Geen adem meer.....

Hallo allemaal,

We zitten nu in Lima de hoofdstad van Peru. De dag voor de aankomst was er net onder Lima een aardbeving geweest met een 8.0 op de schaal van Richter. De teller staat nu volgens de kranten op 500 doden, maar hier merken we er nog weinig van.
Zondag moeten we het gebied door waar alle slachtoffers zijn gevallen. De wegen zijn kapot, dus maar zien of we er door kunnen komen.

Nu huilende meisjes in de groep en verontruste ouders die zeggen dat ze naar huis moeten komen.

Zag net dat de busmaatschappijen de prijzen met 80% hadden verhoogd om uit het gebied te komen, schandalig.

Door de aardbeving is ook een gevangenis getroffen, muren vielen om waarna de gevangen konden ontsnappen. 600 zijn ontsnapt, ze hebben er nu 27 gepakt, een heleboel gespuis loopt nu dus nog vrij rond, daar dus maar niet in het wild kamperen.haha

De hele weg hier naar toe door de woestijn gereden, had dat eigenlijk hier niet verwacht, wat het geheel nog raarder maakt is dat je de hele tijd in een mist rijdt, dit aangevoerd vanuit zee, dit geeft alles een zeer vreemde sfeer.

Vanochtend nog wel de naschokken gevoeld, maar dat was niet meer dan dat het gebouw een beetje heen en weer wiebelde, net alsof er een gigantisch vrachtwagen langs je huisje raast.

In de stad stond nog een grote parade opgesteld voor het presidentiële paleis met allerlei vrachtwagens met drinkwater, dekens etc. veel televisieploegen aanwezig, een paar uur later stonden ze er nog, misschien is het beter om te gaan rijden in plaats van mooi te wezen voor de camera.

In Huanchaco nog een oude tempel bezocht die was gebouwd zo’n 600 na Christus, nog voordat de Inca’s de macht hadden. Van de tempel Huaca del sol (Zonnetempel) was nog best veel te zien, een groot gedeelte is nog niet blootgelegd door de archeologen, ook niet gek aangezien ze 140 miljoen bakstenen van klei hebben gebruikt om de tempel te begraven. Dit was best wel leuk om te zien, maar aangezien ik niet echt van het culturele ben, weet ik er niet alles van.

Daarna zijn we doorgereden naar Huaraz, dit plaatsje gelegen op zo’n 3000 meter wordt gebruikt als basis voor vele wandeltochten in de Cordillera Blanca.

Ik nam de eerste dag mooi mijn rust om een beetje aan de hoogte te wennen, anderen gingen meteen een wandeling maken. ’s Avonds kwamen die dan ook terug met koppijn, poep in de broek en duizeligheid. Is toch altijd wel behoorlijk wennen om op grote hoogte te zijn; je blijft maar puffen bij alles wat je doet.

Het eten was daar top, we gingen elke avond naar een chinees; je bestelt een dagmenu en krijg dan een giga soep als begin en daarna komen ze een bord vol nasi met veel kip of vlees brengen. Dit natuurlijk voor weinig. Geen enkele avond konden we het bordje leeg krijgen en een ‘doggie bag’ zoals iedereen hier het voedsel meeneemt wat ze niet op konden, vroegen we maar niet.

De verse jus op straat is ook weer aanwezig. Erg lekker maar weer, toch wel grappig om te zien dat sommige uit onze groep nog niets gewend zijn, ze wagen zich daar niet aan en eten op straat al helemaal niet. In Lima is een Mac Donald’s en daar sprinten ze dan ook meteen naar toe. Maar ze kunnen nog leren.Haha

De mensen in Huarez waren super aardig en vonden het grappig om met je te kletsen en ze zaten maar te ouwehoeren over onze namen en waar we vandaan kwamen. Ze kleden zich hier nog echt traditioneel zoals je in vele plaatjes ziet; zeer kleurrijk, kleden, gewaden en getekende gezichten. Zou heel graag hier foto’s van willen maken, maar de mensen hier kunnen dat niet echt waarderen, dus dat doe ik dan maar niet. Maar moet wel zeggen dat dat soms best wel kriebelt, maar als je dan een foto maakt en ze vinden het dan niet leuk dan gaat het goede gevoel ook weg. Dus toch maar niet.

De tweede dag op hoogte werden we in de ochtend op gepikt om een wandeling te gaan maken naar ‘lake 69’, met een busje werden we tot een hoogte van 3700 meter gebracht en de ‘Lake’ lag op 4800 meter. Een mooie klim dus voor de boeg. We begonnen in vallei, en al puffend gingen we op weg.

Wat opviel was dat de vegetatie steeds veranderde naarmate we hoger kwamen. Ik had een zak vol voedsel meegenomen en bij elke stop kon er weer wat uit mijn zak mijn lichaam in, met daarbij veel water. Hoe meer ik at en dronk hoe meer energie ik kreeg en hoe lichter mijn zak werd, ook een niet vervelende bijkomstigheid. Energie kon ik goed gebruiken want op zo’n hoogte lopen valt niet mee.

Onderweg kwamen we nog echte klimmers tegen, gekleed zoals echte klimmers gekleed horen te zijn en met een uitrusting van heb ik jou daar.
Natuurlijk hebben ze weer zo’n stoere look van ik kan alles! Ik liep dan ook een beetje uit de pas met mijn sandaaltjes.Haha

Wat de wandeling voor mij zo mooi maakte was de volkomen stilte om je heen, dit soms verstoort door het zingen van een vogel of door het water dat van de vele watervallen naar beneden valt. Veel verschillende bloemen op verschillende hoogtes. Alleen de hoger gelegen pieken waar de gletsjers zich bevonden waren een beetje in wolken gehuld, wij liepen in een stralend zonnetje onder de blauwe hemel.

Eindelijk aangekomen op 4800 meter en ‘Lake 69’ was echt schitterend, helder blauw water, natuurlijk super koud want het was puur smeltwater. Eerlijk toegeven; ik vond het nu ook hoog genoeg en al puffend vond ik dat dat meertje ook wel iets lager had mogen liggen.Haha

Het leek mij erg leuk om een duik in het smeltwater te nemen. De meesten verklaarden mij voor gek en ik kon dan ook niemand meekrijgen voor een duik. Dus maar alleen. Wist dat het koud zou zijn, maar dat het zo koud zo zijn had ik eigenlijk niet verwacht. Kon haast geen lucht krijgen zo koud was het. Maar erg grappig om een keertje in zo’n ijsbad te duiken. Daarna meteen begonnen met de afdaling om een beetje op temperatuur te komen. Sommigen hadden nog Coca bladeren meegenomen, maar die vond ik niet echt bijzonder, zodat ik daar niet echt veel van genomen heb.

De terugweg ging verbazingwekkend makkelijk, hoe je moest puffen om een metertje hoger te komen hoe makkelijk je nu naar beneden ging.

Helaas verzwikte iemand nog zijn enkel, waardoor het lang duurde voordat zij terug waren. Het werd dan ook een lange dag, maar zeker een fantastische!!
Net gehoord en de foto’s gezien in de krant dat de weg naar het zuiden behoorlijk slecht is, dus we zullen wel een alternatief programma bedenken voor de aankomende dagen.

Hoorde dat de vrije jongens een teleurstellende tweede plaats hebben gehaald, misschien hadden we dan toch de tropische verrassing uit de kast moeten halen?

Verliezen van de Witkampers……. Schaam!

Heel Lima is vol met KIP, dus in de ochtend een kip op brood en net als lunch een vleesschotel besteld, met als resultaat natuurlijk weer volop kip, daarbij kreeg je 1,5 liter cola. Waar je ook loopt het ruikt naar kip!! Gimme my chicken!!

Voor al mijn verontruste vrienden: ik ben ongedeerd!!! Dus iedereen kan weer normaal gaan slapen!!!

Het ga jullie goed en hopelijk krijgen jullie nog mooi weer.

Groeten van Wilfred