Sunshine State

Hallo allemaal,

Prima winterweken gehad, zelfs zo heet dat we verlangden naar een beetje afkoeling in de avond.

Oudjaarsavond vierden we op het strand in Miami. Verschillende plekken op het strand waar een beetje illegaal strandfeestjes werden georganiseerd. Kaarsjes en vuurtjes zorgden voor het benodigde licht. Meegebrachte trommels voor het geluid en genoeg drank aanwezig. Merendeel was donker van huidskleur en dat swingt dan toch iets lekkerder met de blote voetjes in het zand. 24 graden werd het die nacht, dus geen geklooi om met verkleumde handen het lontje van het rotje aan te steken. Omdat Vosje niet zo van vuurwerk houdt, hielden we een gepaste afstand van het strand geknal en waren we al snel in 2016 terug in "Theone".
1 januari kregen we bezoek. Emmy, de vriendin van Marylou reed voor een paar weken met ons mee. De eerste dag meteen maar op het strand gaan liggen om de jetlag er uit te zonnen. Natuurlijk meteen al lekker verbrand.

Op naar de ''Everglades". Bij een boardwalk naar het praatje van de ranger geluisterd. Het ging over de alligators en wat ze zoal uitspoken. Blijft toch altijd leuk om zulke dingen te horen. Inmiddels zagen we om ons heen zo'n tien alligators rondzwemmen en uitrustend in het zonnetje. Ze eten maar eens in de drie weken een grote vis. Dat is veel minder dan de watervogels die we daar ook zagen. Met gemak zagen we een reiger formaat grote voorn naar binnen werken. Moest hij wel eerst de vis een paar keer tegen de grond slaan om hem te doden. Nadat de vis helemaal was uitgespartelt werkte hij hem naar binnen. Kostte nog best wat moeite hoor. Je zag de vis echt in zijn slokdarm zitten. Af en toe een klein sipje water om hem weg te spoelen. Dat was een echte brok in de keel hebben.

Sommige grote watervogels die leken er te staan om een visje te vangen. Dit deden ze echter op een heel andere manier dan dat wij eerst dachten. Wanneer een ander soort vogel een vis had gevangen, gooiden zij hun gewicht in de strijd en probeerden ze hem af te pakken. Soms lukte het de vogel om snel weg te vliegen, maar als dat niet snel genoeg kon, dan moest hij het visje wel laten vallen en dan was de vis voor een ander.

De slangenhalsvogel heeft wel een heel mooie manier om vissen te vangen. Hij zwemt gewoon onder water en grijpt dan een vis. Hij kan zeer lang onder water blijven. Na afloop gaat hij zitten op een tak en spreidt zijn vleugels uit om te drogen.

Op een mooie camping maakten we een groot vuur en stond de bbq er naast. De alligators zwommen naast ons in het meer. Ook veel muggen helaas, maar daar ontkom je niet aan in een moeras als dit. Na afloop hadden we marshmallows boven het vuur en vlogen vuurvliegjes ons voorbij. Het gebied wordt ook bewoond door panters en zwarte beren. Één zwarte beer bracht de camping 's nachts nog een bezoekje, helaas waren wij in dromenland.
Op de weg lag een redelijk grote alligator te zonnen. Verstandig is om een gepaste afstand te houden. Toch hadden er genoeg mensen hier lak aan en gingen selfies maken, echt naast de alligator.

Bij het kleinste postkantoor van Amerika stuurden we een kaartje naar Klaasje. Maf gezicht hoor zo'n heel klein hokje aan de kant van de weg.

In de Everglades met al dat water om je heen moet je het natuurlijk ook in een bootje bekijken. Voor de fun stapten we in een 'airboat'. Geen schroef in het water maar dus een propeller die achter de boot zit en die je met een hels kabaal over het water heen blaast. Omdat je dus totaal geen diepgang hebt en geen schroef in het water steekt, kun je makkelijk door ondiepe stukken en knal je met gemak over de waterplanten zonder ze echt kapot te maken. Niet zo goed voor de diertjes vanwege het lawaai, wel lachen.

Om nog op ons gemak te genieten van het moeras. Huurden we een kano. Onderweg zagen we pelikanen in de bomen zitten en peddelden we tegen de stroom verder het mangrove bos in. Het werd nauwer en nauwer en zelfs zo nauw dat we niet eens meer konden omkeren. Het leek wel dat het onderling was afgesproken want op dat moment doken duizenden muggen op ons af en prikten ons op alle onbeschermde plekken. Als een malle terug gekanood en de muggen achter ons gelaten. De hele Everglades heeft te maken met de getijden van de zee en inmiddels was de stroom de andere kant op gegaan. Goed voor de armspiertjes dan maar.

Verder naar het zuiden, naar de "Keys". Zo'n 200 km aan eilanden aan elkaar geschakeld met bruggen. Soms zeer smal dat er op een eilandje net genoeg ruimte is voor een tweebaansweg, soms dan weer wat breder en dat het dan net zo breed is al het dorp Holten. Omdat het zuiden zeer populair is in de winter is het lastig om een vrije plek op een camping te vinden. Dat lukte dus ook niet. Geen probleem want we staan vaak genoeg op de parkeerplaatsen van een super- of bouwmarkt. Omdat de eilanden zo drukbezocht zijn, zijn ze ook behoorlijk streng met het controleren op campers die zomaar op een parkeerplaats staan. Daar kwamen wij dus ook achter toen al vroeg in de avond 'The Police' langs kwam. Was een enorme eikel die praatjes had over dat je zelfs 'jailtime' zou kunnen krijgen. Ik nam hem niet al te serieus. Boeltje opgepakt en een dorpje verder vonden we weer een prima plek bij een supermarkt waar ook al meer campers stonden.

Onderweg richting het zuidelijkste puntje, gingen we een staatspark in en daar zwommen en snorkelden we in het koele water en lieten onze huid weer verbranden. Bijna paradijs op aarde, alleen vlak voor zonsondergang kwamen de zandvliegen te voorschijn en deze prikten ons helemaal lek. Wegwezen dus.

Key West, het verste puntje. Hier sta je dichter bij Cuba dan bij het vaste land van Amerika. Vroeger stonden hier ook de afluisterapparatuur van de Amerikanen om hun Zuidelijke buur te kunnen beluisteren.

Tegen de middag stapten we op de boot om dolfijnen proberen te spotten. Het water was redelijk kalm en de schipper zeer bekwaam en kon alles zeer mooi vertellen. Waar we ook voerden, geen dolfijnen. Ondertussen doken we nog het water in om te gaan snorkelen. Weinig koraal, toch wel weer nieuwe dingen gezien. Een super mooie zonsondergang vanaf de boot kunnen bekijken. Nog steeds geen dolfijnen, komt niet zo vaak voor. Daarom nodigde de kapitein ons uit om in de ochtend weer aan boord te komen. Prima geregeld.

Het is daar één grote uitgaansgelegenheid. "Duval" straat loopt over van de aangeschoten lui en de barretjes zijn ontelbaar. Op elke hoek van de straat koop je (echte) Cubaanse sigaren. Voor de zonsondergang gaat iedereen naar de "Mallory" kade. Straatartiesten treden op en verschillende zangers en zangeressen laten van zich horen. Echt een gezellige drukte. Wij kochten een kokosnoot bij een rasta man, dronken deze leeg en schepten daarna het zachte vruchtvlees uit de noot. Deze man maakte er met zijn manchette er een echte show van. Hij verdiende in die anderhalf uur meer dan menigeen een hele dag voor moet werken.

De volgende dag weer met de boot mee, het was vooral ook zo'n ideaal tripje omdat we maar met z'n vijven waren en het dus niet zo druk op het dek was.
We waren de haven goed en wel nog niet uit of we zagen de dolfijnen al zwemmen. Eerst twee moeders met twee baby's en later kwamen er nog drie bij. Soms kwamen ze langs de boot en doken ze vlak voor ons onder water en zwommen ze daarna onder de boot door. Het meeste dat we zagen was dat ze voor ons uit zwommen en dat wij er rustig achteraan voeren. Één kleintje was net drie weken ervoor geboren en zwom nog een beetje onhandig. Wanneer een dolfijn op jacht ging zag je soms een vliegende vis uit het water komen om te proberen te ontsnappen. Hij jumpt dan wel zo'n honderd meter boven het wateroppervlak. Dit kan hij maar twee of drie keer doen alvorens hij uitgeput niets meer kan. Pelikanen weten dit en wachten rustig af en wanneer het tijd is, nemen ze een duik.

Het snorkelen was weer leuk en ik zag een soort pijlstaartrog die ik nog niet kende en zag een soort spaghetti slierten uit de bodem omhoog komen en wanneer je ze aanraakte trokken ze zich terug in de bodem. Het was weer een perfecte dag.

We haalden een broodje "pulled pork" bij de Caribische zaak "Bien", nou ik zeg het niet vaak, maar dit is denk ik wel één van de lekkerste broodjes dat ik ooit heb gehad.

Overal lopen hier kippen en hanen vrij rond over straat. Één of andere wet uit het verleden dat ze zodoende beschermd zijn. Uitslapen is er dus niet bij.

Een bekende begraafplaats daar moet je echt gezien hebben. Alle graven vanwege de eventuele overstromingen weer boven de grond, maar dat is niet de reden om ze te gaan bekijken. Er lopen daar grote leguanen rond en al zonnend op een grafsteen kun je ze goed zien. Tweede reden om te gaan kijken zijn de grappige tekstjes die op sommige grafstenen staan; "He had fun" en bij een andere; "I told you, I was sick".

Terug naar het vaste land, gestopt bij een bekend visrestaurant "Keys Fisheries". Eigenlijk is het een visfabriek met een restaurant erbij. Ze hadden tien boten die alleen voor hun visten. Het broodje Reuben belegd met kreeft en zuurkool is populair en er zijn er al 252119 van verkocht. Die natuurlijk geprobeerd, dus nu staat de teller op 252120. Toch kwamen we eigenlijk voor iets anders, de poten van de "stone crab". We vroegen een visser nog een beetje achtergrond informatie en het was zeer leuk om er alles over te horen. Vooral het feitje dat wanneer ze een krab uit de val halen ze er dan één poot vanaf snijden en hem daarna weer terug gooien in zee. De krab trekt zich dan terug en gaat dan in een soort winterslaap. Zijn poot groeit dan weer aan. Als hem dit vaker gebeurd komt de poot groter terug. Weet niet wat nu beter is, zo of echt doden, maar zo hou je de aantallen wel in stand en het mechanisme is er zo voor ontworpen. Of de krab veel pijn heeft weet ik niet. Dat ze lekker smaken, dat weet ik dan weer wel. Man o man, wat een lekkere dingen zeg. Ze kosten wel vijf euro per poot, maar het is het dubbele waard.

Ondertussen meerde een vissersboot aan en op de kade maakte de visserman zijn vis schoon. Pelikanen wachtten hier al op en zij kregen nadat de filets er af waren gesneden het karkas. Dat zo'n karkas eigenlijk te groot was voor hun grote bek, maakte ze niets uit. De achtervin stak soms nog een behoorlijk eind uit hun snavel. Ruzie onderling natuurlijk wanneer er twee pelikanen of soms wel meer vochten om hetzelfde stuk vis. Mooi om dit tafereel van dichtbij te zien.

Terug naar Miami beach. Daar de gekkigheid bekeken van de mensen willen pronken met hun dure auto. Overdag was het niet zo lekker weer zodat de gekkigheid op het strand nog wel mee viel. De gebouwen zijn wel fantastisch, de art-deco stijl waarin de huizen zijn gebouwd horen inmiddels echt bij dit straatbeeld. Dat er veel politie auto's ook op straat reden geeft ook wel aan dat het soms ook wel uitmondt in een puinhoop.

In heel Florida heb je meer aan je Spaans dan aan je Engels. Vele migranten vooral uit Cuba en Haïti zijn hier gevestigd. Om aan werk te komen staan vele mannen in de ochtend bij een bouwmarkt. Als er iemand is die een handig persoon nodig heeft voor de dag dan rijdt hij er dan langs en pikt de mannetjes op. Soms staan ze dus de hele dag te wachten op niets. Stonden in de meer westelijke zuidelijke staten de Mexicanen te wachten op werk, hier dus de Cubanen en Haïtianen.

Om een beetje het Cubaanse gevoel te krijgen reden we naar de Cubaanse buurt, na het zien van verschillende wegversperringen en dode honden aan de kant van de weg besloten we om maar niet te stoppen en door te rijden.

Het Biltmore hotel was er een van een andere klasse. Ooit had Al Capone er nog een beetje zeggenschap over. Dit megahotel, prachtig van buiten en van binnen trekt vooral mensen met een goed gevulde portemonnee en drie mensen op slippers uit Nederland met een hond aan hun zijde. We hebben het overigens bij kijken gelaten.

Was het in Miami Beach één grote showoff, in Palm Beach zijn de auto's nog groter en duurder en lopen de mannen in maatpakken voorbij. De jachten zijn daar ook immens en ook daar is weer een overtreffende trap. Denk je net dat er geen grotere jacht bestaat, ligt er iets verderop weer een groter exemplaar.

Op visite in Wellington, een oud lerares van Emmy werkt daar op een paardenstal. Hier worden de hele winter bekende springwedstrijden gehouden. Alle huizen daar zijn maar voor één ding gebouwd en dat is voor de paarden. De ene ranch nog groter en luxer dan de andere. De stal die wij bezochten was voor ons super super luxe, voor de norm daar valt het nog wel mee. Deze stallen hadden geen gouden tralies, maar de spijlen werden wel vaak gepoetst en de vloer wordt regelmatig geschrobd. Gouden tralies waarschijnlijk wel bij de buren want de buurvrouw is de dochter van Steve Jobs en de andere buur was er één van Universal Studios. Tussen de normale wegen (iedereen rijdt hier in een golfkarretje) lopen overal zandpaadjes zodat je dus nooit met je paard over de weg hoeft. Ooit waren er ook alligators, maar nadat er een paar dure hondjes werden opgegeten zijn ze allemaal gevangen. Apart om deze dure ranches van dichtbij te zien.

Inmiddels wilden wij ook wel tot deze elite behoren. Kon heel gemakkelijk. De "Super Ball" jackpot oftewel de bekende loterij hier stond op record hoogte. Inmiddels was de hoofdprijs naar 1,5 miljard! Juist, 1.500.000.000 dollar. De dagen voorafgaand aan de trekking stonden er in het hele land rijen dik aan mensen die nog een lot wilden kopen. Wij dus ook. Ik had er goede vertrouwen in, de kans was 1 op de 2,93 miljoen, dus dat zou goed moeten komen. Helaas het is niet gelukt. De winnaars moeten het trouwens met z'n drieën delen, is dat even een tegenvaller.

Als je in Florida bent, moet je natuurlijk wel een bezoekje brengen aan Universal Studios en het naast gelegen Island of Adventure. Twee dagen vol avontuur en misselijkheid van de snelle achtbanen, nat worden van de wildwaterbanen, je vergapen bij de animaties van Jurassic World (ze liepen zelfs rond met een baby dinosauriër), omhoog geschoten worden in de 'deadly drop' (echt eng). Waren er parades en eindigden ze de avond met een fontein/video show met vuurwerk. De nieuwste aanwinst: een gedeelte waar ze het dorp van Harry Potter hadden nagebouwd. Velen kochten een cape met bijbehorende muts en natuurlijk een toverstaf. Zodoende konden ze langs de gebouwen om Harry na te spelen. De belangrijkste attractie die daar was, daar stond een mega rij voor. Omdat we Vosje bij ons hadden, konden we die rij skippen. Zo'n attractie heb ik nog nooit meegemaakt. Ga het niet eens proberen uit te leggen, moet je gewoon ervaren. Waren twee super dagen, zou zo weer terug willen.

In Merrit Island National Wildlife Refuge zagen we vele watervogels in het water staan en vooral lepelaar met haar roze veren was schitterend. Op één plek kwam nog een zeekoe naar boven, dus dat was een leuke bonus.

Aan de kust bezochten we nog een opvanghuis voor schildpadden. Het hele dorp was er op ingesteld om het zo goed mogelijk te maken voor de schildpadden. Gedurende de maanden dat de schildpadden op het land komen, branden er geen straatlantaarns en wordt iedereen verzocht om het licht te dimmen. Vind ik wel mooi.

Het laatste plekje dat we bezochten in Florida was St Augustine. Druk van de toeristen, maar het is daar wel leuk verblijven want de oude nauwe straatjes maken het wel bijzonder. We namen nog een kijkje in een oud fort, muren van zes meter dikte zorgde ervoor dat dit fort onoverwinnelijk was. Ik weet nu ook alles over kanonnen.

We verlieten Florida en haar naam; "The Sunshine State" heeft ze eer aan gedaan, bijna alleen maar mooi weer en dat voor de winter. Klein stukje door Georgia en we kwamen aan bij de staat South Carolina. We konden merken dat we weer in de 'zuidelijke' staten waren want ze begrijpen totaal niet meer wat wij steeds probeerden te zeggen. Op de één of andere manier match het zuidelijke accent niet met ons Nederlands Engels accent.

De plaatsen Savannah en Charleston, beide met grootse historie. Savannah met zoveel oude gebouwen en prachtparken dat het een genot was om er rond te lopen of fietsen. Voor de liefhebber van Forrest Gump: de scene waarin hij op de bank zit te wachten is in het parkje in Savannah opgenomen (bankje staat er in het echt niet). Daar natuurlijk ook geweest. Later nog een petje van "Bubba Gump Shrimp" gekocht en garnalen en oesters gegeten want dat is hiervoor de goede regio om dit te doen.

Vele slaven kwamen destijds aan in Charleston en werden hiervandaan naar de plantages gebracht.
Zo'n plantage wilden we natuurlijk graag bezichtigen en we gingen naar "Middleton Place", deze plantage is ontworpen in 1741 en het heeft honderden slaven tientallen jaren gekost om de tuinen gereed te krijgen. Het is een enorm complex. Het originele huis staat er niet meer, deze is in brand gestoken tijdens de burgeroorlog. Het gastenverblijf ernaast is nog intact. Schapen lopen vrij rond over de weides, stieren staan achter een hek en de vele paarden staan in een aparte stal. Meer dan tien tuinmannen zijn dagelijks aan het werk om het hele complex netjes te houden. In de nabij gelegen stallen staan vrijwilligers in ouderwets kloffie oude beroepen na te spelen, hou daar normaal gesproken niet van, toch deden ze dit zeer leuk en was het erg leerzaam. In een klein huisje stroomde door de kelder koud bronwater, zo konden ze de bederfelijke etenswaren koud houden. Prachtig om zo'n echte plantage te zien en je waant je meteen in één van de films over die tijd.

De drie weken van Emmy zaten er helaas alweer op, we hebben het erg gezellig gehad. Op Myrtle Beach namen we nog één afscheidsdiner bij 'Hooters', een keten waar schaars geklede dames je bedienen. Je zou in eerste instantie alleen maar vieze mannetjes verwachten, echter het is heel normaal om met je gezin met bv. jonge kinderen hier een hamburger te gaan eten. Overal hangen tv's met vooral veel sport mocht je uitgekeken zijn op de dames.

Omdat we behoorlijk veel kilometers naar het noorden hadden afgelegd werd het ook steeds kouder. Nachtvorst hebben we inmiddels ook al gehad en het gras begint al bruiner te worden.

Smachten we een paar weken geleden nog naar een beetje koelte, nu willen we graag de warmte terug. Dat gaat niet meer gebeuren want onze plannen zijn om steeds verder richting het noorden te gaan zodat we steeds meer in de winter terecht zullen komen.
Korte broek kan de kast is, nu kan de muts van stal worden gehaald.

Tot zover,
Voor beelden, check de link:

http://youtu.be/4e1x0CVDtCQ

Geniet,

Marylou, Vos en Free Willie