Inca's

Hallo allemaal,

Nu weer in Cuzco, een paar dagen geleden terug gekomen van de wandeling naar Machu Picchu. Bij terugkomst met z’n allen een feestje gebouwd in een Irish pub. Ik had voor de wandeling daar al een lekkere maaltijd gegeten, nu kon ik me er weer op verheugen. Helaas smaakte hij wat minder, toch maar alles opgegeten. Resultaat was dat ik ’s nachts terwijl de meesten nog in de Night club zaten te swingen, ik boven de toiletpot mocht gaan hangen.

Gisteren dus een zeer rustige dag gehad en het record van vijf keer kotsen verbroken. Nu gaat het wel weer, dat is dus goed nieuws.

Cuzco is een super mooie stad; veel wegen zijn geplaveid met ronde keitjes en alles ademt een sfeer uit uit de Spaanse tijd. Mooie kathedralen en kerken, helaas wel gebouwd van de stenen van de Inca tempels. Van die Inca monumenten is nu niet zoveel meer over, maar nog genoeg om te zien hoe handig en goed ze waren in het bouwen van wegen, gebouwen, tempels en kanalen.
De tweede dag hier in Cuzco boekten we een trip om de Incaruïnes in de omgeving te bekijken. Bijzonder om te zien in welke grote de tempels moeten zijn gebouwd. Van sommige stond nog maar drie procent, maar zelfs dat is nog indrukwekkend.

Onze gids was een beetje dubieus, bij een stop bracht hij ons naar een bakkerij, broodjes voor maar twee soles (€0,50) en hij benadrukte uitdrukkelijk niet op straat voedsel te kopen want daar werd je maar ziek van. Natuurlijk grote onzin, Heb dat natuurlijk wel gedaan, maar had aan het eind toch nog zin in een broodje, stond daar dus alleen in de zaak, bleek het maar anderhalf soles te kosten, wordt daar wel een beetje misselijk van dat je eigen gids je probeert te bedonderen en een beetje eigen geld te maken. Ziek werd ik niet van het straatvoedsel maar meer van hem en van de Irish pub.

Ik wilde de Inca-trail gaan lopen, maar die was al volgeboekt. Er mogen elke dag maar 250 toeristen die track lopen, met daarbij hetzelfde aantal dragers die alle spullen meesjouwen. Ik koos dus voor een andere optie; de ‘Lares track’, met mij nog zeven anderen. Nadeel aan deze wandeling is dat je maar voor een deel over het Inca pad gaat en dat je niet eindigt bij Machu Picchu. Een groot voordeel aan deze track is dat je door een gebied loopt waar haast geen toeristen komen en dat je door authentieke dorpjes komt. Ook loop je over hoge passages wat een geweldig uitzicht oplevert.

De eerste dag werden we al vroeg opgehaald, paar uurtjes rijden die ik grotendeels al slapend heb doorgebracht. De avond ervoor zaten we in de kroeg, maar we werden opgehaald door een paar uit onze groep. Een meisje dat ziek was, was erg verslechterd dus wij moesten terug komen. De dokter was inmiddels al gebeld. Zij bleek erg uitgedroogd te zijn en moest veel drinken en proberen te eten. De hele kamer lag al vol kots. Wij gingen naar de ‘nachtapotheker’ met een hele waslijst om dit voor haar te kopen. Met twee zakken vol voor maar een paar dollar konden we haar blij maken. Zij was in de ochtend genoeg hersteld om te starten. Maar wij dus wel moe.

Bij het begin van de track zagen we een ontmoeting met alle dorpsbewoners met de burgemeester. Er werd namelijk besloten om een brug over een riviertje aan te leggen. Nadat ze er uit waren gekomen. Kwam de champagne uit de tas en begon iemand al met een meetlintje de lengte van de nog te bouwen brug op te meten. Iedereen dus blij. Onze wandeling was een leuke rustige wandeling, onze gids in tegenstelling tot die van een dag ervoor was fantastisch en wist alles te vertellen over de omgeving, cultuur, planten en de historie.

We waren met z’n achten en hadden een gids, een kok, assistent kok, butler en twee paardmannen bij ons. Niet verkeerd dus. Alleen de gids kon helaas maar Engels dus een beetje ‘gracias’ en vriendelijk lachen daar bleef het bij. Het eten was goed verzorgd en soms ook een beetje gênant als je keek hoe hard zij werkten om het ons zo goed en makkelijk mogelijk te maken. Bij aankomst bij de lunchplaats, staat de lunchtent al op. Iedereen heeft een privé bakje met wam water om zijn/haar handen te wassen. De poeptent staat al klaar (voor sommige nog een beetje wennen). Het eten wordt geserveerd, wij eten het op, krijgen een extra lunchpakketje mee en gaan weer verder op pad. Zij wassen alles af, breken de tenten op, plaatsen alles weer op de paarden, gooien het poepgat dicht en rennen als een gek ons voorbij om alles klaar te zetten voor de avond.

Onze overnachting was op 4200 meter. Het blijkt toch echt wel dat ik geen klimgeit ben. Sommige die ouwehoeren en rennen maar wat, terwijl ik loop te hijgen, te puffen en snak naar meer adem. Ook een leuk bijverschijnsel van op hoogte lopen is hoe makkelijk de gassen je lichaam uitgaan, iedereen scheet en boert dus van zich af alsof het een lieve lust is. Ik ben helemaal slecht met hoogte, ’s avonds zag ik meer de binnenkant van de poeptent dan mijn eigen tentje. Handen wassen ging niet meer, want het bakje met warm water dat voor mijn tent was neergezet was als één klomp ijs geworden, ook niet gek met een nachttemperatuur van -5 graden Celsius.

De volgende dag dus ook niet echt fit wakker geworden, kwam ook nog eens een koppijn bij, dus die dag heb ik niet optimaal kunnen genieten van de vergezichten en de kinderen die met ons meeliepen als we door een dorpje liepen. We hadden ook brood meegenomen voor de kinderen. Ze waren hier erg dankbaar voor. Weet nog steeds niet of ik achter dit principe sta met het geven van brood. Feit is wel dat ze dit erg konden waarderen en dat ze er blij mee waren. De mensen in deze dorpjes zijn erg arm, het is er ’s nachts erg koud en hun gezichten zijn rood uitgeslagen van het felle ongefilterde zonlicht. Om aan te geven dat ze sterk zijn hebben ze op hun dak twee beeldjes van stieren geplaatst. Die avond het eten maar overgeslagen en meteen mijn tentje ingedoken, nog wel even een zakje volgekotst.

In de ochtend prima wakker geworden en alles was weer normaal, kwam ook doordat we weer een stukje lager zaten. In de ochtend werden we weer gewekt door de butler die ons een vers kopje coca thee aanbood. We namen afscheid van de koks en als groep besloten we om hun iets extra te geven, daardoor zou onze gids iets minder krijgen, maar die kreeg toch wel genoeg. De dragers waren super blij met het beetje extra en dat is goed.

Het lopen ging die dag super goed en kon weer volop genieten van al het moois om me heen. Die dag liepen we ook weer op de Inca trail, dat het niet zo goed is al in de oude tijden is te begrijpen, maar als je nog ziet hoe goed het nog steeds is, kon ik me wel indenken hoe het eruit zou hebben gezien. De terrassen en de kanalen die de Inca’s gemaakt hebben worden nog steeds gebruikt door de boeren van nu.

De treinrit naar het plaatsje onder Machu Picchu was mooi, de coupes zijn zo gemaakt dat je bijna alles kunt zien, we gingen door mooie valleien dus dat was handig. Zat met veel chinees-Amerikaanse toeristen in de coupe, zijn toch niet echt mijn vrienden geworden. Erg luid.

Op dag vier met de bus naar Machu Picchu, ik ben helemaal geen cultuur wonder, maar dit vond ik echt schitterend!!!! De Spanjaarden hebben dit stadje wel veroverd, maar toch is er nog veel van over gebleven. Ze waren erg handig met sterrenkunde, seismologie en wisten precies hoe ze zo’n stad moesten aanleggen. Op die hoogte en het sjouwen van stenen moet jaren gekost hebben en met duizenden mensen gelijk. Ze deden het allemaal voor hun keizer die ze als hun god beschouwden. Het was dus een eer om voor hem te mogen werken. Het zal een fantastisch gezicht geweest zijn om te zien hoe het vroeger in levenden lijve eruit moeten hebben gezien. Ik zag het met een heleboel toeristen, maar nog steeds fantastisch indrukwekkend!!

In de ochtend een rondleiding gekregen en in de middag door de rest van het stadje gelopen. Aan de overkant was nog een steile berg die gebruikt werd voor de astronomie, de al zere spieren nog één keer geplaagd en daar boven aangekomen een mooi uitzicht over Machu Picchu kunnen aanschouwen. Over de spierpijn mag je niet klagen als je bedenkt dat Inca’s vroeger met super grote stenen de berg opgingen.

Bij terugkomst wist Natalie toch nog één normaal eetstalletje te vinden, dus gelukkig geen duur toeristische maaltijdje maar oerdegelijke normaal straatvoedsel, erg lekker!! (Nee Bas; geen eetobsessie).

De treinrit terug was erg grappig; eerst werden we lastig gevallen door een malloot in een raar pak met masker die een raar dansje voor geld deed. Wat nog mooier was dat een man en een vrouw die de drankjes serveerden ineens een mode show gingen lopen in het gangpad. De vrouw had nog wel een beetje succes maar die man vond het volgens mij niet zo leuk en zijn kleding was ook een beetje ouderwets. Later kon je het kopen, wat niemand deed.

Nu ik weer bijna beter ben kan ik me opmaken voor een voetbalwedstrijd; Cuzco speelt vandaag thuis (ze hebben vier jaar geleden de Zuid-Amerikaanse beker gewonnen, dus ze moeten wel goed zijn). Ben benieuwd naar het niveau.

Hoorde net dat Holten 1 het eerste puntje heeft binnen gehaald, dat is een mooi begin.

Volgende week Laornse kermis, heb nog naar last minutes gekeken, maar dat gaat hem helaas niet worden, jammer, voor iedereen die gaat; allemaal veel plezier, maar dat gaat altijd lukken!!!

Daarna de Keunefeesten…………

Allemaal de groeten en tot…..

Wilfred

P.S.
Nu eindelijk een paar video's geplaatst. Beetje gedateerd, maar deze video's zijn gemaakt in Colombia tijdens de wandeling naar Ciudad Peridad (De verloren stad).
Aan het eind mooi naar de kloten!!
Groeten