Plan B

Hallo allemaal,

Inmiddels al een paar staten verder richting het zuiden, ook al is het nu winter, het is hier klammig warm en de mensen hier praten met een fantastisch (ook al is het soms lastig te verstaan) zuidelijk accent. Ook belangrijk, de mensen hier nemen hun bbq nogal serieus.

We verlieten het noorden van de staat Mississippi en gingen Texas binnen. De ''Lone star state'' noemen ze zichzelf en overal waar je maar kijkt zie je de vlag met daarin de enkele ster erin terug.

Op een achterafweggetje op zoek naar een slaapplaats zagen we een hond alleen over straat struinen. Dit leek niet helemaal de bedoeling. Gestopt en de hond kwam meteen naar ons toe. Marylou gaf hem snel te eten en hij had me toch een potje honger. Hij was behoorlijk ondervoed en zat onder de teken. Een beetje beschonken jager stopte achter ons en hij wist te vertellen dat dit een jachthond was die waarschijnlijk was gedumpt of tijdens de jacht de weg kwijt was geraakt. Ze zijn hier behoorlijk onverschillig wat betreft zwerfhonden en echt opvanghulp hoefden we van hem niet te verwachten. Toch was het wel een aardige man want we mochten in zijn verlaten jachtkamp blijven. We hadden een heel meer voor onszelf. Nou ja niet helemaal meer voor onszelf, want we waren inmiddels beland in moeras gebied en dit betekent dus ook heel veel muggen. En natuurlijk hadden we de hond bij ons, inmiddels met de naam; 'Coon'. Hem eerst eens goed gewassen, alle teken weggehaald en hem nogmaals maar eens goed te eten en te drinken gegegeven. Wat nu te doen met hem? "Theone" is net wat krap met een enorme hond er bij maar ook bestond nog steeds de kans dat er iemand naar hem op zoek was. Gezocht naar een asiel en 40 kilometer verderop hadden we een passende gevonden. Dit was een ''no-kill-shelter'', dus een asiel dat geen honden dood als ze geen nieuw baasje kunnen vinden. ''Kill-shelters'' zijn hier behoorlijk gewoon. De volgende dag er naar toe gereden en ook leek de website nog zo mooi, een asiel is een zeer nare plek om je hond achter te moeten laten. Eerst mochten we hem niet eens afgeven omdat we ''Coon'' buiten de gemeentegrenzen hadden gevonden. Enorm gezeik natuurlijk, gelukkig mocht het na een paar gesprekjes wel. Hij was niet gechipt en de animal sheriff dacht net als wij dat hij dus wel gedumpt zou zijn door een jager. Op weg naar zijn cel (meer kan ik er niet van maken) zag "Coon'' het niet meer zitten en wilde alles behalve die kant op ook al liep zijn vriendin Vosje voorop. Dit was echt zeer zielig. Marylou heeft hem naar zijn verblijfje getild. We twijfelden enorm of we er wel goed aan hadden gedaan. Hoe kan iets dat goed moet zijn, zo slecht voelen? Ons gevoel in de nonchalante oppassers die totaal niet begaan leken met de dieren maakte het gevoel er niet beter op.

In Texas sliepen we bij een collega van Marylou, hij heeft een enorme ranch met misschien wel meer dan 100 paarden. Bijzonder om te zien hoe ze hier in het Zuiden leven en denken. Genoeg ''Rednecks'' hier en over politiek praten is een beetje trickie, 1 ding is zeker President Obama is niet echt geliefd in het Zuiden. Eric onze gastheer heeft ook zijn eigen koeien en wanneer er vlees in de diepvries moet komen dan wordt er eentje vet gemest en krijg je het lekkerste op je bord. T-bone stond er voor ons op het menu en zo'n eentje die nauwelijks op het bord past. Ook in het Zuiden, veel guns. Je koopt gemakkelijker een pistool dan een fiets. Officieel moet je een vergunning hebben en word je achtergrond gecontroleerd, uit verhalen die we horen blijkt dat je hier heel gemakkelijk een pistool op straat koopt.

Hoe verder we naar het zuiden afzakten hoe meer Mexicanen het straatbeeld bepalen, logisch natuurlijk met de grens zo dichtbij.

Natuurlijk kon Dallas niet ontbreken. We hoorden vooraf behoorlijk heftige verhalen hoe onveilig Dallas zou zijn. Geloof ook wel dat je in bepaalde delen in de avond zeker niet moet zijn, gelukkig ging het voor ons zeer goed.

Dallas helaas ook bekend vanwege de moordaanslag op John Fitgerald Kennedy. De straat waar hij werd geschoten en de beelden van de Presidents' auto die er ineens als een speer vandoor gaat met Jacky half over hem heen gebogen, staat bij iedereen denk ik wel in het geheugen gegrift. Om nu echt op die plek te staan en wanneer je dan alles herkent dat is toch wel heel apart. Een kruis op de straat geeft nu nog aan waar het fatale schot binnen kwam.
Nu nog steeds is er zoveel twijfel over de toedracht over de schutter en of hij alleen heeft gehandeld. Vlakbij dit kruis zit die heuvel waar velen nog steeds denken dat daarvandaan een tweede schutter heeft gestaan. Het gebouw met op de vierde verdieping de boekenopslag waarvandaan de schoten zijn gelost is een expositieruimte geworden. De hoek waar Lee Harvey Oswald heeft geschoten is intact gelaten en hier zie je waar hij gezeten heeft. De rest van de ruimte is ingericht als expositieruimte van foto's en alles wat met die dag te maken heeft. Het museum en de straat trekt nog steeds erg veel belangstellenden. Dit heeft veel indruk op me gemaakt. Op een andere plek dichtbij in de stad staat nog een enorm massief betonnen monument ter ere van hem. De speech die al klaar was, die hij echter nooit die avond meer kon geven, had onder andere de woorden;
"We, in this country, in this generation, are — by destiny rather than by choice — the watchmen on the walls of world freedom. We ask, therefore, that we may be worthy of our power and responsibility, that we may exercise our strength with wisdom and restraint, and that we may achieve in our time and for all time the ancient vision of “peace on earth, good will toward men.” That must always be our goal, and the righteousness of our cause must always underlie our strength. For as was written long ago: “except the Lord keep the city, the watchmen waketh but in vain.”
Dallas een mega grootte stad, toch is alles zeer makkelijk te behappen. Als je de snelweg afgaat ben je direct in het centrum en met een fiets, fiets je zo langs alle mooie dingen die de stad zo mooi maken. Sommige musea zijn er gratis en het is zo mooi om te zien dat er dan zo'n gemeleerd publiek op af komt. Vele bronzen beelden maken de straten nog mooier. Hoogtepunt van parkbelevenis was wel een park dat eerst nog een grote snelweg dwars door de stad was. Deze hebben ze gesloten en er een ontspan park van gemaakt. Zo wordt er elke dag wel o.a. een yoga- of boksles o.i.d. gegeven. Er is een hondenspeelplaats. Er worden spelletjes gratis uitgeleend zodat je de mensen van jong en oud ziet midgetgolfen of ping-pongen. Er omheen staan foodtrucks waar je verschillende lekkere dingen kunt halen. Je kunt jezelf neerploffen op mooie stoeltjes en tafeltjes die overal door het park staan. Prachtplek!

Marylou was de laatste week sinds we "Coon'' hadden achter gelaten behoorlijk actief op facebook en ze probeerde hem zoveel mogelijk onder de aandacht te brengen. Leek eerst kansloos, maar ineens stond er een simpel berichtje op de website van het asiel dat de eigenaar zich had gemeld. Het was een oude man die van zijn dochter te horen had gekregen dat "Coon" op internet stond. Hij had al een paar weken op straat geleefd want deze man was hem een aantal weken kwijt voordat wij hem vonden. Hoe hij nu echt heet en of hij nu weer gelukkig is, we zullen het niet te weten komen. We denken toch dat hij een goed huis had want lief zijn kon hij als de beste net als heel de tijd pootjes geven. We zijn er enorm blij mee.

Letterlijk naast Dallas is een andere stad; Fort worth, bekend om haar western stijl. Er staat daar nog steeds een mega complex dat in de vroegere jaren werd gebruikt voor de paarden- schapen en koeienmarkt. Nu zijn de hallen nog steeds intact, alleen wordt er geen handel meer gedreven maar is een hal omgetoverd tot rodeo hal, veel restaurants, souvenirshops en nog veel meer cafe's. Natuurlijk wilden we de rodeo weer zien. Dit was een avond rodeo. Elke vrijdag- en zaterdagavond barst het spektakel los. Dit is echt een avondje voor de lokale toerist. Natuurlijk liepen er ook genoeg buitenlanders rond, het merendeel was toch Amerikaans en zeer geïnteresseerd in "cowboystyle", zo lopen ze rond met gave cowboyboots, de dames het liefst de leren- of spijkerbroek in de boots en natuurlijk een hoedje op de kop. De dames gaan er naar mijn mening dan een beetje sletterig uitzien, voor de sfeer is het wel bevordelijk.

Voorafgaand aan de rodeo eerst een bekend Amerikaans nummer, iedereen zingt volle bak mee en natuurlijk hoor je dan te staan. Het nummer gaat over dat je "proud to be an American" bent en dat je de mensen die hun leven hebben gegeven voor jouw vrijheid eeuwig dankbaar moet zijn. Eigenlijk wel mooi, iets dat wij in Nederland nooit zouden zingen of zelfs maar zouden voelen. Daarna natuurlijk het vokslied en het echte werk kon beginnen. Moet zeggen dat we een paar keer zijn geweest en ik echt hou van de rodeo op een paard of stier. Het vangen van een kalfje met lasso of de tonnenrace geloof ik nu wel. Dat we precies achter de box zaten en te kunnen kijken hoe de cowboys zich klaar maakten was gaaf. Dat het in een mooie hal en met kunstlicht werd gehouden gaf het wel iets speciaals.

We bleven daar slapen want elke ochtend worden de stieren door de straten gedreven door de cowboys, dit wilden we natuurlijk graag zien. Natuurlijk was dit een beetje folklore. Ondanks dit is het natuurlijk een perfecte manier om te kunnen zien hoe het vroeger ging. In de straat liggen nog steeds dezelfde oude kinderkopjes. Van ver ze je ze al aankomen, in een rustige pas worden de stieren door de straat gedreven. Stuk of drie cowboys vooraan. Paar in het midden en ook weer een stuk of drie achteraan. Ze waren volle bak gekleed als een echte cowboy en de welbekende geluiden om de stieren de goede kant op te drijven en rustig te houden. Er passen maar drie stieren naast elkaar op zo'n brede straat, want hier hebben ze speciale stieren, de "Longhorn'' stier. Nou en die naam hebben ze niets voor niets gekregen, hoorns van wel meer dan twee meter in lengte, vaak gaat het tipje nog een stukje omhoog. Deze worden dus ook gebruikt voor de rodeo, die moet je dus echt niet op je af krijgen. Ook al was alles natuurlijk voor de show, vond het zeker meer dan de moeite waard.

We reden verder door Texas en ik had het landschap veel droger verwacht, schijnbaar krijgt dit gedeelte hier nog altijd genoeg water, de droogte zit meer in het zuidoosten tegen de Mexicaanse grens. Wat we wel veel onderweg zagen waren ja-knikkers. Dag en nacht pompen ze de olie naar boven. Benzine is hier ook super goedkoop, voor 40 cent ongeveer heb je een liter.

Austin was onze volgende stad. leuke alternatieve stad waar veel artiesten zich gehuisvest hadden. Zelfs de straten zijn kunstzinnig versierd. De mega ketens zijn gelukkig in ondertal en zodoende vulde het straatbeeld zich met boutiekjes en leuke antiekwinkels. Aan ''foodtrucks'' geen gebrek. De meesten rijden niet eens meer en staan permanent op dezelfde plek. Keus genoeg. Ideale stad om te fietsen, zo fietsten we naar een befaamde ijscowinkel. Daar maken ze de ijsjes als het een coctail betreft; met mooie luide muziek, die de ijsmaker luidkeels meezingt schept hij zijn ijsje. Hij gooit zijn bollen letterlijk in de hoorns. Coole show en het leek een beetje op Tom Cruise in de film Coctail maar dan met ijs i.p.v. drank.

In Austin staat ook de "State Capital'', zeg maar de Tweede Kamer van de staat Texas. Prachtig groot gebouw van buiten en van binnen was het zeker niet minder. Om binnen te komen moest je eerst wel langs de beveiliging. Drie ingangen en bij elke ingang wel een mannetje of vijf. Dikke guns en honden erbij. Binnen schilderijen van alle gouveneurs uit het verleden van texas, Bush jr. hangt er ook nog. Trouwens de enige gouverneur uit deze staat die het geschopt heeft tot president. Machtig mooi om al die zalen te zien waar ze nu nog steeds vergaderen, de tijd lijkt er wel stil te hebben gestaan en ik zie ze zo voor me honderd jaar geleden vergaderen in dezelfde zaal.

Texas is de staat, of wellicht ook wel 1 van de betere plekken om een bbq te nemen. Ze nemen hier de bbq heel erg serieus. Op de fiets richting het restaurantje. deze serveert alleen maar lunch van elf tot twee of tot wanneer het op is. Waar zou het zijn? Nou niet zo heel moeilijk. Daar, waar die enorme rij staat. Elke dag staan de eerste mensen in de rij zo'n drie uur voordat de zaak open gaat. dus om een uurtje of acht in de ochtend ga je staan om een stukje vlees voor de lunch te kopen. Eerst maar eens vragen aan de achterste in de rij hoe lang het ongeveer zou duren. Als we er zouden gaan staan dan zouden we minimaal drie uur moeten wachten en het bleek al dat aan de laatste dertig was gezegd dat wanneer ze aan de beurt zouden komen alles wellicht uitverkocht zou zijn, dus eigenlijk dat ze helemaal voor niets zouden staan. Maakte ze niets uit, ze bleven staan. Wij niet want we hadden gelukkig nog een plan B.
Plan B: een uur rijden onder Austin is een nog bekender plaatsje; Lockhart. Nemen ze de bbq in Austin serieus, hier in Lockhart gaat het nog een stapje verder. Drie bekende restaurants die het vele vlees elke dag uitserveren. Wij kozen degene die ons het meeste aanstond. Een enorm ranzig gebouw en waar de fotoos vergeeld aan de muur hingen en er waar tl-verlichting de sfeer bepaalde. Een klein gangetje bracht ons bij het buffet gedeelte, een jongen vroeg wat we wilden hebben. Beetje bonen enzo, nou die maar laten zitten. Stukje verder was een andere jongen op een hakblok de verschillende soorten vlees aan stukken te snijden. Alles had de hele dag al langzaam garend op de houtskool bbq gelegen. De bbq heeft plaats voor 250 kg en elke dag komt het op. Klapstuk, dikke ribben van het rund, worstjes en ribbetjes van het varken werden vakkundig voor ons gesneden en gewogen. Om optimaal er van te kunnen genieten hebben we alles meegenomen en in rust alles opgegeten in "Theone''. Heb nog nooooit zo'n lekkere slowcook bbq gehad!!!!

Het werd hier Thanksgiving, de dag dat iedereen hier een kalkoen eet. Nu hebben ze er een nog bijzonder fenomeen bij gekregen; "Black friday", elke winkel gaat op de vrijdag na Thanksgiving stunten met bepaalde artikelen. De mensen slaan letterlijk hun tent op voor de zaak om als eerste binnen te kunnen komen. Nu heeft de commercie nog een stapje verder gezet want in plaats van dat ze vrijdag stunten beginnen ze al op donderdagmiddag met hun "Black friday'', dus nu geen kalkoen eten met je familie tijdens Thanksgiving, nee je gaat uren in de rij staan bij een winkel. Wij hebben gekeken hoe het ging bij de Walmart. 1 grote puinhoop. Andere winkels laten steeds de eerste in de rij druppelgewijs binnen, is nog steeds een teringzooi. Maar Walmart doet het anders; iedereen mag gewoon de gehele dag winkelen, maar om zes uur begint de aanbieding. Mensen gaan dus een paar uur eerder bij hun tv of wasmachine zitten die ze graag willen kopen. Nu zijn er altijd meer mensen en te weinig apparaten. Het eindigt nog wel eens met een knal of een scheldpartij. Overal is politie ingeschakeld om het nog een beetje oke te houden. Gekkenhuis om te zien. De Thanksgiving gedachte was door iedereen alweer vergeten. Wij gingen maar naar James Bond.

Sinds begin december hoor je alleen nog maar kerstliederen op de radio. Er zijn heel veel zenders die dag en nacht alleen maar kerstliederen laten horen. Gelukkig niet van die suffige. Het zijn vaak heel erg vrolijke liedjes en er wordt vaak ook door verschillende bekende artiesten een twist aan gegeven. Geeft wel een vrolijk gevoel. Ook vanaf het begin van deze maand is het al normaal om je "Merry Christmas" te wensen.

Dat doen wij dus nu ook: MERRY CHRISTMAS to you!

Tot zover,

Filmpje kijken:
http://youtu.be/uwrY83XHoE0

geniet,
Free Willie, Marylou en Vosje.