STEAKS!!

Hallo allemaal,

We zitten nu in Argentinië, in Salta om precies te zijn. We slapen hier nu vier nachten op een gemeentecamping (lees: erg goedkoop). De camping is gelegen aan het grootste zwembad van Zuid-Amerika, maar helaas zit er momenteel nog geen water in deze poel.

Argentinië is kompleet anders dan de rest van de andere landen dat ik tot nu toe heb bezocht in Zuid-Amerika. Het gaat er hier behoorlijk westers aan toe, er schijnt hier nog wel veel armoede te zijn, maar daar heb ik na één dag nog weinig van gezien. Meer mooie huizen en goede restaurantjes.

La Paz (Bolivia) in alle vroegte verlaten, er achter gekomen dat ik mijn usb-stick vergeten had mee te nemen uit het internetcafé, die was ik dus kwijt, jammer natuurlijk, maar het was vooral jammer dat ik in la Paz geen nieuwe kon kopen want het is daar behoorlijk goedkoop. Heb daar ook weer nieuwe speakers gekocht, hopelijk is het nu drie keer scheepsrecht. Moet zeggen; ze doen het nog steeds.
In Unyuni mte een jeep naar de zoutvlaktes gegaan, vroeger mocht je nog met de truck over de vlaktes scheuren, tegenwoordig is het allemaal iets meer gereguleerd. Allereerst een stop gemaakt bij een treinbegraafplaats. Er zijn verhalen bekend over dat één van de treinen die daar ligt de trein is dat dat Butch Cassidy en de Sundance Kid hebben beroofd, maar dat is volgens mij niet helemaal waar. Ze zijn wel in Bolivia gestorven.
Het eerste gedeelte was nog op de gewone weg, nou ja weg, het is maar wat je een weg noemt; hobbel de hobbel en het was zo stoffig dat je de jeep voor je niet eens kon zien.

Gestopt bij een zoutfabriek, ik raakte de groep weer eens kwijt zodat ik weinig kan vertellen over het zoutproces. Ze hoeven hier niet zoveel te doen om het zout te krijgen; gewoon met de schep de vlakte op en scheppen maar. Overal zie je ook van zie zouthopen, die liggen te drogen om later door een truck te worden opgehaald. De weerkaatsing van de zon op de zoutvlaktes was zo sterk dat je zonder zonnebril helemaal niets kon zien. Ik had gehoopt op een beetje regen zodat het water als een spiegel alles zou kunnen weerkaatsen. Niet dus, dus Bas, heb niet zulke mooie foto’s kunnen maken zoals die van jouw link. Grappig is wel dat Bas een link heeft geselecteerd van de groep die Natalie vier jaar geleden heeft begeleid, zij heeft het dus wel zo gezien, geluksvogel!
Wel raar om over zo’n vlakte te rijden; alleen maar wit om je heen en op de enige plaatsen waar auto’s mogen rijden zie je een beetje zwart van de rubber van de banden.

Met z’n allen wachten op de zonsondergang, binnen een paar minuten gaat het van 25 °C naar een paar graden boven nul. Het mutsje kon dus weer op. De zoutvlakte is gelegen op 3800 meter, dus het is niet zo heel gek dat het zo snel gaat. De weg terug naar ons hotel was voor mij erg grappig. Onze gids was helemaal weg van Nederlandse muziek, dus met Suzanne!! En Oerend hard de hobbelige weg vervolgt.

Je ziet hier op de weg zoveel oude auto,s, dat ze nog rijden is soms een raadsel. Blijft een mooi gezicht.

De volgende dag een lange hobbelige weg naar Potosi; daar is weinig te doen, maar dit stadje is een mijnwerkersstadje en we gingen een mijn in om te kijkenhoe de mijnwerkers aan het werk waren.
Deze excursie is opgezet door mensen die willen laten zien hoe slecht de omstandigheden van de mijnders zijn en ook wordt een klein deel van de opbrengt aan de mijnders geschonken.

We werden opgehaald in twee jeeps en we kregen mijnwerkers kleding aangemeten. Dacht dat we ze alleen maar moesten passen, maar nee, we moesten het meteen al aan, dus een mannetje(toerist) of twintig, totaal verkleed als werkers door de stad. We kregen dus ook heel wat bekijks.

De eerste stop voor de echte mijn was een marktje dat speciaal gebruikt word door de mijnwerkers. We kochten daar van alles om in de mijn aan de werkers te geven. Zo kochten we eigen gedraaide zeer zware shaggies, coca bladeren, snoep, handschoenen, softdrink, alcohol 96%!! Heb het nog even geproefd maar het viel me nog best mee. Als allermooiste kochten we dynamiet!!!

Voordat we de mijn ingingen kregen we een dynamiet opblaas demonstratie; je kneed je dynamiet, doe daar een evenveel hoeveelheid ammonium nitraat bij om de kracht te versterken, in een zakje, lont eraan en aansteken maar. De knal was behoorlijk heftig. Onze gids had eerst beloofd om het ook met de dubbele hoeveelheid te doen, maar daar zag hij vanwege rondvliegende stenen van af. Daar stond ik dan met twee dynamiet staven in mijn hand. Teleurgesteld dus. Heb ze aan een mijnwerker gegeven die er gelukkig blij mee was. Maar ik kom nog terug……..haha.

Het eerste gedeelte in de mijn was behoorlijk kruip door, sluip door. Sommige uit de groep begonnen een beetje te angsthaas te spelen, moet eerlijk bekennen dat ik daar toch een beetje slecht tegen kan. Het zag er precies zo uit zoals ik me een mijn had voorgesteld; benauwde, bedompte lucht stinkend naar zwavel en naar kruit. We zaten nog steeds op hoogte, dus er zit al weinig zuurstof in de lucht <4100 meter> en in zo’n gang al helemaal niet. Helaas kwamen we maar weinig mijnwerkers tegen omdat het al bijna het einde van de dag was, gelukkig voor hen konden ze dus meer van dat wij hadden meegenomen in ontvangst nemen. Vooral met de handschoenen en de drankjes waren ze erg blij mee.

Onderweg in de gangen lopend werd het me wel duidelijk dat het geen pretje is om hier te werken; als je nog lager ging dan kan het wel zo’n 45 °C worden, soms werden we opgeschrikt door explosies in andere gangen, het dynamiet vindt hier dus goed zijn weg.
’s Avonds onszelf maar weer eens getrakteerd op een overheerlijke maaltijd; Natalie wist een luxe restaurantje in een oude mijnfabriek, ook al was het daarbinnen erg koud, het eten was heerlijk, tussen de maaltijden door kon je de oude machines bewonderen.
Eindelijk was ie er dan; de ‘bushcamp’ lang op gewacht maar gelukkig zijn we aangekomen op een punt dat we weer vaak gaan wild kamperen.

We vonden net voor het donker werd een plek tussen de bergen. In de verte zagen we veel bliksemschichten, zal toch niet zo zijn dat ons eerste ‘bushcamp’ zou gaan verregenen? Het begon wel hard te waaien, dus ons tentje waaide bijna weg, extra haringen dus. Het koken ging in het begin daardoor ook moeilijk. Maar nadat we een behoorlijke windbreker hadden gebouwd, kon het eindelijk gaan beginnen. De meeste vonden een ‘bushtoilet’ maar raar en volgens mij zijn er velen met een volle buik de volgende dag richting de stad gegaan.haha.

Heb trouwens ook nog nooit een rij gezien met allemaal meiden die wachten om in de bosjes te plassen. De weidse omgeving voor je helemaal alleen, gaan zij allemaal op hetzelfde puntje op elkaar staan te wachten. Beetje vreemd!!

Na het avondeten was er een kampvuur, vuurwerk van onze chauffeur (zijn ze hier gek op, overal hoor je geknal). Gelukkig klaarde het weer op, zodat we een droge tent hielden en ik kon genieten van de overweldigende sterrenhemel.

Nu dus in Argentinië en waar het bekend om staat natuurlijk ook geprobeerd. Bij aankomst moest ik nog wel een lunch klaarmaken voor de groep. Stom als ik was ook daarvan nog wat gegeten. Met de taxi de stad in en een restaurant in gedoken. Ze hebben hier een siësta van twaalf tot half vier en ze gebruiken het hier om te slapen en……. STEAKS!!! Heb de lekkerste biefstuk besteld die je maar kunt bedenken, lekker brood erbij en eten maar. De fles wijn die dronk Natalie wel op. Ideale besteding van je middag!! Daarna het terras op, ze drinken hier ook de biertjes in liters, dus het ging weer lekker hard. Met de taxi naar een megasupermarkt en daar zeer veel wijn gekocht voor een prikkie en ook weer veel biefstuk. De avond werd gevierd met een bbq. Zo veel eten gemaakt. Heb o.a. drie biefstukken naar binnen gewerkt. Buikje dus bijna ontploft! Niet met de groep blijven hangen, maar zag het resultaat vanmorgen. Overal kots en een chauffeur die zijn hele kop kapot heeft. Het is dus een goede nacht geweest.

Trouwens dat Argentinië ook bekend staat vanwege de mooie vrouwen, klopt!!
Morgen gaan we paardrijden en de dag erna raften en één of andere ‘swing’ door een vallei. We zullen zien hoe dit bevalt.

Nu Keunefeest…. Tja, wat zal ik zeggen…………..

Het zal in ieder geval weer Beregezellig zijn!!
Allemaal dus veel plezier en geniet!!

Groetjes Wilfred

ps. Nog een paar video´s geplaatst:
De eerste is in een opvangcentrum in de jungle

De tweede is ook in de jungle. Ook de jungle geluiden bij nacht.

De derde is van de voodooman, die iedereen beter maakt (het gaat om het geluid)

De vierde is koud; daar duik ik dus het ijswater in.

De vijfde is de wandeling over de Inca route.

De zesde zijn we dus na de wandeling aangekomen bij Machu Picchu

De zevende is een paar shotjes in La Paz en daarna de Dynamiet explosie

De achtste is genomen onderweg in Bolivia.