weer. Vanwege de helderheid en de hoogte (Yellowstone ligt op 2000 meter) koelt het 's nachts al snel af. Menig keer vriest het al een graad of vijf. Begin je in de ochtend met muts en handschoenen, twee uur later zit je in in je t-shirt te zweten.

Een ander gebied van Yellowstone heeft weer fantastische watervallen, daar zagen we ook een grizzlybeer rustig in het gras graven naar wormpjes. Veel auto's waren inmiddels gestopt. De beer ging onverstoorbaar verder met eten. Officieel moet je minimaal 100 meter afstand houden als je uit de auto bent. Dat doet niemand. Hij liep rustig uit beeld richting bos. Voor de meesten weer het sein om de auto in te gaan. Kwam hij ineens uit een paadje weer opzetten en kwam zeer dichtbij staan, wel op 15 meter. Velen waren verstandig en gingen snel meters achteruit. Een paar Aziaten zagen het gevaar totaal niet en bleven rustig tussen de auto's staan. Wij zaten veilig binnen in "Theone" en hij liep langs ons heen. Hij was echt geïrriteerd en wist niet zo goed waar naar toe te gaan. Gingen die gekken hem ook nog eens achterna lopen. Echte mafkezen. Gelukkig voor hen liep de grizzly door en draaide niet om. Het duurde niet lang of de ranger kwam eraan. Deze was nog kwader dan de grizzly en vertelde dat men geluk had en dat ze veel te dichtbij waren gekomen. Omdat de grizzly te dichtbij een paar huizen was gekomen moest hij worden verjaagd. Met z'n tweeën gingen ze er achteraan. Met een geweer met rubberen kogels schoten ze op hem, als back-up had de één de beerspray en een echt pistool ook al in de aanslag. Al hardlopend dreven ze hem weer de bossen in waar hij hoorde te zijn.

In een ander gedeelte van het park zijn de geisers en modderbaden. Waar je ook kijkt overal zie je rook/stoom opstijgen. Vooral daar waar de geisers met hun stroompjes eindigen in de rivier vind ik het het leukst. De zwavelgeur is overal, gelukkig niet zo heel erg sterk. Ook zijn er overal kleine poeltjes gevuld met warm water. Dat water stroomt omhoog diep vanuit het binnenste van de aarde. Door de samenstelling van het water, ph en temperatuur ontstaan er allerlei bacteriën. Elke bacterie heeft weer zijn eigen kleur. Zodoende krijgt zo'n kleine poel een pallet aan kleuren, vaak in de kleuren; rood, oranje, geel, blauw en groen. De mooiste die wij gezien hadden is genaamd "morning glory", dit is een poel een klein half uurtje lopen. Tijdens het lopen spoten geisers op gezette tijden hun water omhoog, rook je de zwavel en bubbelden de modderbaden rustig door. De naam heeft hij verkregen door een speciale bloem die in dit water kon groeien. Nu is die bloem helaas verdwenen. Idioten vinden het schijnbaar leuk om een muntje in het water te gooien (of gewoon ander rotzooi). Ondanks de waarschuwingsborden om dit niet te doen, gebeurd het toch. Door die rotzooi raakt de aanvoer van de poel aan de onderkant verstopt. Elk jaar komen de rangers met grote pompen en zuigen alle rotzooi er weer uit. Meer dan 100 voorwerpen halen ze er dan uit.

Een populaire geiser hier is de 'old faithfull', elke 1,5h spuit hij ongeveer een minuut lang een enorme bak water wel 40 meter de lucht in. Ze kunnen alleen de eerstvolgende uitbarsting voorspellen en daar zit nog een foutmarge in van plus of min tien minuten. Blijft toch apart dat al die jaren deze fontein steeds elk 1,5h een uitbarsting heeft. En het blijft maar door gaan.

Na een dag of vier vonden we het weer tijd om verder te gaan. Richting uitgang werden we nog getrakteerd op een mama grizzly die met haar jong woelend in de grond bezig was op zoek naar wormen. Het gemak hoe ze dode boomstammen opzij schoof, niet te bevatten. Met haar klauwen groef ze in de grond, dan als er iets zit haalt ze dit maar haar nagels eruit en eet ze het op. Het jong kopiëerde haar perfect.

Rijdend door "Bighorn mountains'', klommen we naar 3000 meter en het weer was schitterend. Wederom korte broek, maar wat koelt het dan snel af in de avond, bibberen en met een deken over snel de camper in. Geen "bighorn" gezien, wel ongelooflijk veel "mule deer". In een klein gebied leven er hier wel zo'n 20.000. De campings waren eigenlijk dicht, maar in deze weken zitten ze vol met lokalen die massaal de bergen ingaan om te gaan jagen. 10% mag worden gejaagd. Je koopt vooraf een vergunning en je bepaald dan al of je bv. een hert met of zonder gewei gaat schieten. Bij elke camper staan een paar quads waarop een paar dikke guns zijn gemonteerd. Ik sprak een jongentje van een jaar of tien, mooie smeerpoets en hij en zijn familie waren al een paar dagen aan het jagen. Hij was met een ree aan het trekken die in de pick-up truck lag. Ik vroeg of hij hem zelf had geschoten. " We saw him this morning, I jumped out of the truck and shot him right here" was zijn antwoord waarna hij liet zien waar hij hem geraakt had. Andere, bijzondere wereld. Ze brengen hem naar de slager en het vlees gaat de diepvries in. Wel goede controle hier hoor. Bij de toegangswegen worden de troffeeën gecontroleerd door de inspectie. Had ook in dat gebied wel lang willen blijven, het gras nog zo mooi, de lucht knisperend helder en het zonnetje warm, maar vooral zo lekker stil, behalve natuur hoor je niets. Ook Vosje vermaakte zich goed, een veld vol met muizenholletjes.

In het kleine dorpje aan de voet van de berg waren twee dierenopzetters bezig met het villen van de herten en reeën. Voor het opzetten nu geen tijd, deze weken alleen maar villen en het opzetten komt over een maandje of vier wel een keer.

Het najaarsweer blijft zo mooi, maar er worden al veel sneeuwschuivers verkocht en in de winter ligt hier bakken met sneeuw. we kunnen dus niet eeuwig hier blijven en moeten een keer naar beneden om straks als de sneeuw gaat vallen in warmer gebied te zijn.

Het is mooi en prachtig!

Tot zover,

Geniet,
Free Willie, Marylou en Fox.

Als je nog beelden wilt zien, Marylou heeft weer iets in elkaar gezet. Zie de onderstaande link;

http://youtu.be/zDgQvsj4ljA